Cap.

 1 I  |     detinerent. Ille ergo annus solus trecentos quatuor et quadraginta
 2 I  |          et amissis liberis non solus orbitatis dolor; Urbis pestilentia,
 3 I  |       mactaverat die, absumpsit solus non gravatim. Super hoc
 4 I  |  adeoque una res viderentur, ut solus sermo fidem panderet, atque
 5 I  |     eximium opus virtutis fuit, solus accepit coronam. Beatus
 6 I  |         dimicavit: M. Marcellum solus supergressus, qui novies
 7 I  |     universis: quo effectum, ut solus impendens periculum evaderet. ~
 8 III|     quod in eo agro unicum est, solus edit, quem katoxÛthn vocant,
 9 IX | Deucalionis maternus nepos, qui solus quum domus suæ familia morti
10 XXV|        Atlantem primus, et pæne solus Romana signa circumtulit. ~
11 LIV|   accipit, ne in causis capitum solus judicet; et sic quoque,