Pars,  Cap.

 1   2,  32|            miser non est, ita nec homo stultus, infelix, propterea
 2   2,  32| scrutarentur, nefas esse rati, si homo mortalis ultra sortem suam
 3   2,  34|    finibus essent contenta, solus homo sortis suae limites egredi
 4   2,  42|      pugilum certamen descendere, homo alioqui adeo imbecillus,
 5   2,  53|        num eodem tempore Christus homo dici potuerit: et num post
 6   2,  63|       inquiens, 'factus est omnls homo a sapientia sua.' Soli Deo
 7   2,  63|      paulo superius: Ne glorietur homo in sapientia sua. Cur non
 8   2,  63|       verba accipite: 'Melior est homo qui abscondit stultitiam
 9   2,  63|   abscondit stultitiam suam, quam homo qui abscondit sapientiam
10   2,  65|            habitu inventus est ut homo? quemadmodum et peccatum
11   2,  67|      potentiore. Ita ut iam totus homo extra se futurus sit, nec