Cap.

 1 2 |            auctoritas. Non enim amicos solum, sed et inimicos sinu dilectionis
 2 4 |                elucet, cum nihil eorum solum sit; sed cum quadam sui
 3 4 |            bonum, inquit, esse hominem solum; faciamus ei adiutorium
 4 4 |              dilatio, ad hoc tamen non solum tempus coenae, cui deesse
 5 13|              quid minus ferendum, quae solum id quo tactae amicitiae
 6 14|              idonei ad amicitiam~ ~Nec solum nimium iracundi, sed etiam
 7 17| perturbationibus sic tanguntur, ut non solum eorum in nullo laedatur
 8 19|                de te referentibus, non solum non adhibuerit fidem, sed
 9 22|             humanum exemptum mundo, te solum superstitem reliquisse.
10 26|             redundet in amicum, ut non solum intra se erubescat et doleat,
11 27|                 manifeste, libere. Nec solum monendi sunt amici, sed
12 27|             procul amoveatur; quae non solum amico, sed nec libero quidem
13 27|    intercipiant verba lacrimae; ut non solum videat, sed etiam sentiat