Pars,  Cap.

 1   2,  1 |     mox alius accessit uultus. Itaque quod magni alioqui Rhetores,
 2   2,  11|     mancam atque irritam esse. Itaque ex nostro illo temulento
 3   2,  13|        acrimoniam adiunxisset? Itaque delirat senex meo munere.
 4   2,  15| conuenit, quam cum agno lupis. Itaque sublato illo, iam multo
 5   2,  19|   manticam in tergo pendentem. Itaque cum ea sit hominum natura,
 6   2,  24|        mortales latius serpat. Itaque Ciceroni degenerem fuisse
 7   2,  39|    parum nobilitatis accedere. Itaque cum isti assidua ferarum
 8   2,  47|      ferentes, etiamsi nolint. Itaque nihil est quod reliquis
 9   2,  53|        Iudaeos tetragrammaton. Itaque nefas aiunt esse Magister
10   2,  54|        clamosum esse oportere. Itaque principio sic exordiuntur,
11   2,  61|     finem habeat, necesse est. Itaque desinam dicere, sed si prius
12   2,  66|        idem utique mors facit. Itaque quam diu animus corporis
13   2,  66|         tota vita dissentiant. Itaque solet iis usu venire, quod
14   2,  67|    fuisse, dum ita desiperent. Itaque plorant sese resipuisse,