Cap.

 1 4 |       bonus, sibi ipsi sufficiens bonum est; quoniam bonum suum,
 2 4 |     sufficiens bonum est; quoniam bonum suum, gaudium suum, gloria
 3 4 |           hominem condidisset, ut bonum societatis altius commendaret:
 4 4 |       altius commendaret: non est bonum, inquit, esse hominem solum;
 5 6 |          cum propheta: «Ecce quam bonum et quam iucundum, habitare
 6 7 |        honestatem, contra commune bonum vel privatum, favendum putant
 7 7 |          non sumus? Aelredus. Ego bonum non ita ad vivum reseco,
 8 7 |           qui neminem volunt esse bonum, nisi eum cui ad perfectionem
 9 7 |          nihil desit. Nos hominem bonum dicimus, qui secundum modum
10 18|       nisi Deum, et naturale eius bonum expectet. Discretio, ut
11 20|        qui in rebus humanis nihil bonum norunt, nisi quod temporaliter
12 22|          cum propheta: «Ecce quam bonum et quam iucundum, habitare
13 28| spiritalis sentitur dulcedo, quam bonum scilicet et quam iucundum,