12-coena | coepe-discr | discu-haben | haber-luto | luxur-petim | petit-respu | restr-vade | vae-zelo
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
1 12| 12 - Delectus amici~ ~Nec omnes
2 18| 18 - In amico probanda quatuor~ ~
3 22| 22 - Patientia~ ~Sic et multae
4 26| 26 - Quid sibi impendere debeant
5 8 | scandalizatis (II Cor. XI, 28 et 29). Sed et tristitia illi
6 2 | omnia communia» (Act. IV, 32). Quomodo non inter eos
7 13| et occidi (I Reg. XXV, 38). Quod si forte contigerit
8 20| te ipsum» (Matth. XXII, 39). En speculum: diligis te
9 4 | 4 - Amicitiae origo et progressus~ ~
10 2 | numquam vera fuit» (Epist. 41, ad Ruffin.). Ivo. Cum tanta
11 13| occidendus (III Reg. I, 44-46). Improperium nihilominus
12 8 | iucundius» (De Amicitia, n. 47). Qualis sapientia amicitiam
13 7 | 7 - Amicitia quid~ ~Gratianus.
14 15| Cicero de Amicitia, n. 76). Si enim aliquid molitur
15 17| verbositas praecipitet, aut abducat suspicio; maxime qui non
16 13| ad amicitiam eligendus. Abiuremus convicia, quorum ultor Deus
17 8 | Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda~ ~Galterus. Fere in illorum
18 6 | quam sit detestandum, quam abominandum, quam fugiendum, quam adversandum,
19 5 | me totum rapuit, et pene abripuit a terrenis, plenius mihi
20 4 | sapientiae tribus his debeas abrogare, tu videris. Ivo. O quid
21 28| fructus uberioris elucet, nec absentare volumus, nec onerare. Haec
22 6 | ab amicis, post diuturnam absentiam et porrigitur et suscipitur;
23 19| probans si adsint, nec si absint requirens. Ipsa tamen fides
24 13| gladius simul et ignis absumpsit (II Reg. X). Super omnia
25 24| scriptum est: «Qui multum non abundavit, et qui modicum non minoravit» (
26 7 | ad fruendum pro voto et abutendum. Galterus. Longe aliud in
27 4 | utitur, quibus nullus prorsus abutitur. Ivo. Nonne, quaeso te,
28 4 | Aelredus. Iam nunc, frater, accede; et quidnam causae fuerit
29 10| frenum; et sic suavissimus accedens affectus, ita profecto sentietur
30 24| spiritalium studiorum parilitate, accedente etiam maturioris aetatis
31 28| unam convenire sententiam. Accedit et pro invicem oratio, quae
32 2 | acquisitionem vehementius excites et accendas. Aelredus. Falso sibi praeclarum
33 2 | inquisitionis nostrae ianua accenderis, quod nos non sinat errare
34 2 | ab animo captivatur, et accenditur unus ab altero, et conflantur
35 4 | tibi traditam, a quibusdam accepi. Ostende, quaeso, eam puero
36 25| gratiam videatur praestare qui accepit, magis quam ille qui dedit.
37 28| quoque vicem rependens amico, accepta occasione durius obiurgandum
38 10| quando ex ratione dati et accepti, quodam speciali affectu
39 8 | utilem, tam sanctum, tam acceptum Deo, perfectioni tam vicinum,
40 5 | debueram in sermonis principio accersiri; nec aviditatem meam posita
41 5 | solitum sublime vel luminosum accesserit. «Vae soli, quia cum ceciderit,
42 4 | aliquid tibi praeter votum accessisse, crebra vultus mutatione
43 6 | et dicens: o si ipsemet accessisset, ad illud intellectuale
44 5 | spiritale convivium concedis accessum. Nam si me serio, non ludo,
45 1 | aliquid vel doceas, des et accipias, profundas et haurias. Ivo.
46 2 | divina resultat: petite et accipietis, et caetera. Nec mirum si
47 7 | ingrate hanc tuam pro me accipio sollicitudinem; nisi tamen
48 25| servet hilaritatem; qui accipit, non perdat securitatem.
49 15| excusantes, et alios similiter accusantes. Si igitur his omnibus post
50 2 | quem fortuna tenet dulcis, acerba fugat. Attamen huius amicitiae
51 27| moderatio est, ut monitio acerbitate, obiurgatio contumelia careat.
52 13| Hinc est quod impiissimus Achitophel parricidae consentiens,
53 14| circumfertur vento, omni acquiescit consilio? Cuius affectus
54 27| prosunt, et his libentius acquiescunt; sunt qui pro nihilo eas
55 10| offerenti, nihil suscipere acquievit, suis volens esse contentus.
56 22| res est, eamdem in amicis acquirendis, vel probandis non dare
57 8 | sine sollicitudine, vel acquiri possit vel servari. Ita
58 2 | optabiliorem faciens, ad eius nos acquisitionem vehementius excites et accendas.
59 2 | erant illis omnia communia» (Act. IV, 32). Quomodo non inter
60 17| infrenes his passionibus acti semper feruntur in praeceps,
61 27| interrogat. Petrus ergo exponitur actioni, Iohannes reservatur affectui,
62 12| fuerit vel sermonis vel actionis excessus, amico id indulgendum;
63 19| de probatione fidei satis actum est, ad caetera enucleanda
64 5 | et voluntas, affectus et actus. Quae omnia a Christo inchoantur,
65 14| quae continuos ei stimulos acuens, inquietudinis et perturbationis
66 28| sustineamus, mortis insuper aculeo cum ipsa morte destructo,
67 10| necessariam, cui et sensus est acutior ad intellegendum, et lingua
68 24| et servulum in amicitiam adaequans Domino, sic fugatum a patre,
69 7 | peccaveris. Protoplastus Adam salubrius praesumptionis
70 4 | quodam gustu suavitatis adauxit. At post lapsum primi hominis,
71 4 | forte aliqua resecanda, addenda nonnulla, plurima vero corrigenda
72 24| confodere Ionatham cum pariete, addens que convicia minis: fili,
73 28| amicitiae nostrae cumulum addidit; quia volebam eum amicum
74 16| detractionum. His sextum addimus. Si eos qui tibi aeque diligendi
75 22| dare operam, et quasdam addiscere notas, quibus hi, quos elegimus
76 19| ille nullius ad credendum adducatur suggestione, nulla moveatur
77 4 | societatis affectum non reliquit; adeo ut sine sociis, nec avaro
78 2 | amplectitur et conservat adeptum. Cuius affectus et motus
79 2 | acquisitione desudo, quam me adepturum, eius mirabili sublimitate
80 22| Aelredus. Si autem unus adesset quem aeque ut te ipsum diligeres,
81 5 | amicus in spiritu Christi adhaerens amico, efficitur cum eo
82 20| appetitur, qua tibi intentione adhaeserit facile pervidebis. Iam nunc
83 7 | Guidone, quam Iohannes suo adhaesit in tali schismate octoviano.
84 10| excedat, maximam cautelam adhibeat. ~ ~
85 6 | Osculum corporale quando adhibendum. Osculum spirituale~ ~Osculum
86 19| referentibus, non solum non adhibuerit fidem, sed nec ulla sit
87 24| iuvenis aspergeretur, evomuit, adiciens verbum ambitionis incitamentum,
88 28| vilia et contemptibilia adiecerit. Cavendum autem magnopere
89 13| ingratus amico contumeliam adiecit contemptui. Ob quam causam,
90 22| praecurrit iudicium, et probandi adimit potestatem. Est proinde
91 2 | et ardua meditari, ut vel adipiscatur optata, vel lucidius intellegat
92 10| commodi temporalis ab eis vel adipisci poterit quis vel sperare.
93 2 | fornicantes; per quorum aditus usque ad ipsam mentem pulchrorum
94 24| latitantem in heremo, sic adiudicatum morti, neci destinatum sibi
95 4 | quod amicitiae sapientiam adiunxisti, cum inter illas nulla sit
96 28| plurimis exemplo fuit, admirationi multis, mihi gloriae et
97 12| secundus probatio, tertius admissio, quartus rerum divinarum
98 12| maxima cautela probandus; admissus autem sic tolerandus, sic
99 28| amicitiae secreta lege familiari admittat, in quem suum copiose infundat
100 2 | et extra nihil recipiens admittatur. Ex ipsa tamen diffinitione,
101 24| Et vide, quomodo pater adolescentis contra amicum excitabat
102 19| posita, nec multum probans si adsint, nec si absint requirens.
103 4 | aestimaverim. Galterus. Ecce adsum, habens aures ad tua verba
104 10| non est? Sed quia utrique adsumus, promissi tui non immemores,
105 5 | ait Tullius, «et absentes adsunt sibi, et egentes abundant,
106 27| sunt amici vulnera, quam adulantium oscula» (Prov. XXVII, 6).
107 5 | laudantem alter alterum adulationis notet vel arguat? «Amicus»,
108 6 | osculari nihil aliud sit quam adulterari. Quod quam sit detestandum,
109 27| concupiscentia homicidium adulterio copulasset, correpturus
110 23| cum molestia; suscipere advenientes cum laetitia. His atque
111 26| in otiosa lapsus, in eius adventum debitam gravitatem recepi. ~ ~
112 10| Gratianus. Non te latet adventus mei causa. Aelredus. Num
113 6 | abominandum, quam fugiendum, quam adversandum, quilibet honestus intellegit.
114 5 | res splendidiores facit, adversas partiens, communicans que
115 15| forte eis aliquid evenerit adversi, culpam retorqueant in amicum,
116 19| prospera nostra nulla umquam adversitas interpolet, quomodo amici
117 4 | amicitia dicta sunt diligenter advertas, invenies eam sapientiae
118 4 | illi disputationi desit advertens, ea quae mihi vel mens propria,
119 10| a rege speraverit, hinc advertere perspicuum est, quod omnes
120 25| Booz cum Ruth moabitidis advertisset inopiam, post messores suos
121 22| muratae, castra turrita, ampla aedificia, sculpturae, picturae. Sed
122 28| multis annis nec cum gravi aegritudine urgeretur aliquid sibi de
123 5 | patria, pauperibus pro censu, aegrotis pro medicina, mortuis pro
124 19| fortem et debilem, sanum et aegrotum. Fidelis quippe amicus nihil
125 24| furebat in servum, et quasi in aemulum regni totam patriam excitabat;
126 19| iucundis et amaris, praebet aequalem; eodem intuens oculo humilem
127 4 | ut natura doceret omnes aequales, quasi collaterales; nec
128 24| servatur. Defer amico ut aequali, ait Ambrosius, nec te pudeat,
129 24| recurrentes principium, aequalitatem quam natura dedit, non circumpendentia
130 5 | ut vivamus, ore haurimus aerem et remittimus. Et ipsum
131 22| tanto nobis feliciores aestimabimus? Nudiustertius cum claustra
132 20| copulari, mercenariam eam aestimans non gratuitam. Certiores
133 24| naturam sunt contemnere et aestimare quasi nihilum et inane;
134 24| praeferre amicitiae sordidum aestimarent; illos autem impossibile
135 1 | Aelredus. Miror cur a me haec aestimas esse quaerenda, cum satis
136 4 | plurima vero corrigenda aestimaverim. Galterus. Ecce adsum, habens
137 20| amicis mores probemus, non aestimemus censum. Sic ergo probatur
138 4 | imitantur, ut pene ratione agi aestimentur. Ita se sequuntur, ita colludunt
139 12| dissenserit, non his amicitiam aestimes dissolvendam. Est enim,
140 22| velit amari? Galterus. Non aestimo. Aelredus. Si quem videres
141 24| accedente etiam maturioris aetatis gravitate et spiritalium
142 2 | inter ipsas virtutes quae aeternae sunt, etiam mundi huius
143 2 | manifeste declarans amicitiam aeternam esse, si vera est; si autem
144 4 | Cum igitur in amicitia et aeternitas vigeat, et veritas luceat,
145 28| concepta, de summi illius boni aeternitate gaudebimus; cum haec amicitia
146 12| esse amicitia, et quamdam aeternitatis speciem praeferre, semper
147 27| suavis quaedam et honesta affabilitas assit; assentatio vero vitiorum
148 10| si quilibet turpes sic affecti vellent pro invicem mori,
149 17| pertinere videntur: dilectio et affectio, securitas et iucunditas.
150 2 | amicitiae carnalis exordium ab affectione procedit, quae instar meretricis
151 17| beneficiorum exhibitio; ad affectionem, interior quaedam procedens
152 28| tanto efficacius, quanto affectuosius ad Deum emittitur, profluentibus
153 2 | inquit, ut eatis et fructum afferatis» (Joan.XV, 16), id est ut
154 9 | Haec ad tempus vehementius afficit, arctius stringit, blandius
155 2 | tradatur flammis, etsi cruci affigatur, omni tempore diligit qui
156 8 | multis implicari curis et affligi molestiis. Nihil praeterea
157 25| Domino, qui dat omnibus affluenter, et non improperat. Sic
158 12| eorum mores que placuerint, agendum cum eis summopere est, ut
159 26| nihil quod inhonestum sit agere; nihil quod dedeceat loqui
160 4 | imitantur, ut pene ratione agi aestimentur. Ita se sequuntur,
161 2 | vel quasi quibusdam furiis agitata a semetipsa consumitur vel
162 5 | carnalem recipiat. Gratianus. Ago gratias humanitati tuae,
163 25| Abundat iste pecunia, ille agris et possessionibus; alter
164 27| negat quis? Nego. Ait? Aio. Postremo imperavi egomet
165 | aliam
166 | aliarum
167 4 | condimentum fames est; nec mel aliave species vinum sic sapidum
168 15| honestum sit, ut non statim alienatio vel disiunctio fiat» (Cicero
169 24| attendamus, et hinc aliquid de alienis manibus extorqueamus. ~ ~
170 6 | porrigit non ore proprio sed alieno; illum sacratissimum amantibus
171 15| in ipsos amicos, tum in alienos, quorum tamen ad amicos
172 | Alii
173 5 | divina transeamus. Duobus alimentis vita hominis sustentatur,
174 | alio
175 | alios
176 5 | cibo et aere. Et sine cibo aliquamdiu potest subsistere; at sine
177 27| non multum improbo, si aliquantisper affectus suas inserit partes.
178 27| commotior sensus ei fuerit aliquantulum perturbatus, dissimulatione
179 | aliquibus
180 | aliquos
181 | aliter
182 9 | arctius stringit, blandius allicit. Sed affectus sine ratione
183 25| messores suos legentem spicas alloquitur, consolatur, invitat ad
184 15| meus sensus dissentiat, ita alterutro nobis deferimus, ut aliquando
185 16| Rex Assuerus superbissimum Aman, quem prae caeteris amicum
186 10| virtutis meritum ratio suadet amandum, morum suavitate, et vitae
187 23| amaverimus redamantem, aut si amantem non redamaverimus. ~ ~
188 3 | quanto sacratius; ubi sic amantes nihil possunt velle quod
189 6 | alieno; illum sacratissimum amantibus inspirans affectum, ut videatur
190 22| circuirem, consedente fratrum amantissima corona, et quasi inter paradisiacas
191 24| non obliterarent? Ille amantissimus adolescens, amicitiae iura
192 23| atque huiusmodi a corde amantium et redamantium procedentibus
193 22| omnia quae prius videbantur amara, dulcia redderentur et sapida?
194 19| tristibus, in iucundis et amaris, praebet aequalem; eodem
195 13| amicos, sed omnia replens amaritudine, et indignationis, et odii
196 27| amicis corrigendis, conceptam amaritudinem, ebullientem que furorem,
197 22| requiescit, amans omnes et amatus ab omnibus, quem ab hac
198 23| videatur conscientia, si non amaverimus redamantem, aut si amantem
199 2 | desiit diligere quem semel amavit. Omni enim tempore diligit
200 6 | hanc dulcedinem adesse non ambigens, quasi se cum reputans et
201 24| suspicio minuit, non dissolvit ambitio; quae sic tentata non cessit,
202 24| evomuit, adiciens verbum ambitionis incitamentum, fomentum invidiae,
203 17| cunctatio, ut turpes, avari, ambitiosi, criminosi, nullam fecimus
204 4 | nec avaro divitiae, nec ambitioso gloria, nec voluptas placere
205 12| amicus homini iracundo, neque ambules cum viro furioso, ne sumas
206 2 | fama concelebrat» (Lib. de Amic. n. 15). Quod si nostris,
207 2 | Quid est igitur quod inter amicissimos graves ortas inimicitias
208 28| de socio amicum, de amico amicissimum facerem. Videns enim eum
209 12| probasse; sed quia de multis amicitiarum generibus disputasti, utrum
210 27| habendum est, nullam in amicitiis pestem esse maiorem quam
211 10| Aelredus. Audisti, Galtere? Amicitior tibi est Gratianus quam
212 27| onus istud quos habemus amicitiores, sed quos ad ea sustinenda
213 13| sacrilegium arbitremur, quo fides amittitur, et animae captivatae desperatio
214 22| quasi inter paradisiacas amoenitates singularum arborum folia,
215 1 | videretur. Itaque inter diversos amores et amicitias fluctuans,
216 1 | dedit affectui, et devovit amori; ita ut nihil mihi dulcius,
217 9 | et impuris semper mixta amoribus, ab his quos spiritalis
218 1 | formulam reperisse, ad quam amorum meorum et affectionum valerem
219 17| licet ipsum a secretis tuis amoveas; numquam tamen ei dilectionem
220 27| vero vitiorum nutrix procul amoveatur; quae non solum amico, sed
221 22| muratae, castra turrita, ampla aedificia, sculpturae, picturae.
222 27| laudabiliter et dulciter amplectimur, quos non sine gravi nostro
223 6 | capite meo, et dextera illius amplexabitur me» (Cant. II, 6). ~ ~
224 2 | caritatis quam amicitiae amplexibus recipiendos, divina sanxit
225 6 | delecter osculo, et quiescam amplexu, exultans et dicens: «Laeva
226 28| caritatis nunc ad Christi ipsius amplexum conscendere, nunc ad amorem
227 4 | recordatio, immo continuus amplexus et affectus, ita mihi semper
228 28| impediat; dum eos quorum ampliori caritate complectimur, ubi
229 27| praeferre, et inter ipsos quem amplius diligit eis quos minus diligit
230 22| non egent, quos beatificat angelica illa et quodammodo divina
231 4 | videantur. Sic etiam in angelis divina sapientia providit,
232 4 | quo egeat, non homo, non angelus, non coelum, non terra,
233 15| congeminent, detrahentes in angulis, in tenebris susurrantes,
234 28| circuitus nullus, nullus angulus, sed omnia nuda et aperta;
235 19| sperat super infideli in die angustiae» (Prov.XXV, 19). Gratianus.
236 19| amicus est, et frater in angustiis comprobatur» (Prov.XVII,
237 4 | amicitiam distinxerunt; animadvertentes quod etiam inimicis atque
238 2 | Quot martyres pro fratribus animas posuerunt. Quot non pepercerunt
239 7 | inspiciendum me vehementius animavit. De qua sufficienter instructi,
240 23| quasi fomitibus conflare animos, et ex pluribus unum facere.
241 4 | quia plures praeterierunt anni ex quo schedula ipsa cui
242 8 | occurrerint fugiendae, breviter annotabo. ~ ~
243 2 | nobis ipsa copia indixisset. Annuntiavit enim Christus Iesus et locutus
244 27| diligit eis quos minus diligit anteferre? Aelredus. Et in hac parte
245 24| invenies, qui honorem amici anteponat suo? Ecce inventus est Ionathas
246 24| potestates, opes amicitiae non anteponunt; ut cum ex altera parte
247 | antequam
248 2 | lacrimis, legisse puellam illam antiochenam, pulcherrima cuiusdam militis
249 1 | cum satis super que ab antiquissimis excellentissimis que doctoribus
250 2 | fuerunt hi quos veros amicos antiquitas commendavit. «Vix enim»,
251 19| quod nec de tuo amicissimo, antiquo scilicet Claravallis sacrista,
252 22| Sed et reformatum te in antiquum cogita statum, omnia habere
253 4 | ardentior. Age iam et quod anxio pectore paulo ante parabas
254 1 | irrepit. Age nunc, carissime, aperi pectus tuum, et amicis auribus
255 23| faciamus amici voluntatem, ut aperiamus secreta nostra amico, quaecumque
256 23| Ostendamus nos illi et ille nobis aperiat sinum. Nihil enim occultat
257 28| audiens, et sicut mutus non aperiens os suum. Ut iumentum factus
258 28| angulus, sed omnia nuda et aperta; qui meum pectus quodammodo
259 2 | cum tu ipse viam utrisque aperueris, lumen que illud splendidissimum,
260 12| regressus ad amicum. Si aperuerit os triste, non timeas. Vide
261 1 | quam spiritus caritatis aperuit. Et utinam hoc mihi tua
262 5 | congratulans; ut, secundum Apostolum, iunctis humeris, onera
263 1 | eloquentiae suavitate dulcis apparebat. Et licet nec ad illud amicitiae
264 5 | ludo, alumnum amicitiae appellandum putasti, debueram in sermonis
265 5 | rebus humanis nihil sanctius appetatur, nihil quaeratur utilius,
266 4 | quasi bona naturalia, et appetenda sunt et servanda; quibus
267 10| multi ob hanc causam, et appetendam, et colendam, et conservandam
268 8 | cuiusmodi amicitias cavere, quas appetere, colere et conservare debeamus.
269 4 | distinguenda; ne cum ista appeteretur, in illa propter quamdam
270 2 | cum desiderio quaerit et appetit ad fruendum; per quem et
271 8 | ab amicitiae tepuerimus appetitu; cuius nobis fructum tam
272 5 | totum animi mei succendit appetitum; ut nec vivere me crediderim,
273 27| mendacium, et sacerdotes applaudebant manu, et populus meus dilexit
274 12| spiritui tuum coniungas et applices, et ita misceas ut unum
275 5 | causa mei aliquid mensis appone; ut si non satiari ut iste,
276 27| proinde ita se conformet et aptet amico, ut eius congruit
277 27| ad ea sustinenda credimus aptiores. Ubi tamen virtutis invenitur
278 12| eligendus est qui ad haec aptus putetur, deinde probandus,
279 | apud
280 4 | reddit, ut sitis vehemens aquam. Quocirca erit tibi forte
281 28| australibus partibus in aquilonalem hanc solitudinem duxi; ego
282 8 | formidant. Stulte Chusi arachites amicitiam quae erat ei cum
283 2 | caritatem nihil distare arbitramur? Aelredus. Immo plurimum.
284 13| revelare secreta sacrilegium arbitremur, quo fides amittitur, et
285 14| contrarias tota die, pro arbitrio imprimentis, suscipit et
286 4 | silva unam unius generis arborem producit? Ita inter ipsa
287 22| paradisiacas amoenitates singularum arborum folia, flores fructus que
288 4 | societatis iura violari, arctiori se dilectionis et amicitiae
289 4 | iucundior quo aestus praecessit ardentior. Age iam et quod anxio pectore
290 2 | mentis est sublimia semper et ardua meditari, ut vel adipiscatur
291 22| deliciae et divitiae, aurum, argentum, lapides pretiosi, urbes
292 10| aut nos eum tarditatis arguamus. Aelredus. Unde et quo?
293 5 | alterum adulationis notet vel arguat? «Amicus», ait Sapiens, «
294 2 | diligit qui amicus est. Etsi arguatur, etsi laedatur, etsi tradatur
295 10| existimant, ineptiae credidimus arguendos. Postremo quae amicitiae
296 7 | salubrius praesumptionis arguisset uxorem; quam, gerendo ei
297 24| tentata non cessit, sic arietata non corruit; quae tot conviciis
298 7 | assensum, contra patriam arma tulerunt. Et ut ad haec
299 24| exquirit, montes et rupes armata obsidet manu; omnes se regiae
300 4 | elucet; ibi dulces eius arrident oculi; ibi eius iucunda
301 8 | alicuius commodi temporalis arriserit; vel cum amicum cuiuslibet
302 24| sublimis descendat, humilis ascendat; dives egeat, pauper ditescat;
303 28| potuit imperfectio, me cum ascendit. Et primum quidem virtutum
304 5 | nimium gravis vel innaturalis ascensus, de Christo amorem inspirante
305 28| meae sollicitudinis partem ascitum, in his sudoribus meis habui
306 5 | reliquias suas fastidiosus ascivit, saltem modicum valeam refocillari.
307 28| meo quam eius necessitati ascriberetur, et sic mea auctoritas minueretur.
308 22| multiplicandis, in bobus et asinis, in ovibus et capris nutriendis,
309 26| progressum, austerior illius aspectus repressit. Quam saepe incautius
310 27| alterum libere facere, non aspere; alterum patienter accipere,
311 24| virus quo pectus iuvenis aspergeretur, evomuit, adiciens verbum
312 27| obiurgandus, si veritatem aspernatur, et obsequiis atque blanditiis
313 13| dolosa, plaga serpentis et aspidis mortifera: «Si mordeat serpens
314 7 | perduellioni praebentes assensum, contra patriam arma tulerunt.
315 27| imperavi egomet omnia mihi assentari. Et forte haec ethnicus
316 27| honesta affabilitas assit; assentatio vero vitiorum nutrix procul
317 10| distinxerimus, utrum praeterea assentationes quae falso amicitiae nomine
318 20| caritatem. Divitibus itaque assentatorie gratificatur; erga pauperem
319 28| paulatim consiliorum communio, assiduitas parilium studiorum, et quaedam
320 13| Quemcumque igitur in his vitiis assiduum inveneris, cavendus tibi
321 15| dignum iudicarem. Si vero, ut assolet, ab eius aliquando meus
322 6 | CXXXII, 1). Huic ergo osculo assuefacta mens et a Christo totam
323 16| non plebis saluti. Rex Assuerus superbissimum Aman, quem
324 1 | et carnalibus tenebris assuetus sufficeret. Igitur cum sacra
325 15| amicitiam quasi exercitatiores assumendos dixerim, qui vitia virtute
326 4 | latere primi hominis secundus assumitur, ut natura doceret omnes
327 28| capillos, in summam amicitiam assumpsi. Et illum quidem nullo adhuc
328 22| diligeris, te in amicitiam assumpsisse putabimus? ~ ~
329 2 | praeclarum amicitiae nomen assumunt, inter quos est coniventia
330 24| excellentioribus in amicitiam assumuntur; quos oportet omnia quae
331 8 | laxandas habenas, quas vel astringat cum velit, vel remittat.
332 11| inspiciendum, ut quidquid astruitur fundamento conveniat, et
333 6 | tenentur. Non enim fit oris attactu, sed mentis affectu; non
334 24| nec regni expectationem attendens, foedus iniit cum David:
335 24| dignitatibus inflatur, semper attendere; et sic ad originis recurrentes
336 4 | manu, nunc capillos digitis attrectabas, nunc iram ipsa facie praeferens,
337 4 | nec ex Scripturis habet auctoritatem. Quod tamen sequitur de
338 20| magis cupidum quam tui; aucupari semper aliquid quod tua
339 13| remedium, reddens hominem audacem ad iniuriam, tumidum ad
340 23| ut ad eam aspirare non audeam. Mihi et huic Gratiano illa
341 5 | iucunditas habere cum quo aeque audeas loqui ut tibi; cui confiteri
342 7 | respondere velit, pariter audiamus. Aelredus. Certam in amicitia
343 7 | sollicitudinem; nisi tamen sitis audiendi praepediret, forte iam nunc
344 8 | igitur tu in loquendo, nos in audiendo laboravimus, si tam facile
345 27| corripe occulte; si te non audierit, corripe palam (De Off.
346 1 | subtiliter disputatum legero vel audiero, nec sapidum mihi potest
347 27| sunt, ut ab amico verum audire nequeant, huius salus desperanda
348 26| etiam his qui videt vel audit, sibi ac si ipse peccasset,
349 12| cavere possimus. Aelredus. Audite non me, sed Scripturam loquentem:
350 23| Quia omnia, inquit, quae audivi a patre meo nota feci vobis» (
351 12| ipse te saepe laesisset, audivimus. Aelredus. Sunt quidam ex
352 8 | Videtis quomodo virtutes auferre nituntur e mundo, qui comitem
353 20| amicitiae non minuat, sed potius augeat caritatem. Divitibus itaque
354 17| moderatione laudabilius augeatur. Nam qui velut infrenes
355 4 | multitudo, iucunditatem augeret in pluribus caritatis communio.
356 27| tumultu sedato, corripientem aure pacatiore sustineat. David
357 1 | aperi pectus tuum, et amicis auribus quidquid placet instilla;
358 22| mundi deliciae et divitiae, aurum, argentum, lapides pretiosi,
359 21| transgressiones impatienter ferunt, austere corripiunt, et carentes
360 26| usque ad fauces progressum, austerior illius aspectus repressit.
361 28| affectum; quem ego olim ab australibus partibus in aquilonalem
362 17| ei dilectionem subtrahas, auxilium tollas, neges consilium.
363 4 | affectum, deinde experientia auxit, postremo legis auctoritas
364 17| esse cunctatio, ut turpes, avari, ambitiosi, criminosi, nullam
365 4 | adeo ut sine sociis, nec avaro divitiae, nec ambitioso
366 25| frontem obducas, non vultum avertas, non deponas oculos; sed
367 4 | et produnt affectum; tam avide et iucunde mutua societate
368 4 | verum fatear, hinc tota ista aviditas et impatientia tota descendit,
369 5 | principio accersiri; nec aviditatem meam posita verecundia prodidissem.
370 4 | tempori reservemus. Ivo. Licet aviditati meae nimis ista sit molesta
371 4 | verba suspensas; tanto certe avidius, quanto id quod de amicitia
372 5 | ne forte amicitiae nimium avidus, eius que similitudine deceptus,
373 28| mea, quasi oculus meus, baculus senectutis meae. Ipse spiritus
374 22| probatione non egent, quos beatificat angelica illa et quodammodo
375 28| Quid ergo? Nonne quaedam beatitudinis portio fuit, sic amare et
376 22| beatitudo omnium sit, et omnium beatitudinum universitas singulorum.
377 15| dispares quippe mores, ut beatus ait Ambrosius, amicitia
378 15| cum eo huiusmodi gerere bellum, cum quo familiariter vixeris.
379 4 | quibus omnis qui ea habet bene utitur, quibus nullus prorsus
380 16| honorans eum a quo spernitur; benedicens eum a quo maledicitur; benefaciens
381 16| benedicens eum a quo maledicitur; benefaciens ei qui sibi quod perniciosum
382 17| spectat, cum benevolentia beneficiorum exhibitio; ad affectionem,
383 2 | pretiosa debet esse consensio; benevola etiam et iucunda in rebus
384 23| et conridere, et vicissim benevole obsequi; simul legere, simul
385 14| proditionem putabit. Si se benevolum alteri praebuerit, vel iucundum,
386 10| enim a beneficiis, quibus Berzellai galaadites David parricidam
387 5 | possit esse iucundum; homo bestiae comparetur, non habens qui
388 9 | affectus sine ratione motus bestialis est, ad quaeque illicita
389 8 | eos non tam homines quam bestias dixerim, qui sic dicunt
390 8 | cras vituperans; hodie blandiens, cras mordens; hodie paratus
391 27| dulciter obsequi, et plerumque blandiri; sed in omnibus servanda
392 27| qualitas; nam sunt quibus blanditiae prosunt, et his libentius
393 9 | afficit, arctius stringit, blandius allicit. Sed affectus sine
394 28| fucatum nihil, nihil inhoneste blandum, nihil indecenter durum,
395 17| consilium. Quod si etiam ad blasphemias et maledicta eius prorumpat
396 22| thesauris multiplicandis, in bobus et asinis, in ovibus et
397 27| 3, cap. 21). Sunt enim bonae correptiones, et plerumque
398 4 | enim summe potens et summe bonus, sibi ipsi sufficiens bonum
399 25| non perdat securitatem. Booz cum Ruth moabitidis advertisset
400 4 | videbor ipse eam mihi facere breviorem. Dic nunc, rogo te, utrum
401 4 | quam isti nobis reliquere brevissimam, videbor ipse eam mihi facere
402 8 | Galterus. Fere in illorum cado sententiam qui amicitiam
403 2 | amicitiam non inter fortuita vel caduca, sed inter ipsas virtutes
404 1 | affectum; quidquid sine caelestium litterarum sale, ac dulcissimi
405 8 | quid deceat vel non deceat, caligamus. Aelredus. Geram vobis morem,
406 27| caput meum. Simulator et callidus provocat iram Dei. Inde
407 14| laudandum crediderit, irrisum se calumniabitur. Sed nec verbosum arbitror
408 22| universas, insuper et pecora campi, volucres coeli et pisces
409 28| Videns enim eum in quosdam canos virtutis et gratiae profecisse,
410 22| suspectos, quasi insidiatores capitis sui timere omnes, nullum
411 2 | proficiendo, et fructus capitur perfectionis illius dulcedinem
412 22| et asinis, in ovibus et capris nutriendis, eligendis, comparandis,
413 13| fides amittitur, et animae captivatae desperatio importatur. Hinc
414 2 | obsequiis, animus ab animo captivatur, et accenditur unus ab altero,
415 20| commodi se sperant esse capturos; qui profecto germana et
416 2 | divinis, mentibus utriusque cara, id est suavis et pretiosa
417 7 | certe felicius, Otto Romanae cardinalis Ecclesiae, ab amicissimo
418 8 | sollicitudinem caveas, curis careas, exuaris timore; quasi virtus
419 27| acerbitate, obiurgatio contumelia careat. In obsequiis vero vel blanditiis,
420 28| offensionis nescius, suspicione carens, adulationem exhorrens.
421 20| profecto germana et spiritali carent amicitia, propter se, et
422 21| austere corripiunt, et carentes discretione, magna neglegunt,
423 8 | Galterus. Felle putabam carere columbas. Verumtamen haec
424 1 | tumultus irrepit. Age nunc, carissime, aperi pectus tuum, et amicis
425 4 | tradideris. Aelredus. Equidem carissimi mei recordatio, immo continuus
426 12| Aelredus. Homo certe ille mihi carissimus est, et semel a me receptus
427 13| caveamus. Infelix Nabal Carmelus, David servitutem et fugam
428 28| consolationem metiretur; ne id magis carnali affectui meo quam eius necessitati
429 4 | ante cum carnalibus illis carnalia compararem solus sedebas,
430 24| Aelredus. Amicitia haec carnalium est, et maxime adolescentium;
431 8 | fratribus suis secundum carnem (Rom. IX, 2). Deserenda
432 28| fructum pleno laetus ore carpebit; plenitudinem omnium expectans
433 21| probatu est, qua si quis caruerit, instar navis absque gubernaculo
434 5 | boni tam multiplici fructu caruero. Sed hoc quod ultimum posuisti,
435 1 | scribere, et regulas mihi castae sanctae que dilectionis
436 6 | sed commixtione spirituum, castificante omnia Dei Spiritu, et ex
437 28| est ut semetipsum quisque castificet, nihil sibimet indulgens,
438 2 | est et securior; quanto castior, tanto et iucundior; quanto
439 3 | mortales orta est. Natura an casu, an necessitate aliqua;
440 6 | et suscipitur; in signum catholicae unitatis, sicut fit cum
441 4 | quidem. Nam si velim de hora causari quam isti nobis reliquere
442 27| promoveri; se que contemni causentur, si non curis et officiis
443 16| quos sapienter electos et caute probatos, vera et spiritalis
444 12| eligendus est, et cum maxima cautela probandus; admissus autem
445 10| neglegat vel excedat, maximam cautelam adhibeat. ~ ~
446 19| nudentur; cum tanta tamen cautione, ac si plurimum obessent
447 23| ergo diligimus quibus minus cautum est, sic nostrum propalare
448 13| Improperium nihilominus caveamus. Infelix Nabal Carmelus,
449 8 | detestari, ut sollicitudinem caveas, curis careas, exuaris timore;
450 9 | dulcedo delectat, omnimodis caveatur. Quam non tam amicitiam,
451 10| amicitiae bonis omnibus sunt cavendae, quam breviter potuimus,
452 14| suspiciosi in hac electione cavendi sunt. Cum enim magnus amicitiae
453 15| inciderit amicitias, quos cavendos paulo ante dixisti; vel
454 5 | accesserit. «Vae soli, quia cum ceciderit, non habet sublevantem se» (
455 21| publicare conveniat, vel celare. Quocirca illius quem eligis
456 19| prodita, prodessent autem celata. In quibus si fidelis fuerit
457 19| magnopere curandum est, an celentur, an nudentur; cum tanta
458 28| Ingressus aliquando adhuc puer cellam infirmorum, correptus est
459 17| superducat inane. Gratianus. Cellerarius adest, cui si concedatur
460 10| praestantior, hoc omnino negandum censemus amico, quod mortem inferat
461 7 | inimicitias subeundas, exilium censent etiam non fugiendum; se
462 5 | pro patria, pauperibus pro censu, aegrotis pro medicina,
463 20| probemus, non aestimemus censum. Sic ergo probatur intentio.
464 7 | consensio, ut non spiritus, non census, non honor, nec quidquam
465 24| quae tot conviciis pulsata cernitur inflexibilis, tot lacessita
466 20| aestimans non gratuitam. Certiores autem plerumque sunt amicitiae
467 12| nobis constet de affectu certitudo, si quis fuerit vel sermonis
468 2 | sinat errare per devia, sed certo tramite ad certum finem
469 24| ambitio; quae sic tentata non cessit, sic arietata non corruit;
470 2 | acquisitione desperandum sit christiano, cui quotidie ex Evangelio
471 8 | tollere non formidant. Stulte Chusi arachites amicitiam quae
472 4 | praecessit. Nam optimum cibi condimentum fames est; nec
473 4 | haec nostra collatio quasi cibus vel potus quidam spiritalis,
474 1 | huiusmodi triveris, et Tullii Ciceronis librum De amicitia legeris;
475 16| uxoris. Iahel uxor Aber cinei, licet pax fuerit inter
476 | circa
477 22| cum claustra monasterii circuirem, consedente fratrum amantissima
478 28| nihil indecenter durum, circuitus nullus, nullus angulus,
479 14| esse securitas, qui omni circumfertur vento, omni acquiescit consilio?
480 24| aequalitatem quam natura dedit, non circumpendentia quae mortalibus cupiditas
481 1 | residente, cum omnes undique circumstreperent, et alius quaereret, alius
482 17| si patri, si patriae, si civibus, si subditis, si amicis
483 10| omnes delicias divitias que civitatis pronius offerenti, nihil
484 16| non fidei, non caritati civium, non plebis saluti. Rex
485 6 | et cum maximo desiderio clamans: osculetur me, ait, osculo
486 13| credatur, verum tamen esse clametur. Multi enim sicut in propriis
487 19| amicissimo, antiquo scilicet Claravallis sacrista, praesumendum putasti.
488 2 | ut illarum comparatione clariorem eam nobis ac proinde optabiliorem
489 28| nostram, vel sole ruente claudamus, ab amore profectam amicitiam
490 27| Cuius autem aures veritati clausae sunt, ut ab amico verum
491 22| aestimabimus? Nudiustertius cum claustra monasterii circuirem, consedente
492 28| sollicitudine distentus, claustralium deliciarum et spiritalium
493 27| matrem suam. Petro dedit claves regni sui, Iohanni reservavit
494 16| praeferens, ipsum Sisaram clavo sopivit et malleo. Sanctus
495 28| his sudoribus meis habui coadiutorem. Inter utramque hanc amicitiam,
496 4 | infirmiora fortioribus, etsi non coaequantur, coniunguntur tamen maxime
497 6 | et ex sui participatione coelestem immittente saporem. Hoc
498 22| et pecora campi, volucres coeli et pisces maris, qui perambulant
499 4 | non homo, non angelus, non coelum, non terra, nec aliquid
500 4 | hoc tamen non solum tempus coenae, cui deesse non permittimur,
|