|
Est amicitia
puerilis, quam vagus et lasciviens creat affectus; divaricans pedes suos omni
transeunti; sine ratione, sine pondere, sine mensura, sine alicuius commodi vel
incommodi consideratione. Haec ad tempus
vehementius afficit, arctius stringit, blandius allicit. Sed affectus sine ratione motus
bestialis est, ad quaeque illicita pronus; immo inter licita et illicita
discernere non valens. Licet autem
plerumque amicitiam affectus praeveniat, numquam tamen sequendus est, nisi eum
et ratio ducat, et honestas temperet, et regat iustitia. Igitur haec amicitia
quam diximus puerilem, eo quod in pueris magis regnat affectus, ut infida, et
instabilis, et impuris semper mixta amoribus, ab his quos spiritalis amicitiae
dulcedo delectat, omnimodis caveatur. Quam non tam amicitiam, quam amicitiae
dicimus esse venenum, cum in ea amoris numquam modus possit servari legitimus,
qui est ab animo ad animum; sed honestam eius venam, ex carnis concupiscentia
fumus quidam emergens, obnubilet et corrumpat; et neglecto spiritu, ad carnis
desideria trahat.
|