Pars,  Cap.

 1   1     |   delectari, et omnino in communi mortalium uita Democritum quendam
 2   2,  3 |      Quamquam hic interim demiror mortalium, ingratitudinem dicam, an
 3   2,  7 |          publica priuataque omnia mortalium negotia administrantur.
 4   2,  13|         Quae quidem prorsum nulli mortalium foret tolerabilis, nisi
 5   2,  15|     importunus obstreperet. Neque mortalium ullus exsulem dignatur hospitio,
 6   2,  18|          hoc plus conferant uitae mortalium, quae si tristis sit ne
 7   2,  22|        nouerca magis quam parens, mortalium ingeniis inseuit, praecipue
 8   2,  23|           obaeratis, et huiusmodi mortalium fece res tam praeclara geritur,
 9   2,  28|        artibus dicam, quid tandem mortalium ingenia ad excogitandas
10   2,  29| spectatorum oculos detinet. Porro mortalium vita omnis quid aliud est,
11   2,  38|         pestem aliquam in pectora mortalium invehunt, sive cum nocentem
12   2,  39|        haud sciam, an ex universa mortalium summa quempiam liceat reperire,
13   2,  41|         quanta felicitate repente mortalium animos in quem tumultum
14   2,  43|      blandiantur omnes, quod soli mortalium barbari non sint. Quo quidem
15   2,  48|       uxore liberis. In summa, si mortalium innumerabiles tumultus,
16   2,  49|      beneficio fit, ut sibi primi mortalium esse videantur. Adeo sibi
17   2,  50|          kai kolakia, nec ab ullo mortalium genere color neque simplicius,
18   2,  59|         terrificum, quo solo nutu mortalium animas vel ultra tartara
19   2,  65|          Christum, quo stultitiae mortalium subveniret, cum esset sapientia
20   2,  66|           homunciones ab universo mortalium coetu, tota vita dissentiant.
21   2,  67| voluptates, etiam si omnes omnium mortalium deliciae in unum conferantur.