Cap.

 1 1 |         sunt consona rationi, vel certe alia quae disputationis
 2 3 |           necessitate aliqua; vel certe praecepto, aut lege humano
 3 4 |       imago, quis facile dixerit? Certe cum in caeteris omnibus
 4 4 |       adiutorium simile sibi. Nec certe de simili, vel saltem de
 5 4 |         sapientia superbiunt; vel certe hi qui eam venalem habent,
 6 4 |        tua verba suspensas; tanto certe avidius, quanto id quod
 7 7 |           tempora veniamus, multo certe felicius, Otto Romanae cardinalis
 8 10|     compellunt. Galterus. Invitus certe recedo, cras profecto cum
 9 10|           Gratianus. Videat ipse. Certe tarditatis non potest arguere
10 12|          quo nihil timeas; primum certe eligendus est qui ad haec
11 12|          et idem nolle. Aelredus. Certe inter eos, quorum fuerint
12 12|         amico id indulgendum; vel certe sine aliquo dolore iucunde
13 12|        praesumpsi. Aelredus. Homo certe ille mihi carissimus est,
14 13|          occulta detractio. Plaga certe dolosa, plaga serpentis
15 15|           saepius moveatur, multi certe sunt qui his omnibus superiores
16 17|         est amicitia? Subtrahitur certe illa interior delectatio
17 17|         vestigia. Gratianus. Mihi certe perplacent ista quae dicis.
18 20|     dignior illo praeferatur, vel certe in tua non sit potestate
19 25| tollerentur, meum et tuum. Magnam certe praestat spiritali amicitiae
20 25|        amicitiae cupiditas, tanto certe facilius amicitia parta