Cap.

 1 2 |         super numerum. Maiorem, inquit, hac dilectionem nemo habet,
 2 2 |       in Evangelio: «Posui vos, inquit, ut eatis et fructum afferatis» (
 3 4 |     commendaret: non est bonum, inquit, esse hominem solum; faciamus
 4 5 |       suspirans: «Osculetur me, inquit, osculo oris sui» (Cant.
 5 8 |         de his Tullius: «Solem, inquit, e mundo tollere videntur,
 6 12|          25). Et Salomon: «Ira, inquit, in sinu stulti requiescit» (
 7 12| dissolvit amicitiam. Ad amicum, inquit, etiamsi produxerit gladium
 8 14|        iustificabitur. «Vides», inquit Sapiens, «hominem promptulum
 9 19|      infidelem: «Dens putridus, inquit, et pes lassus, qui sperat
10 23|        haberentur: «Quia omnia, inquit, quae audivi a patre meo
11 24|        et illum exultans; «Tu», inquit, «eris rex, et ego ero secundus
12 24|        amico non defuit. Quare, inquit, morietur David? Quid peccavit?
13 24|       que convicia minis: fili, inquit, mulieris ultro virum rapientis;
14 24|         memor gratiae. Tu eris, inquit, rex et ego ero secundus
15 25|        dedit Scriptura: «Perde, inquit, pecuniam propter amicum» (
16 27| reservatur affectui, quia: sic, inquit, eum volo manere, donec