Pars, Cap.
1 1 | possunt. Porro nonnullos adeo prepostere religiosos uideas,
2 2, 5 | Sumque mei undique simillima, adeo ut nec ii me dissimulare
3 2, 7 | Hesiodo et Homero, atque ipso adeo Ioue, patêr andrôn te theôn
4 2, 11| Non, opinor, imo ea pars adeo stulta, adeoque ridicula,
5 2, 11| Deorum Poeticorum coetus, adeo frequens, ut turbam uix
6 2, 14| sapientum contagio inficerentur. Adeo nihil patitur hominum uita,
7 2, 14| non meos appellem, usque adeo studiosos mei cultores,
8 2, 14| emeruerint? cuius illos adeo non pudet, ut hinc uel praecipue
9 2, 15| post conuiuium agitent? adeo mehercle stulta, ut ipsa
10 2, 16| praecordiorum arcem obtinet, atque adeo ipsum uitae fontem cor,
11 2, 17| uero mulierum genus usque adeo stultum arbitror, ut eam
12 2, 18| nullum omnino suaue esse. Adeo ut si desit, qui seu uera,
13 2, 19| anteponendam, quippe rem usque adeo necessariam, ut nec aer,
14 2, 19| nec aqua magis. Rursum adeo iucundam, ut qui hanc de
15 2, 19| sustulerit, solem sustulerit: adeo denique honestam, si quid
16 2, 21| 21.~In summa usque adeo nulla societas, nulla uitae
17 2, 22| Atqui si me excluseris, adeo nemo poterit alterum ferre,
18 2, 22| merito germanae est uice? Adeo strenue meas ubique partes
19 2, 22| nemiminem patriae poeniteat, adeo, ut nec Irlandus cum Italo,
20 2, 25| istum, non hominem. Usque adeo neque sibi, neque patriae,
21 2, 29| nimium inter sese dissimiles. Adeo ut quod prima, ut aiunt,
22 2, 31| nôdous kai psôlous, usque adeo vita delectari, adeoque
23 2, 31| et aliis usui futuram, id adeo frequens, ut propemodum
24 2, 32| quae in culicibus, atque adeo in herbis ac flosculis tam
25 2, 32| summam perniciem excogitavit, adeo non utiles ad felicitatem,
26 2, 32| meras ingeniorum cruces, adeo ut vel una Grammatica abunde
27 2, 34| illo nitore degenerent. Adeo modis omnibus laetius est,
28 2, 36| quod summis etiam regibus adeo sunt in delitiis, ut nonnulli
29 2, 36| cum voluptate audiantur, adeo ut idem dictum, quod si
30 2, 39| peculiare, quod quidem usque adeo late patet, ut haud sciam,
31 2, 39| essentiam venantur. Hos adeo lactat mellita spes, ut
32 2, 39| videmus nonnullos usque adeo addictos, ut simul atque
33 2, 41| stultitia gratias agit. Adeo suavis quaedam res est nihil
34 2, 41| percurrere nomina possim'. ~Usque adeo omnis omnium Christianorum
35 2, 42| descendere, homo alioqui adeo imbecillus, ut vix viveret,
36 2, 42| horum omnium Philautia, adeo ut reperias citius, qui
37 2, 47| sit operae pretium, atque adeo tutius, illos negligere,
38 2, 47| desunt homines. Nec iam usque adeo stulta sum, ut saxeas ac
39 2, 48| Pythagoricos quosdam, quibus usque adeo omnia videntur esse communia ,
40 2, 49| mortalium esse videantur. Adeo sibi placent, dum pavidam
41 2, 50| ratione conscripserunt. Atque adeo stultitiam ipsam inter facetiarum
42 2, 51| essent, non etiam rixosi, adeo ut de lana caprina pertinacissime
43 2, 52| videre se praedicant, res adeo tenues, ut neque Lynceus,
44 2, 53| distinctionibus, quibus nodos omneis adeo facile secant, ut non Tenedia
45 2, 53| nunc his gnômas, illas, adeo paradoxous ut illa Stoicorum
46 2, 53| ante visam. Quis enim usque adeo frigidus, quem istorum non
47 2, 53| sibi placent, imo plaudunt, adeo ut his suavissimis naeniis,
48 2, 53| mille nugis horum capita adeo distenta differtaque sunt,
49 2, 53| spurceque loquantur, cumque adeo balbutiunt, ut a nemine
50 2, 54| existimant pietatem, si usque adeo nihil attigerint litterarum,
51 2, 54| miscent. Ex his videas quosdam adeo rigide religiosos, ut summa
52 2, 54| Alius cucullam ingeret adeo sordidam et crassam, ut
53 2, 54| obliquis dictis hostem notant, adeo tecte, ut nemo non intelligat,
54 2, 54| alius quidam octogenarius, adeo Theologus, ut in hoc Scotum
55 2, 54| Quamquam utrique alteris usque adeo sunt similes, ut nemo dubitet,
56 2, 59| gerunt. Cumque bellum res sit adeo immanis, ut feras non homines
57 2, 59| feras non homines deceat, adeo insana, ut poetae quoque
58 2, 59| fingant a Furiis immitti, adeo pestilens, ut universam
59 2, 59| morum luem simul invehat, adeo iniusta, ut a pessimis latronibus
60 2, 59| optime soleat administrari, adeo impia, ut nihil cohaereat
61 2, 60| cerimoniis, plane satrapas agunt, adeo ut propemodum ignavum, parumque
62 2, 60| sepulta latet pietas, et adeo latet ut vix umquam liceat
63 2, 61| humanarum fortunatrix , mecum adeo consentiat, ut sapientibus
64 2, 63| Theologicae teneam. Sed non adeo mirum videri debet, si tam
65 2, 64| usquam, cum illos emisisset, adeo non instructos viatico,
66 2, 64| liliorum exemplum vocarit, nunc adeo noluerit eos absque gladio
67 2, 66| ardor semel totos arripuit: adeo sua profundunt, iniurias
68 2, 66| insaniae genus, sed tamen adeo confine, ut magna pars hominum
69 2, 67| unum conferantur. Usque adeo praestant spiritualia corporalibus,
|