Cap.

 1 2 |       fingunt, parati erant pro invicem mori. Nonne, secundum tullianam
 2 2 |         Joan.XV, 16), id est ut invicem diligatis. In ipsa namque
 3 5 |          iunctis humeris, onera invicem tolerent; nisi quod unusquisque
 4 6 |        prius inimici fuerant ad invicem; in signum pacis, sicut
 5 7 |          ut scilicet velint pro invicem mori. Satis ne vobis istud?
 6 7 |         diligant, ut velint pro invicem mori, eos ne ad summam amicitiae
 7 10|         sic affecti vellent pro invicem mori, ad amicitiae summam
 8 14|  amicitiae, quam pax quaedam ad invicem et tranquillitas cordis,
 9 23|        plurimas; docere aliquid invicem, aut discere ab invicem;
10 23|         invicem, aut discere ab invicem; desiderare absentes cum
11 24| moveantur, esse debent amici ad invicem; quae omnia pertinent ad
12 26|    Primum ut solliciti sint pro invicem, orent pro invicem, erubescant
13 26|     sint pro invicem, orent pro invicem, erubescant alter pro altero,
14 28|      Quam utile tunc dolere pro invicem, laborare pro invicem, onera
15 28|       pro invicem, laborare pro invicem, onera sua portare invicem,
16 28|      invicem, onera sua portare invicem, cum unusquisque pro altero
17 28|      quam dulce habent conferre invicem, sua studia mutuo patefacere,
18 28|      sententiam. Accedit et pro invicem oratio, quae in amici memoria
19 28|     timore sublato quo nunc pro invicem metuimus, et solliciti sumus,
20 28|        quam oportet nunc ut pro invicem sustineamus, mortis insuper
21 28|    fatigati, necesse est ut pro invicem doleamus, securitate concepta,