Parte, Paragrafo

 1 tex       |    verum personatae incedunt; homines credas, Lamiae sunt. Harum
 2 tex       |  quodnam hoc sit animal, quod homines philosophum vocant: tum
 3 tex,     1|     loca viserent, ut ignotos homines artesque et ingenia et nobilissimorum
 4 tex,     1|     et in hanc vitam diversis homines studiis convenire; quorum
 5 tex,     1|      aiunt, quem etiam putant homines Apolline satum: hic sapientis
 6 tex,     1|    aurum igni, ita auro etiam homines explorantur. Sed nec arcana
 7 tex,     1|  posticam cuiusque suis. Inde homines videlicet sua vitia non
 8 tex,     2|      immanibus, imperiti sunt homines. Itaque nihil ille aliud
 9 tex,     2|   diximus parietem; qui autem homines illa baiulent, alii quidem
10 tex,     2|      Dicam. Credamus nunc eos homines, quos dixi, immobiles et
11 tex,     2|   loquerer, Florentini, magno homines ingenio magna solertia.
12 tex,     2| admonebo: vinctos in tenebria homines nullos esse alios quam vulgus
13 tex,     3|   viscum protulerat, atque id homines animadverterant: implicitae