Cap.

 1 I      |      nomen, et verum magis, quod nunquam in vulgum venit, sed vetitum
 2 I      |   rapuerunt bella Parthica, quod nunquam riserit, Agelastus cognominabatur.
 3 I      | Pomponium pœtam consularem virum nunquam ructasse, habetur inter
 4 I      |       solum acuit, sed etiam, si nunquam fuerit, extorquet. Denique
 5 I      |       sed hoc bonum hereditarium nunquam fuit, nisi in familia Curionum;
 6 I      |    angulo pauperis soli dominus, nunquam egressus paterni cespitis
 7 V      |          hac Siciliæ parte, solo nunquam deficiente, æterna rejectatione
 8 VII    |       ultra notatos jam terminos nunquam exeunt, nec in Atticum solum
 9 XI     |   sinibus alveos vertant. Austro nunquam exeunt: nam metuunt vim
10 XII    |        Carpathium sinum dicimus. Nunquam ita cœlum nubilum est, ut
11 XII    |          quas cacumine sustinet, nunquam cineres eluantur, nec quidquam
12 XVI    |   educant. Aegyptii canes e Nilo nunquam nisi currentes lambitant,
13 XIX    |      quod æstus e Ponto profluus nunquam reciprocetur. ~
14 XX     |  crassiora. Quæ quidem castratis nunquam crescunt, nec tamen decidunt.
15 XX     |          in matris utero. Patuit nunquam eos febrescere: quam ob
16 XXIII  |         cujus æde perpetui ignes nunquam canescunt in favillas, sed
17 XXIV   |       requiras, habet; ferrariis nunquam deficit; nec cedit vitibus,
18 XXV    |          licet libra depressius, nunquam tamen accessu freti superlabitur;
19 XXV    |         nimio, plus quam ignito, nunquam ab æstu vindicantur. Hæc
20 XXVI   |       abluantur. Propter feminas nunquam dimicant: nulla enim noverunt
21 XXVI   |          captantur æstu. Denique nunquam invadunt, nisi potu gravatos,
22 XXVIII | conspectis venabulis terreantur. Nunquam limo vident, minimeque se
23 XXVIII |        et ipsa pariter affectat. Nunquam cohibet aciem orbium, sed
24 XXVIII |         atque perpetuus, qui, ut nunquam retundatur, naturaliter
25 XXVIII |  violenti ad saltum, feri morsu, nunquam ita mansueti, ut non sint
26 XXX    |          die brumales scatebras, nunquam aliud æstimet, quam perpetuo
27 XXXI   |        quam meatu: homines tamen nunquam impetunt. Bruma comati sunt,
28 XXXI   |         remo humili et depresso, nunquam ultra duas ulnas altitudinis:
29 XXXVIII|        sustinentem: cujus pisces nunquam se alveo Tigridis miscent,
30 XLI    |          introrsum recepti, quos nunquam nictatione obnubit. Visum
31 XLVI   |          bibendo. ~ Mas ad bella nunquam producitur apud Scythas,
32 XLVI   |         ventis conceptos: sed hi nunquam ultra triennium ævum trahunt. ~
33 L      |    habent, singula Bactriani. Hi nunquam pedes atterunt: sunt enim
34 LIII   |     urbium copia, quum soli Indi nunquam a natali solo recesserint. ~
35 LIII   |  quæcumque in ea arbos nascitur, nunquam caret folio. Mons Caucasus
36 LIV    |        est, duratur evisceratus. Nunquam duo simul reperiuntur: unde