Parte, Paragrafo

1 tex,     1|     pestis acerba boum atque hominum. Hanc ad se hic vir, si
2 tex,     1|      sacer habitus, cibisque hominum vesci solitus quos illi
3 tex,     1|    confinxerat): Vitam, ait, hominum perinde esse ut mercatum,
4 tex,     1|     Aesopum, qui unumquemque hominum duas gestare ait manticas,
5 tex,     2|      gratus. Sermunculi isti hominum videlicet ac rumusculi similes
6 tex,     2|  Subiiciamus, quaeso, oculis hominum vitam. Quid ea est omnis
7 tex,     2|     rerum turbine tamen vita hominum tuto gubernetur. Deus enim
8 tex,     2| lites, nescit curiam, nescit hominum conventicula, nescit flagitia:
9 tex,     2| quocirca despicit, ac turbae hominum sordidae relinquit, ut quibus