Cap.

 1 4 |   mutatione querebaris, edicito. Galterus. Profecto ita est. Quis
 2 4 |    medium proferre non differas. Galterus. Faciam quidem. Nam si velim
 3 4 |   impresseram, nobis elapsa est. Galterus. Non me latent ista. Sed,
 4 4 |         corrigenda aestimaverim. Galterus. Ecce adsum, habens aures
 5 5 |     amicos meos» (Joan. XV, 15). Galterus. Ita, fateor, tua me movit
 6 7 |     consuevimus. Nescio quid hic Galterus hactenus senserit; ego aliud
 7 7 |  fruendum pro voto et abutendum. Galterus. Longe aliud in priori dialogo
 8 7 |     amicitia, cur non satis sit? Galterus. Quid si pessimi quique
 9 7 |       amicitiam stare non posse. Galterus. Quid igitur nobis cum amicitia,
10 8 |        naevi. An ideo abnuenda~ ~Galterus. Fere in illorum cado sententiam
11 8 |       levissima recedit offensa. Galterus. Felle putabam carere columbas.
12 8 |    ministrum facere temptaverit. Galterus. Cum igitur certum sit multos
13 10|      ostenderimus, vos iudicate. Galterus. Hoc ultimum non satis recordor
14 10|       duas earum, quas proposuit Galterus, nec mentione dignas existimavi.
15 10|        importunitate compellunt. Galterus. Invitus certe recedo, cras
16 10|       causa. Aelredus. Num adest Galterus? Gratianus. Videat ipse.
17 10|          Gratianus quam putabas. Galterus. Quomodo mihi amicus non
18 10|   amicitiae videtur commodatior? Galterus. Hic ultimus sane, quem
19 12|    benevolentia summa consensio. Galterus. Recordor te in prima illa
20 12|      istam arbitror repudiandam. Galterus. Videat Gratianus ut tam
21 12|          non credat impossibile? Galterus. Et nos te vidimus, si non
22 12|          non potuerit sustinere. Galterus. Audacior me multum est
23 12| voluntatem eius meae praeferrem. Galterus. Sed cum prior ille iam
24 15|     debet sibi utriusque gratia. Galterus. Ubi ergo talis invenietur,
25 15|    vitiis, resistere consuerunt. Galterus. Ne quaeso, irascaris, si
26 15|       meae praeferam voluntatem. Galterus. Satis datum est Gratiano.
27 15|     quamvis tua ipse prodiderit. Galterus. Quae sunt, rogo, illa vitia,
28 17|         quae diximus, insinuate. Galterus. Vellem ut eorum quae dicta
29 17| probationem deinceps transeamus. Galterus. Opportunum hoc, nam mihi
30 22|        dedat et committat amico. Galterus. Fateor, adhuc me movet
31 22|        prorsus vita iucunda sit. Galterus. Cur, rogo te? Aelredus.
32 22|       haec possent esse iucunda? Galterus. Minime. Aelredus. Quid
33 22|       lateret et amor et animus? Galterus. Si non aliquibus signis
34 22|    dulcia redderentur et sapida? Galterus. Prorsus ita est. Aelredus.
35 22|         feliciorem te iudicares? Galterus. Verissime. Aelredus. Haec
36 22|        esse qui non velit amari? Galterus. Non aestimo. Aelredus.
37 22|        eum miserrimum iudicares? Galterus. Miserrimum plane. Aelredus.
38 22|     dividat, nec timor excutiat. Galterus. Optime ac verissime. Aelredus.
39 23|         sustinenda non sufficit. Galterus. Haec amicitia tam sublimis
40 25|       magis quam ille qui dedit. Galterus. Nobis igitur quibus nihil
41 27|           sed simulatio numquam. Galterus. Quomodo, quaeso, dissimulatio
42 27|         ut convertatur et vivat. Galterus. Distingue, rogo, inter
43 27|       ipsum sententiam extorsit. Galterus. Perplacet mihi ista distinctio.