|
1. Ea tempestate Samson
Hebraeis praeerat, Allophylis unius virtute domitis. igitur insidiantes vitae
eius nec palam eum temptare audentes uxorem eius, quam ille postea acceperat,
pecunia corripiunt, virtutem viri uti proderet.
2. illa eum blandimento
muliebri aggressa diu eludentem et multa cunctantem perpulit ut indicaret, in
crinibus capitis virtutem suam subsistere.
3. mox dormienti insidiata
crinem eius abstulit atque ita eum Allophylis tradidit; nam saepe prius
traditum comprehendere nequiverant. tum illi effossis oculis vinctum compedibus
in carcerem coniecerunt.
4. sed spatio temporis
accisus crinis crescere et cum eo virtus redire occeperat. iamque Samson
conscius recepti roboris tempus modo iustae ultionis opperiebatur. erat
Allophylis moris, cum dies festos agerent, Samson quasi in pompam publicam
producere, capto insultantes.
5. ita die quodam, cum
publicum epulum in honorem idoli dedissent, Samson exhiberi iubent. templum
autem, in quo omnis populus omnesque Allophylorum principes epulabantur, duabus
subnixum columnis mirae magnitudinis erat;
6. productus Samson inter
columnas statuitur. tum ille tempore arrepto, invocato prius Domino, columnas
disiecit; turbaque omnis ruina domus obruta, ipse cum hostibus non inultus
occubuit, cum XX annis Hebraeis praefuisset.
7. huic Simmichar
successit, de quo nihil amplius scriptura prodidit. nam neque finem imperii
eius repperi et fuisse populum sine duce invenio. ideo, cum adversus Beniamin
tribum civile bellum fuit, Iudas temporarius dux belli assumptus est. sed
plerique, qui de temporibus scripserunt, annuum imperium eius annotaverunt;
plerique ita eum praeterierunt, ut post Samson Heli sacerdotem subiunxerint.
nos eam rem ut parum compertam in medio relinquemus.
|