Cap.
1 1 | aestimas esse quaerenda, cum satis super que ab antiquissimis
2 2 | procedere. Aelredus. Nonne satis tibi est hinc quod ait Tullius:
3 2 | Ivo. Fateor placet mihi satis ista diffinitio; nisi et
4 2 | esse persuasum. Aelredus. Satis nobis in consequentibus
5 2 | in speculo nostro, quod satis cognitum habes, quam lucide
6 3 | ad amicitiam exprimendam satis mihi videtur esse sufficiens,
7 3 | videlicet quid sit amicitia, satis datum existimas, edicito.
8 4 | subsistere quidem sine caritate, satis super que monstratum est.
9 4 | simplicitate ingenioli nostri satis diximus, caetera quae enucleanda
10 4 | debitor tui es, exspectatio satis onerosa compellit. Aelredus.
11 4 | humanis exemptus, conditioni satis dederit, in meo tamen animo
12 7 | obsequio vicem rependere, satis dare amicitiae credunt.
13 7 | cedendum, hac nostra collatione satis persuasum est. Unde aliquam
14 7 | velint pro invicem mori. Satis ne vobis istud? Gratianus.
15 7 | possit amicitia, cur non satis sit? Galterus. Quid si pessimi
16 8 | doloribus. Nam cum unicuique satis super que sit sui curam
17 10| igitur de fructu amicitiae satis dixerimus, utrum etiam certas
18 10| Galterus. Hoc ultimum non satis recordor enodatum. Aelredus.
19 12| Ivone, diffinitionem hanc satis probasse; sed quia de multis
20 15| praeferam voluntatem. Galterus. Satis datum est Gratiano. Sed
21 17| mentionem. Si vobis de electione satis datum est, ad probationem
22 19| quoniam de probatione fidei satis actum est, ad caetera enucleanda
23 21| Discretio~ ~Quidam perverse satis, ne dicam impudenter, talem
24 21| hanc in amicitia virtutem satis facile probatu est, qua
25 22| eligendis, comparandis, satis periti sint, certa que in
26 25| prudenter adverte. Et de pecunia satis dedit Scriptura: «Perde,
27 27| Terentius in persona Gnatonis satis eleganter expressit: negat
28 28| respondisse ad singula, satis dedisse de omnibus, se non
|