Cap.
1 1 | et devovit amori; ita ut nihil mihi dulcius, nihil iucundius,
2 1 | ita ut nihil mihi dulcius, nihil iucundius, nihil utilius
3 1 | dulcius, nihil iucundius, nihil utilius quam amari et amare
4 1 | sapiebant. Iam tunc enim nihil quod non dulcissimi nominis
5 1 | fuisset melle mellitum, nihil quod non sacrarum Scripturarum
6 2 | quasi sufficiens, et extra nihil recipiens admittatur. Ex
7 2 | inter amicitiam et caritatem nihil distare arbitramur? Aelredus.
8 2 | et patiatur pro altero; nihil que hac amicitia dulcius
9 2 | amicitia dulcius arbitrantur, nihil iudicant iustius; idem velle
10 2 | fraudis atque fallaciae; nihil in ea certum, nihil constans,
11 2 | fallaciae; nihil in ea certum, nihil constans, nihil securum;
12 2 | certum, nihil constans, nihil securum; quippe quae semper
13 3 | sacratius; ubi sic amantes nihil possunt velle quod dedeceat,
14 3 | possunt velle quod dedeceat, nihil quod expediat nolle. Hanc
15 4 | quidam societatis elucet, cum nihil eorum solum sit; sed cum
16 4 | mutua societate fruuntur, ut nihil magis quam ea quae amicitiae
17 4 | ut pene dixerim amicitiam nihil aliud esse, quam sapientiam.
18 5 | praesumo; cum in rebus humanis nihil sanctius appetatur, nihil
19 5 | nihil sanctius appetatur, nihil quaeratur utilius, nihil
20 5 | nihil quaeratur utilius, nihil difficilius inveniatur,
21 5 | difficilius inveniatur, nihil experiatur dulcius, nihil
22 5 | nihil experiatur dulcius, nihil fructuosius teneatur. Habet
23 5 | sine amico inter mortales nihil fere possit esse iucundum;
24 5 | sapiens prosequeretur, nos nihil dixisse putares. Verum quomodo
25 5 | adverte. In amicitia quippe nihil inhonestum est, nihil fictum,
26 5 | quippe nihil inhonestum est, nihil fictum, nihil simulatum,
27 5 | inhonestum est, nihil fictum, nihil simulatum, et quidquid est,
28 6 | foedantes, ut sic osculari nihil aliud sit quam adulterari.
29 7 | hactenus senserit; ego aliud nihil amicitiam esse credidi,
30 7 | voluntatum identitatem, ut nihil velit unus quod alter nolit;
31 7 | eum cui ad perfectionem nihil desit. Nos hominem bonum
32 7 | pie vivens in hoc saeculo, nihil a quolibet inhonestum petere,
33 8 | curis et affligi molestiis. Nihil praeterea difficilius aestimant,
34 8 | amicitiam e vita tollunt, quia nihil a Deo melius habemus, nihil
35 8 | nihil a Deo melius habemus, nihil iucundius» (De Amicitia,
36 8 | etiam oneri vel dolori; qui nihil delectationis ex alterius
37 8 | alterius bono concipiant, nihil amaritudinis sua aliis perversitate
38 10| dignissimos excludemus; qui cum nihil habeant, nihil possideant,
39 10| qui cum nihil habeant, nihil possideant, profecto nihil
40 10| nihil possideant, profecto nihil commodi temporalis ab eis
41 10| quod ipse vir magnarum opum nihil pro his mercedis a rege
42 10| civitatis pronius offerenti, nihil suscipere acquievit, suis
43 10| spiritalis amicitiae meta: nihil scilicet negandum amico,
44 10| scilicet negandum amico, nihil pro amico non sustinendum,
45 10| mortem inferat animae, quod nihil aliud est quam peccatum,
46 12| tibi alteri committas, cui nihil occultes; a quo nihil timeas;
47 12| cui nihil occultes; a quo nihil timeas; primum certe eligendus
48 12| qui amicitiam laeserit; nihil que magis animum torqueat,
49 12| bonos esse non possit, qui nihil contra fidem vel bonos mores
50 12| velit et nolit cum ipso; nihil sibi volens concedi, nihil
51 12| nihil sibi volens concedi, nihil ipse praestare rogatus,
52 12| dixit, et fecit; cui tamen nihil prioris gratiae imminutum
53 12| ut nos mutuo loquimur, nihil velis vel modicum praeterire,
54 12| eum animum non ignorans, nihil tibi de his loqui praesumpsi.
55 13| secretorum revelatio, qua nihil est turpius, nihil execrabilius,
56 13| qua nihil est turpius, nihil execrabilius, nihil amoris,
57 13| turpius, nihil execrabilius, nihil amoris, nihil gratiae, nihil
58 13| execrabilius, nihil amoris, nihil gratiae, nihil suavitatis
59 13| nihil amoris, nihil gratiae, nihil suavitatis relinquens inter
60 13| silentio», ait Salomon, «nihil eo minus habet, qui occulte
61 18| secure committas. Intentio ut nihil ex amicitia nisi Deum, et
62 19| 19 - Fides amicitiae~ ~Nihil in amicitia fide praestantius,
63 19| aegrotum. Fidelis quippe amicus nihil in amico quod extra animum
64 19| Nam ut superius diximus, nihil est quo amicitia magis laeditur
65 20| plerique qui in rebus humanis nihil bonum norunt, nisi quod
66 23| ille nobis aperiat sinum. Nihil enim occultat amicus. Si
67 24| in amicitia, fides est: nihil est enim stabile, quod infidum
68 25| petitur. Ingenuus animus nihil magis erubescendum aestimat
69 25| Galterus. Nobis igitur quibus nihil accipere, nihil dare permittitur,
70 25| igitur quibus nihil accipere, nihil dare permittitur, qualis
71 26| oculos revereatur amici, ut nihil quod inhonestum sit agere;
72 26| quod inhonestum sit agere; nihil quod dedeceat loqui praesumat.
73 27| voluntatem loquentium omnia, nihil ad veritatem. Nulla proinde
74 28| consortem que delegeram; nihil exigens, nihil praestans
75 28| delegeram; nihil exigens, nihil praestans praeter affectum,
76 28| diligeretur minus. Sed his nihil proficiens, coepit libera
77 28| de omnibus, se non modo nihil offensionis, sed insuper
78 28| adulationem exhorrens. Nihil inter nos simulatum, fucatum
79 28| inter nos simulatum, fucatum nihil, nihil inhoneste blandum,
80 28| simulatum, fucatum nihil, nihil inhoneste blandum, nihil
81 28| nihil inhoneste blandum, nihil indecenter durum, circuitus
82 28| semetipsum quisque castificet, nihil sibimet indulgens, quod
83 28| indulgens, quod indecens sit; nihil sibi subtrahens, quod utile
84 28| certum tibi fuerit, quod nihil velit, quod dedeceat, vel
|