Pars,  Cap.

 1   2,  24| singultiens, exordiri consuevit: Idque Fabius interpretatur cordati
 2   2,  25|  mortales non stultitiae plenum, idque a stultis, et apud stultos?
 3   2,  38|          animi iudicio fallatur, idque praeter usitatum morem ac
 4   2,  40|       pudeat, tamen approbantur, idque non a vulgo modo, verum
 5   2,  41|         remedio non exitio fuit, idque non admodum laeta uxore,
 6   2,  46|          quod animi curas eluat, idque ad exiguum modo tempus,
 7   2,  46|     delitiis, tripudiis, expleo, idque nullo negotio? Neque quemquam
 8   2,  47|       Virgini cereolum affigunt, idque in meridie, cum nihil est
 9   2,  47|          terrarum alii colantur, idque statis diebus: quemadmodum
10   2,  48|      locupletet. Hic ob exiguum, idque incertum lucellum, per omnia
11   2,  48|          sordidissimam tractent, idque sordidissimis rationibus,
12   2,  48|     quaedam sibi fingunt somnia, idque ad felicitatem satis esse
13   2,  49|    Donatum prae sese contemnunt? idque nescio quibus praestigiis
14   2,  49|        alius verbulo lapsus sit, idque forte fortuna hic oculatior
15   2,  50|     demulcendas stultorum aures, idque meris nugamentis, ac ridiculis
16   2,  50|       dictis excitare cachinnos, idque arte. Huius farinae sunt
17   2,  55|     commisso rationem exacturus, idque tanto severius, quanto praestantius
18   2,  63|      etiam aliquanto superiorem. Idque cum ita verum videri vellet,
19   2,  65|      esse soleo, et ignorantias, idque numero multitudinis, ut
20   2,  66|           quam adesse altaribus, idque proxime, audire vocum strepitum,
21   2,  67|        utpote victor ac fortior. Idque hoc faciet facilius, partim