Pars,  Cap.

 1   1     |       me laterunculis in terim animi causa lusisse, aut si malint
 2   2,  1 |    efficere, nempe ut molestas animi curas discutiant, id ego
 3   2,  5 |  accedat oratio, minime mendax animi speculum. Nullus apud me
 4   2,  13|      obliuia, paulatim dilutis animi curis repubescant. At isti
 5   2,  13|      rerum experientiam, parem animi uigorem iudiciique acrimoniam
 6   2,  29|   partim ob pudorem, partim ob animi timiditatem nihil aggreditur,
 7   2,  29|  dominum fatetur? Atqui nullis animi bonis instructus est, atqui
 8   2,  38|     quis non sensu tantum, sed animi iudicio fallatur, idque
 9   2,  39| contemnunt, atque incredibilem animi voluptatem percipere se
10   2,  40|     pius aliquis impostor, vel animi causa, vel ad quaestum excogitavit,
11   2,  46|         ut est primarium, quod animi curas eluat, idque ad exiguum
12   2,  46|     aiunt, quadrigis recurrunt animi molestiae: quanto meum beneficium
13   2,  50|     interim dum haec magna cum animi voluptate rident, et aliena
14   2,  52|         vel quia peregrinantur animi, tamen ideas, universalia,
15   2,  59|    decrepitos senes, iuvenilis animi robur praestare, nec offendi
16   2,  63|    sapientiam suam.' Quid quod animi quoque canordem Divinae
17   2,  66|       valet. Pii quoniam omnis animi vis ad ea contendit, quae
18   2,  66| biberint. Rursum in affectibus animi, quidam plus habent cum
19   2,  66|       quatenus ad summam illam animi partem adsurgant, ut iam
20   2,  67|        perfecta contingit, cum animi receptis pristinis corporibus,