Pars,  Cap.

 1   2,  24|   culicum vocem miratur, quae ad vitam communem attinent, non didicit.
 2   2,  31|          ut ne tum quidem libeat vitam relinquere, cum exacto Parcarum
 3   2,  31|       ducant huiusmodi stultitia vitam plane mellitam exigere,
 4   2,  35|          suae Deorum immortalium vitam affectant, et Gigantum exemplo,
 5   2,  39| degenerent, tamen interea regiam vitam agere se putant. Est his
 6   2,  40|  valetudinem perpetuo prosperam, vitam longaevam, senectam viridem,
 7   2,  41|       Divus hic tibi favebit, si vitam illius aemulaberis. Haec,
 8   2,  42|        Philautia felicem prorsum vitam agunt. Neque desunt aeque
 9   2,  44|       irritabiles pardi magis ad vitam hominum conducere videntur.
10   2,  48|       minimi. At non quorumlibet vitam recensebimus, nam id quidem
11   2,  48|         volitat, undis ac ventis vitam committens, nulla pecunia
12   2,  50|    immortalitatem, et Diis parem vitam, tum aliis eamdem promittant.
13   2,  50|     interim meo beneficio suavem vitam agunt, ne cum Scipionibus
14   2,  54|         undecim lustris spongiae vitam egisse, semper eidem affixum
15   2,  57|          candore insignis, nempe vitam undiquaque inculpatam. Quid
16   2,  57|      nonne tristem ac sollicitam vitam egerit? At nunc belle faciunt,
17   2,  58|          relinquerent, aut certe vitam plane laboriosam, atque
18   2,  59|      gerunt, si conentur eiusdem vitam aemulari, nempe paupertatem,
19   2,  60|         pontificum ac sacerdotum vitam excutere, ne cui videar
20   2,  63|       nisi, quemadmodum diximus, vitam humanam nihil aliud quam
21   2,  65|          quod suos ad immortalem vitam destinatos, oves appellat.
22   2,  65|       arte, nulla sollicitudine, vitam agentium. Praeterea cum
23   2,  66|          contumeliis saginantur, vitam fastidiunt, mortem unice
24   2,  66|           contra vulgus sine his vitam esse non putat. Deinde sunt