Pars,  Cap.

 1   2,  11|       aut homines? Non, opinor, imo ea pars adeo stulta, adeoque
 2   2,  12|     sapere, uel desipere magis, imo sapere potius, ut in hac
 3   2,  19|    maxima pars hominum desipit, imo nullus est, qui non multis
 4   2,  24|     philosophentur Imperatores. Imo si consules historicos,
 5   2,  26|    oratio philosophica? Minime. Imo ridiculus ac puerilis apologus
 6   2,  30|  exstitit umquam, nec exstabit: imo ut apertius dicam, marmoreum
 7   2,  30|    exercitus talem optet ducem? imo quae mulier id genus maritum,
 8   2,  32|        errare, falli, ignorare. Imo hoc est hominem esse. Porro
 9   2,  40|        Quid autem stultius iis, imo quid felicius, qui septem
10   2,  42|         similes labra lactucas, imo quo quidque est ineptius,
11   2,  45|          inquiunt, miserum est; imo non falli, miserrimum. Nimium
12   2,  46|         semisapientem inveniet, imo si vel trientem viri sapientis.
13   2,  49|      illis suis, in ludis dixi, imo in phrontistêriois vel pistrinis
14   2,  49|    grammaticae quot grammatici, imo plures: quandoquidem Aldus
15   2,  53|        maiestatem tam frigidis, imo sordidis verbis simul et
16   2,  53|       felicissime sibi placent, imo plaudunt, adeo ut his suavissimis
17   2,  53|      Hieronvmus aut Augustinus, imo nec ipse Thomas aristotelikôtatos
18   2,  54|       mugitu panem efflagitant, imo in nullis diversoriis, vehiculis,
19   2,  58| exactissime reddituri rationem. Imo si vel in cultu paulisper
20   2,  59|      sapientia? Sapientia dixi? Imo vel mica salis illius, cuius
21   2,  61|       quid inutilius sapientia, imo quid apud hoc hominum genus