Cap.

 1 1 |           non alius quam spiritus caritatis aperuit. Et utinam hoc mihi
 2 2 |           Ivo. Quidni? Verumtamen caritatis vel benevolentiae nomine
 3 2 |            Aelredus. Forte nomine caritatis mentis affectum, benevolentiae
 4 2 |          Multo enim plures gremio caritatis quam amicitiae amplexibus
 5 2 |        sinu dilectionis excipere, caritatis lege compellimur (Matth.
 6 4 |  iucunditatem augeret in pluribus caritatis communio. Postremo cum hominem
 7 4 |       formavit; sed ad expressius caritatis et amicitiae incentivum,
 8 4 |         ipso exordio amicitiae et caritatis impressit affectum, quem
 9 4 |        privata praeponi amicitiae caritatis que splendorem avaritia
10 4 |           et sentiebant in mutuae caritatis gratia quiescentes. Verum
11 5 |           verum est. Et hoc ipsum caritatis quoque proprium est. In
12 5 |       omnia suavia sentiuntur. Ex caritatis igitur perfectione plerosque
13 8 | sollicitudine vivere; sed intuitu caritatis, quam virtutem maximam credidit,
14 28|     quidquid dulcedinis, quidquid caritatis; futiles hos honores et
15 28|       iuvari; et sic ex fraternae caritatis dulcedine in illum sublimiorem
16 28|       altius evolare; et in scala caritatis nunc ad Christi ipsius amplexum
17 28|           desint benevolentiae et caritatis officia vel obsequia. Iam