Pars, Cap.
1 1 | permissa fuit, ut in communem hominum uitam salibus luderent impune,
2 1 | attinet. At enim qui uitas hominum ita taxat ut neminem omnino
3 1 | taxo? Preterea qui nullum hominum genus pretermittit, is nulli
4 2, 5 | Ingratum mehercle et hoc hominum genus, qui cum maxime sint
5 2, 11| nephelegeretou Iouis aegis hominum genus uel progignit, uel
6 2, 11| Verum ipse Deum pater atque hominum Rex, qui totum nutu tremefactat
7 2, 14| inficerentur. Adeo nihil patitur hominum uita, omni ex parte beatum
8 2, 16| tristis ac tetrica esset hominum uita, Iupiter quanto plus
9 2, 16| quantum ualeat ratio, communis hominum uita satis declarat, cum
10 2, 19| propterea quod maxima pars hominum desipit, imo nullus est,
11 2, 19| pendentem. Itaque cum ea sit hominum natura, ut nullum ingenium
12 2, 24| temperandum ei, qui velit in hominum haberi numero. Deinde quid
13 2, 24| Quandoquidem solet hoc hominum genus, qui se sapientiae
14 2, 29| dominum suspiciunt, nec hominum esse, quod pecudum ritu
15 2, 29| sapere velle, cumque universa hominum multitudine vel connivere
16 2, 30| de media stultissimorum hominum plebe, qui stultus stultis
17 2, 31| praedicant, quot calamitatibus hominum vita sit obnoxia, quam misera,
18 2, 34| sensibus affinis est, et in hominum contubernium demigravit,
19 2, 34| sensu degentium, modo per hominum insidias liceat. Quae si
20 2, 35| ne quidquam felicius isto hominum genere, quos vulgo moriones,
21 2, 36| Iisdem ferme de causis hoc hominum genere mulieres gaudere
22 2, 38| latius patet, quam vulgus hominum intelligit. Sed vicissim
23 2, 40| 40.~Caeterum illud hominum genus haud dubie totum est
24 2, 40| Deipara Virgo, cui vulgus hominum plus prope tribuit quam
25 2, 42| propterea quod maxima pars hominum, ut diximus, Stultitiae
26 2, 44| irritabiles pardi magis ad vitam hominum conducere videntur. Quamquam
27 2, 48| agedum paulisper ipsas hominum vitas inspiciamus, quo palam
28 2, 49| Grammatici primas tenent, genus hominum profecto, quo nihil calamitosius,
29 2, 51| dialecticos ac sophistas, hominum genus quovis aere Dodonaeo
30 2, 53| anagyrim tangere, utpote genus hominum mire superciliosum atque
31 2, 54| succurrerem. Etenim cum hoc hominum genus omnes sic exsecrentur,
32 2, 54| suis nititur cerimoniis, et hominum traditiunculis, ut putet
33 2, 54| quantopere mihi debeat hoc hominum genus, cum cerimoniolis,
34 2, 59| auribus. In summa, tam ingens hominum turba, quae Romanam sedem
35 2, 59| quidem opera, ut nullum paene hominum genus vivat mollius, minusque
36 2, 61| sapientia, imo quid apud hoc hominum genus damnatius? Si divitiae
37 2, 63| gallus Lucianicus longo hominum convictu sermonem humanum
38 2, 65| minus hanc stultitiam ad hominum opinionem possis referre:
39 2, 66| Et tamen hoc quoque genus hominum videmus futura praedicere,
40 2, 66| adeo confine, ut magna pars hominum meram insaniam esse iudicet,
41 2, 66| eiiciunt. Itidem vulgus hominum ea quae maxime corporea
|