bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 1 | manus, liber ille quem De amicitia Tullius scripsit; qui statim
2 1 | occurrebant animo quae de amicitia in praefato libello legeram,
3 1 | sanctorum patrum litteris de amicitia plura legissem, volens spiritaliter
4 1 | valens, institui de spiritali amicitia scribere, et regulas mihi
5 1 | libellis. In primo quid sit amicitia, et quis eius fuerit ortus
6 1 | me aliquid de spiritali amicitia doceas; videlicet quid sit,
7 1 | Tullii Ciceronis librum De amicitia legeris; ubi copiosissime
8 1 | quae inter nos oportet esse amicitia, et in Christo inchoetur,
9 2 | 2 - Inter quos sit amicitia vera~ ~Constat enim Tullium
10 2 | Quid enim sublimius de amicitia dici potest, quid verius,
11 2 | nunc, et quid primum de amicitia tibi videatur esse quaerendum
12 2 | edicito. Ivo. Primum quid sit amicitia arbitror disserendum; ne
13 2 | est hinc quod ait Tullius: amicitia est rerum humanarum et divinarum
14 2 | putarem. Quod autem vera amicitia inter eos qui sine Christo
15 2 | utcumque poteris quid sit amicitia. Ivo. Non sim tibi oneri,
16 2 | amicus dicitur; ab amico amicitia. Est autem amor quidam animae
17 2 | sentiat, quae amici sunt. Amicitia igitur ipsa virtus est qua
18 2 | laedere potuit eum quem in amicitia semel recepit; sed nec eum
19 2 | ait noster Hieronymus: «Amicitia quae desinere potest, numquam
20 2 | Ivo. Cum tanta sit in amicitia vera perfectio, non est
21 2 | Verumtamen cum in hac tali amicitia, quam vel libido commaculat,
22 2 | distinguantur. Dicatur itaque amicitia alia carnalis, alia mundialis,
23 2 | pro altero; nihil que hac amicitia dulcius arbitrantur, nihil
24 2 | legibus imperari. Haec itaque amicitia nec deliberatione suscipitur,
25 2 | resolvitur qua contrahitur. At amicitia mundialis, quae rerum vel
26 2 | consensum. Attamen vera amicitia nullo modo dicenda est,
27 2 | suscipitur, et servatur. Amicitia enim spiritalis quam veram
28 2 | diligatis. In ipsa namque vera amicitia itur proficiendo, et fructus
29 3 | 3 - Amicitia triplex: carnalis, mundialis,
30 3 | mundialis, spiritualis et vera~ ~Amicitia itaque spiritalis inter
31 3 | caritas nuncupetur, ut ab amicitia omne vitium excludatur,
32 3 | exprimatur. Ubi talis est amicitia, ibi profecto est idem velle
33 3 | putasti, videlicet quid sit amicitia, satis datum existimas,
34 3 | scire desidero unde primum amicitia inter mortales orta est.
35 4 | consiliorum ulla communio. Amicitia itaque quae sicut caritas
36 4 | lege et praeceptis a vera amicitia fuerant distinguenda; ne
37 4 | oblitterat. Quamvis si ea quae de amicitia dicta sunt diligenter advertas,
38 4 | meministi, noster Hieronymus: amicitia quae desinere potest, numquam
39 4 | monstratum est. Cum igitur in amicitia et aeternitas vigeat, et
40 4 | quid est hoc? Dicam ne de amicitia quod amicus Iesu Ioannes
41 4 | caritate commemorat: Deus amicitia est? Aelredus. Inusitatum
42 4 | dubito, quoniam: qui manet in amicitia, in Deo manet, et Deus in
43 4 | pervidebis. Nunc si quid sit amicitia pro simplicitate ingenioli
44 4 | quondam et tuum Ivonem de amicitia spiritali convenerit; quas
45 4 | schedula ipsa cui de spiritali amicitia eius interrogationes meas
46 4 | avidius, quanto id quod de amicitia legi dulcius sapuit. Quoniam
47 4 | Quoniam igitur, quid sit amicitia, legi magnifice disputatum;
48 5 | quam amici portat iniuriam. Amicitia ergo secundas res splendidiores
49 5 | domi foris que, ubique amicitia grata, amicus necessarius,
50 5 | mortui vivunt» (Cicero de Amicitia, n. 23). Igitur amicitia
51 5 | Amicitia, n. 23). Igitur amicitia divitibus pro gloria, exsulibus
52 5 | excellit, quidam gradus est amicitia vicinus perfectioni, quae
53 5 | desidero: quod scilicet amicitia optimus ad perfectionem
54 5 | cognitionem gradus quidam sit amicitia, paucis adverte. In amicitia
55 5 | amicitia, paucis adverte. In amicitia quippe nihil inhonestum
56 5 | proprium est. In hoc vero amicitia speciali praerogativa praelucet,
57 5 | admittimus. Quocirca in amicitia coniunguntur honestas et
58 7 | 7 - Amicitia quid~ ~Gratianus. Amicitia
59 7 | Amicitia quid~ ~Gratianus. Amicitia haec, ut video, non est
60 7 | nobis metam, quatenus debeat amicitia progredi, cum diversorum
61 7 | Sunt et qui hanc metam in amicitia constituunt, ut unusquisque,
62 7 | Unde aliquam certam mihi in amicitia metam a te opto constitui;
63 7 | audiamus. Aelredus. Certam in amicitia metam Christus ipse praefixit:
64 7 | Cum maior esse non possit amicitia, cur non satis sit? Galterus.
65 7 | Absit; cum inter pessimos amicitia esse non possit. Gratianus.
66 7 | Galterus. Quid igitur nobis cum amicitia, qui boni non sumus? Aelredus.
67 8 | habemus, nihil iucundius» (De Amicitia, n. 47). Qualis sapientia
68 9 | 9 - Amicitia puerilis~ ~Est amicitia
69 9 | Amicitia puerilis~ ~Est amicitia puerilis, quam vagus et
70 9 | regat iustitia. Igitur haec amicitia quam diximus puerilem, eo
71 10| 10 - Amicitia spiritualis. Vera. Amicitiae
72 10| desinat ordinatus. Est et amicitia quam pessimorum similitudo
73 10| habeatur. Est praeterea amicitia quam consideratio alicuius
74 10| praecedere. Necdum enim quid sit amicitia didicit, qui aliam eius
75 10| magnas utilitates pariat amicitia fida bonorum, non illam
76 10| in bonis semper praecedat amicitia, sequatur utilitas; profecto
77 10| oriri possit et perfici amicitia. Deinde illos qui ob multas
78 10| haec, et alia quaedam de amicitia restant dicenda. Sed hora
79 10| amor est, nam amor sine amicitia esse potest, amicitia sine
80 10| sine amicitia esse potest, amicitia sine amore numquam. Amor
81 12| Stabilis enim debet esse amicitia, et quamdam aeternitatis
82 12| desidero. Aelredus. Cum vera amicitia nisi inter bonos esse non
83 12| quibus, teste Scriptura, amicitia dissolvitur atque corrumpitur,
84 12| illa nobis quinque, quibus amicitia sic laeditur ut dissolvatur,
85 13| Ultimum illud quod dissolvitur amicitia, plaga dolosa est, quae
86 15| 15 - Qui idonei. Amicitia dissuenda, non rumpenda~ ~
87 15| ut beatus ait Ambrosius, amicitia esse non potest; et ideo
88 15| Aelredus. Est quidem, at in amicitia minime. Gratianus. Quid
89 15| Gratianus. Quid est, rogo te, in amicitia non esse iracundum? Aelredus.
90 15| secretum. Quod si non ei amicitia, sed natura praescriberet,
91 15| indignos. Digni autem sunt amicitia, quibus in ipsis causa est,
92 15| disiunctio fiat» (Cicero de Amicitia, n. 76). Si enim aliquid
93 15| festinata egeat correctione; non amicitia laedetur si perduellis et
94 15| is qui patiatur iniuriam. Amicitia quippe aeterna est, unde: «
95 15| Si talis fuerit, ut ei amicitia subtrahatur, numquam tamen
96 16| probatos, vera et spiritalis amicitia copulavit, non posse intervenire
97 16| intervenire discidium. Cum enim amicitia de duobus unum fecerit,
98 16| non potest dividi, sic et amicitia a se non poterit separari.
99 16| numquam fuisse veram, quia amicitia quae desinere potest, numquam
100 16| vera fuit. In hoc tamen amicitia probabilior et magis virtus
101 16| Gratianus. Quomodo igitur amicitia solvitur, si excluso talia
102 17| qui merentur solvenda est amicitia? Subtrahitur certe illa
103 17| Quatuor subinde gradus in amicitia, quibus ad eius summam pervenitur,
104 17| dilabuntur et corruunt, quibus amicitia, teste Scriptura, et laeditur
105 17| discordet. Quia vero de vera amicitia loquimur quae non potest
106 18| committas. Intentio ut nihil ex amicitia nisi Deum, et naturale eius
107 19| Fides amicitiae~ ~Nihil in amicitia fide praestantius, quae
108 19| superius diximus, nihil est quo amicitia magis laeditur quam consiliorum
109 20| germana et spiritali carent amicitia, propter se, et propter
110 20| amicus, quid vera sapiat amicitia non poteris. Tunc enim erit
111 20| sanctus Ambrosius, «vectigalis amicitia est, sed plena decoris,
112 20| cuiuslibet tibi velit in amicitia copulari, mercenariam eam
113 20| defertur pauperi, cuius amicitia invidia vacat. Haec diximus
114 21| vel imprudentem tibi in amicitia sociaveris, lites quotidianas
115 21| perquiras. Sane hanc in amicitia virtutem satis facile probatu
116 22| Haec est vera et aeterna amicitia quae hic inchoatur, ibi
117 23| sufficit. Galterus. Haec amicitia tam sublimis est et perfecta,
118 24| cultu amicitiae~ ~Aelredus. Amicitia haec carnalium est, et maxime
119 24| tempus est, ut quemadmodum amicitia sit colenda deinceps videamus.
120 24| stabilitatis et constantiae in amicitia, fides est: nihil est enim
121 24| haudquaquam mediocre in amicitia condimentum. Tristitia namque
122 24| plerumque gravitatem, sed amicitia quasi remissior aliquando
123 24| examinatione considerare. Itaque in amicitia quae naturae simul et gratiae
124 24| perfecta, stabilis et aeterna amicitia, quam invidia non corrumpit,
125 24| amicus non neglegas. Non enim amicitia recte colitur, a quibus
126 24| praevenias amicum officio. Amicitia enim nescit superbiam. Fidelis
127 25| Haec lex, ait quidam, in amicitia sanciatur, ut ab amicis
128 25| cupiditas, tanto certe facilius amicitia parta servatur, quanto animus
129 27| plerumque meliores quam tacita amicitia. Etsi laedi se putet amicus,
130 27| Quocirca sic colenda est amicitia, ut si forte certis ex causis
131 27| parte quomodo colenda sit amicitia, operae pretium est indagare.
132 28| nec onerare. Haec est enim amicitia ordinata, ut ratio regat
133 28| ipse que similiter. Ita in amicitia recta linea gradientibus,
134 28| descendere? In hac igitur amicitia nostra quam exempli gratia
135 28| aeternitate gaudebimus; cum haec amicitia ad quam hic paucos admittimus,
|