Cap.

 1 1 | intellegi te ad proferendum tuae mentis conceptum, et horrere multitudinem,
 2 1 |     puero tuo, cuius tibi mentem mentis que propositum, non alius
 3 2 |           Forte nomine caritatis mentis affectum, benevolentiae
 4 2 |       magnus est. Unde virtuosae mentis est sublimia semper et ardua
 5 5 |      uniuntur. Ex quibus quaedam mentis suavitas innascens, osculantium
 6 6 |       enim fit oris attactu, sed mentis affectu; non coniunctione
 7 10|       inimicos, non ex spontanea mentis inclinatione, sed ex praecepti
 8 15|          sed ad evaporandum suae mentis conceptum, semper expectet
 9 27|     correptione ira et amaritudo mentis; ne non tam videatur amicum
10 28|         inclinari. Sed haec eius mentis vocis que libertas, amicitiae