Cap.  Par.

 1  I,  6   |           moechiae et fornicationis delicta paenitentia functis dimitto. » ~
 2 II,  10  |           ut dimittatur tibi a Deo. Delicta mundantur, quae quis in
 3 II,  12  |                 Causas paenitentiae delicta condicimus. Haec dividimus
 4 II,  13  |       retinentium hinc dimittentium delicta. ~14.
 5 III,  3  |             solum Dominum meminimus delicta concedere, et utique mortalia,
 6 IV,  5   |           submovemus, quia non sunt delicta, sed monstra. ~
 7 VII,  20 |         ecclesiam licet esse aliqua delicta pro ipsius drachmae modulo
 8 IX,  20  |   paenitentia donent, aut et cetera delicta pariter capitalia concedi
 9  X,  1   | paenitentiae denuntiationem, quorum delicta obnoxia ei non sint, ignorantiae
10 XVI,  5  |          spiritu Dei nostri, quanto delicta ista ante lavacrum accepto
11 XVIII,  1|            non statim denegatur, si delicta damnantur, quando veniae
12 XIX,  14 |             in nobis. Si confitemur delicta nostra, fidelis et iustus
13 XIX,  17 |           proponens semel a Christo delicta deleta, non habitura postea
14 XIX,  18 |        manifestatus sit, ut auferat delicta, utique hactenus admittenda. ~
15 XIX,  23 |      commendavit, quod sint quaedam delicta cotidianae incursionis,
16 XIX,  28 |         fornicationem mortalia esse delicta, aut inremissibilia fatearis,
17 XXI,  2  |           Quis autem poterat donare delicta? Hoc solius ipsius est.
18 XXI,  2  |             est. Quis enim dimittit delicta, ni solus Deus ? Et utique
19 XXI,  7  |         inquis, potestatem ecclesia delicta donandi. » Hoc ego magis
20 XXI,  12 |            solvuntur alligata retro delicta et alligantur quae non fuerint
21 XXI,  14 |       reservata sunt. Adeo nihil ad delicta fidelium capitalia potestas
22 XXI,  15 |         enim non dimittenda in Deum delicta, cum in homine admissa donantur. ~
23 XXI,  17 |             Et ideo ecclesia quidem delicta donabit, sed ecclesia spiritus
24 XXII,  4 |           Sufficiat martyri propria delicta purgasse. Ingrati vel superbi
25 XXII,  5 |             illum aemularis donando delicta, si nil ipse deliquisti,
26 XXII,  6 |       occulta cordis edicat, ut ita delicta concedat, et Christus est. ~
27 XXII,  8 |             ne non crederetur posse delicta dimittere, non licet mihi