Cap.

 1 1 |           meum sibi ex toto rapiebat affectum. Et iterum atque iterum
 2 1 |           nomen sibi meum vendicavit affectum; quidquid sine caelestium
 3 2 |              nomine caritatis mentis affectum, benevolentiae vero operum
 4 4 |           humanis mentibus impressit affectum, deinde experientia auxit,
 5 4 |            suum exprimunt et produnt affectum; tam avide et iucunde mutua
 6 4 |           voluntatem, eumdem crearet affectum; ne cum alter superior,
 7 4 |     amicitiae et caritatis impressit affectum, quem interior mox sensus
 8 4 |              amicitiae et societatis affectum non reliquit; adeo ut sine
 9 5 |     osculantium movet et perstringit affectum. Est igitur osculum corporale,
10 6 |    sacratissimum amantibus inspirans affectum, ut videatur illis quasi
11 8 |         lascivientem refrenare valet affectum? Stultus Paulus qui noluit
12 10|              sibi quorumdam inclinat affectum. Ex ratione simul et affectu,
13 20|            ipsum in alium transferas affectum, gratis amicum diligens,
14 22| benevolentiae, paulatim procedere in affectum, donec iam probato se totum
15 22|              me omnium transmigrasse affectum, ut dicerem cum propheta: «
16 27|      praeferens vultum, pium servans affectum. Exploranda est etiam animi
17 27|             ideo subtraxerit Iohanni affectum, quia Petro dederat principatum.
18 28|             ordinata, ut ratio regat affectum, nec tam quid illorum suavitas,
19 28|              nihil praestans praeter affectum, et ipsius affectus suave
20 28|    contemplatio illi meum inclinavit affectum; quem ego olim ab australibus
21 28|           quem suum copiose infundat affectum; denudans pectus suum usque
22 28| insensibiliter aliquando affectus in affectum transiens, et quasi e vicino