X. De Richardo regis Willelmi filio.

Magnanimo spes laudis eras, Richarde, parenti,
Et supra fratres gloria dulcis eras.
Te mores animosque suos intrasse canebat,
Quodque suos actus effigiare queas.
Invidit vobis misere fortuna duobus,
Te tenerum florem dum rapit aura necis.
Discebas cervos fragili terebrare sagitta,
Mors ausa est forti figere te jaculo.
Virgineum sidus Septembris transiit Idus,
Dum tu mane novo morte novaris homo.