Parte, Paragrafo

 1 tex       |      repente me dixerunt prodiisse philosophum, nescio equidem utrumne
 2 tex       |        illis hoc totum displiceat, philosophum esse, quod ego profecto
 3 tex       |           sit animal, quod homines philosophum vocant: tum spero facile
 4 tex       |          intelligetis, non esse me philosophum. Neque hoc dico tamen quo
 5 tex       |            eo agemus, utrumne esse philosophum turpe ac malum sit: quod
 6 tex,     1|        tyranno quid hominis esset, philosophum se esse respondit. Iterum
 7 tex,     1|   studiosum vocatum modo esse a se philosophum. Olim autem, apud saeculum
 8 tex,     1|    invocandam. Sed enim talem hunc philosophum nasci etiam affirmabat oportere,
 9 tex,     1|           opiner esse, qualem modo philosophum descripsi, stultior Coraebo
10 tex,     2|          Nubes, in qua lepidissime philosophum Socratem descripsit saltum
11 tex,     2|          vinculis, hunc esse ipsum philosophum de quo tamdiu loquimur.
12 tex,     3| auditoribus bis probes ac declares philosophum te non esse. Nihil est,
13 tex,     3|           cum te repente prodiisse philosophum dicebamus (quod te, ut videmus,
14 tex,     3|     videlicet sentiebamus, esse te philosophum; nec ita imperitae aut praeposterae
15 tex,     3|    subarroganter, qui triennio iam philosophum te profitearis, ac nunquam
16 tex,     3|       certe interpretem profiteor, philosophum non profiteor. Nec enim
17 tex,     3|         est interpres? at eum nemo philosophum vocat, omnes grammaticum.