Pars,  Cap.

 1   2,  13|            exsecretur puerum uirili sapientia? Adstipulatur et uulgo iactatum
 2   2,  13|   prouerbium: Odi puerulum praecoci sapientia. Quis autem sustineret habere
 3   2,  15|          praecipitem dederunt, quod sapientia sua felicitati Deorum importunus
 4   2,  16|       definitoribus nihil aliud sit sapientia, quam duci ratione; contra
 5   2,  24|           potius monere debuerat, a sapientia temperandum ei, qui velit
 6   2,  24|       cicutam bibendam adegit, nisi sapientia? Nam dum nubes et ideas
 7   2,  25|         atque ibi solus sua fruatur sapientia. ~
 8   2,  29|            est stultius praepostera sapientia, ita perversa prudentia
 9   2,  59| commoditatum, si semel incessiverit sapientia? Sapientia dixi? Imo vel
10   2,  59|             incessiverit sapientia? Sapientia dixi? Imo vel mica salis
11   2,  61|             pas erriphthô kubos. At Sapientia timidulos reddit, ideoque
12   2,  61|             versari, quid inutilius sapientia, imo quid apud hoc hominum
13   2,  62|           Stultitiam simulare loco, sapientia summa est. Vos iam ipsi
14   2,  63|             factus est omnls homo a sapientia sua.' Soli Deo tribuit sapientiam,
15   2,  63|      superius: Ne glorietur homo in sapientia sua. Cur non vis hominem
16   2,  63|          Cur non vis hominem in sua sapientia gloriari, optime Ieremia?
17   2,  63|      Stultitiam praestantiorem esse Sapientia, et Ecclesiasticus ille
18   2,  65|     mortalium subveniret, cum esset sapientia Patris, tamen quodammodo
19   2,  65|             stultitiam praecipit, a sapientia deterrens, cum eos ad puerorum,
20   2,  66|          cognationem, minimeque cum sapientia convenire. Cuius rei si