XXVI. Mauritania. In ea de elephantis, de pugna eorum et draconum.
Unde cinnabari.
E provinciis Mauritanis Tingitana, qua solstitiali plagæ obvia est, quaque
porrigitur ad Internum mare, exsurgit montibus septem: qui, a similitudine,
Fratres appellati, freto imminent.
Hi montes elephantis
frequentissimi, submonent a principio hoc animantium genus dicere. Igitur
elephanti juxta sensum humanum intellectus habent, memoria pollent, siderum
servant disciplinam. Luna nitescente gregatim amnes petunt, mox exspersi
liquore, solis exortum motibus, quibus possunt, salutant: deinde in saltus
revertuntur.
Duo eorum genera sunt: nobiliores indicat magnitudo, minores nothos
dicunt. Candore dentium intelligitur juventas: quorum alter semper in ministerio
est, alteri parcitur, ne hebetatus assiduo repercussu, minus vigeat, si fuerit
dimicandum. Quum venatu premuntur, pariter affligunt utrosque, ut ebore damnato
non requirantur: hanc enim sibi causam inesse periculi sentiunt. Oberrant
agminatim. Nam maximus ducit agmen, ætate proximus cogit sequentes. Flumen
transituri, minimos antemittunt, ne majorum ingressu alveum atterant, et
profundus gurgites depressis vadis faciant. Venerem ante annos decem feminæ, ante quinque mares nesciunt. Biennio
cúunt, quinis nec amplius in anno diebus, non prius ad gregarium numerum
reversuri, quam vivis aquis abluantur. Propter feminas nunquam dimicant: nulla
enim noverunt adulteria.
Inest illis clementiæ bonum: quippe si per deserta vagabundum hominem forte
viderint, ductus usque ad notas vias præbent; vel, si confertis pecoribus
occursitent, itinera sibi blanda et placida manu faciunt, ne quod obvium animal
interimant. At conflictu fortuito si quando pugnatur, non mediocrem habent
curam sociorum: nam fessos vulneratosque in medium receptant. Quum captivitate
venerint in manus hominum, mansuescunt hausto hordei succo. Maria transmeaturi,
in naves non prius subeunt, quam de reditu illis sacramentum luatur. Indicos
elephantos Mauri timent, et parvitatis suæ conscii aspernantur ab his videri.
Non annis decem ut vulgus, sed biennio, ut Aristoteles definit, utero
gravescunt, nec amplius quam semel gignunt, nec plures quam singulos. Vivunt
annos trecentos. Impatientissimi frigoris. Truncos edunt, lapides hauriunt,
gratissimas in cibatu habent palmas. Odorem muris vel maxime fugiunt: pabula
etiam, quæ musculis contacta sunt, recusant. Si quis casu chamæleontem
devoraverit, vermem elephantis veneficum, oleastro sumpto pesti medetur. Durissimum dorso tergus est, ventri mollius.
Setarum hirsutia nullæ. Inter hos et dracones jugis discordia. Denique insidiæ
hoc astu præparantur: serpentes propter semitas delitescunt, per quas elephanti
assuetis callibus evagantur: atque ita, prætermissis prioribus, postremos
adoriuntur, ne qui antecesserint, queant opitulari: ac primum pedes nodis
illigant, ut laqueatis cruribus impediant gradiendi facultatem: nam elephanti,
nisi præventi hac spirarum mora, vel arboribus se, vel saxis applicant, ut
pondere nitibundo attritos necent angues. Dimicationis præcipua causa est, quod
elephantis, ut aiunt frigidior inest sanguis: et ob id a draconibus avidissime
torrente captantur æstu. Denique nunquam invadunt, nisi potu gravatos, ut venis
propensius irrigatis majorem sumant de oppressis satietatem. Nec aliud magis,
quam oculos petunt, quos solos expugnabiles sciunt, vel interiora aurium, quod
is tantum locus defendi non potest promuscide. Itaque quum ebiberunt sanguinem,
dum ruunt belluæ, dracones obruuntur. Sic utrinque fusus cruor terram imbuit,
fitque pigmentum quidquid soli tinxerit, quod cinnabari vocant.
Elephantes Italia anno U. C.
quadringentesimo septuagesimo secundo in Lucanis primum bello Epirotico vidit,
et boves Lucas inde dixit. Cæsariensi colonia Cæsaria inest, a divo Claudio
deducta, Bocchi prius regia, postmodum Jubæ indulgentia populi Romani dono
data. Inest et oppidum Siga, quod habitatum Syphaci fuit. Nec ab Icosio taciti
recedamus Hercule enim ilia transeunte, viginti, qui a comitatu ejus
desciverant, lucum deligunt, jaciunt múnia; ac ne quis imposito a se nomine
privatim gloriaretur, de condentium numero, urbi nomen datum.
|