Cap.

 1 2 |          rari fuerunt hi quos veros amicos antiquitas commendavit. «
 2 2 |         sanxit auctoritas. Non enim amicos solum, sed et inimicos sinu
 3 2 |         compellimur (Matth. V, 44). Amicos autem eos solos dicimus,
 4 5 |            pro praemio. Tantus enim amicos honos, memoria, laus desiderium
 5 5 |           non dicam vos servos, sed amicos meos» (Joan. XV, 15). Galterus.
 6 7 |     quousque tendi debet amor inter amicos, ut scilicet velint pro
 7 7 |           II Reg. XIII, 5). Sed nec amicos Absalon amicitiae virtus
 8 8 |            solis labiis profitentes amicos, cum spes alicuius commodi
 9 10|             tendi debeat amor inter amicos, ostenderimus, vos iudicate.
10 12|            Et ideo non puerili modo amicos mutare, vaga quadam debemus
11 12|         nullo modo eligendi sunt in amicos, cavere possimus. Aelredus.
12 13|         suavitatis relinquens inter amicos, sed omnia replens amaritudine,
13 15|           saepe vitia, tum in ipsos amicos, tum in alienos, quorum
14 15|            alienos, quorum tamen ad amicos redundat infamia. Talibus
15 20| temporaliter fructuosum sit. Hi sic amicos sicut boves suos diligunt,
16 22|         quibus hi, quos elegimus in amicos, ad amicitiam probentur
17 22|            similitudinem comparemus amicos quos non secus quam nos
18 23|           non dicam vos servos, sed amicos» (Joan. XV, 15); causam
19 25|       igitur lex in hac parte inter amicos teneatur; ut sic se sibi
20 27|           secundum illud: obsequium amicos, veritas odium parit; obsequium
21 27|           obesse plurimum. At inter amicos nulla vitii huius excusatio
22 27|             Nulla proinde sit inter amicos cunctatio, simulatio nulla,