- 23 -
[5.1a]
– 1. Locatio vectigalium, quae calor
licitantis ultra modum solitae conductionis inflavit, ita demum admittenda est,
si fideiussores idoneos et cautionem is qui licitatione vicerit offerre paratus
sit. 2. Ad conducendum
vectigal invitus nemo compellitur et ideo impleto tempore conductionis elocanda
sunt. 3. Reliquatores vectigalium ad
iterandam conductionem, antequam superiori conductioni satisfaciant, admittendi
non sunt. 4. Debitores fisci itemque
rei publicae vectigalia conducere prohibentur, ne ex alia causa eorum debita
onerentur: nisi forte tales fideiussores obtulerint, qui debitis eorum
satisfacere parati sint. 5. Socii
vectigalium si separatim partes administrent, alter ab altero minus idoneo in
se portionem transferri iure desiderat. 6.
Quod illicite publice privatimque exactum est cum altero tanto passis iniuriam
exsolvitur: per vim vero extortum cum poena tripli restituitur: amplius extra
ordinem plectuntur: alterum enim utilitas privatorum, alterum vigor publicae disciplinae
postulat. 7. Earum rerum vectigal,
quarum numquam praestitum est, praestari non potest. Quod si praestari
consuetum indiligentia publicani omiserat, alius exercere non prohibetur. 8. Res exercitui paratas praestationi
vectigalium subici non placuit. 9.
Fiscus ab omnium vectigalium praestationibus immunis est. 9a. Mercatores autem, qui de fundis fiscalibus mercari consuerunt,
nullam immunitatem solvendi publici vectigalis usurpare possunt. 10. Cotem ferro subigendo necessariam
hostibus quoque venumdari, ut ferrum et frumentum et sales, non sine periculo
capitis licet. 11. Agri publici, qui
in perpetuum locantur, a curatore sine auctoritae principali revocari non possunt.
12. Dominus navis si
illicite aliquid in nave vel ipse vel vectores imposuerint, navis quoque fisco
vindicatur. Quod si absente domino id a magistro vel gubernatore aut
proreta nautave aliquo id factum - 24 -
sit, ipsi quidem capite puniuntur
commissis mercibus, navis autem domino restituitur. 13. Illicitarum mercium persecutio heredem quoque adfligit. 14. Eam rem, quae commisso vindicata
est, dominus emere non prohibetur vel per se vel per alios quibus hoc
mandaverit. 15. Qui maximos fructus
ex redemptione vectigalium consequuntur, si postea tanto locari non possunt,
ipsi ea prioribus pensionibus suscipere compelluntur.
|