Cap.

 1 1 |  carissime, aperi pectus tuum, et amicis auribus quidquid placet
 2 2 |        animam suam ponat quis pro amicis suis. Ivo. Ergo ne inter
 3 6 |         permittitur; vel sicut ab amicis, post diuturnam absentiam
 4 7 |        animam suam ponat quis pro amicis suis. Ecce quousque tendi
 5 10|   putavimus, qui mortem ipsam pro amicis sanxit non esse fugiendam.
 6 15|         redundat infamia. Talibus amicis omnis diligentia adhibenda
 7 17|          civibus, si subditis, si amicis inventus fuerit perniciosus,
 8 19|         et in multo fidelis erit. Amicis itaque quibus adhuc probationem
 9 20|         vacat. Haec diximus ut in amicis mores probemus, non aestimemus
10 22|          relucet. Nec quemquam in amicis eligendis vel probandis
11 22|      dementiae res est, eamdem in amicis acquirendis, vel probandis
12 22|     sententia, qui sine huiusmodi amicis vivere tutius arbitrantur.
13 22|     Aelredus. Mirum hoc; cum sine amicis nulla prorsus vita iucunda
14 23|        nos diligendum credimus in amicis; ita ut rea sibi nostra
15 25|         amicitia sanciatur, ut ab amicis honesta petamus, et pro
16 25|           honesta petamus, et pro amicis honesta faciamus, nec expectemus
17 27| impellitur. Non quod non debeamus amicis dulciter obsequi, et plerumque
18 27| satisfacere. Vidi enim aliquos in amicis corrigendis, conceptam amaritudinem,