Pars, Cap.
1 1 | comminiscitur questiunculas. Vt enim nihil nugacius quam seria nugatorie
2 1 | nugatorie tractare, ita nihil festiuius quam ita tractare
3 1 | quam ita tractare nugas ut nihil minus quam nugatus fuisse
4 1 | temporibus aurium delicias que nihil iam fere nisi solennes titulos
5 2, 13| ea delectat aetate, quod nihil sapit? Quis enim non ceu
6 2, 14| contagio inficerentur. Adeo nihil patitur hominum uita, omni
7 2, 14| subscribitis, adolescentia nihil esse melius, senectute nihil
8 2, 14| nihil esse melius, senectute nihil detestabilius, quantum mihi
9 2, 15| illa Diana oblita sexus, nihil aliud quam uenetur, Endymionem
10 2, 16| demigremus, quamque ibi nihil laetum, aut felix, nisi
11 2, 16| cum Stoicis definitoribus nihil aliud sit sapientia, quam
12 2, 17| animantium, an brutorum, nihil aliud uoluit, quam insignem
13 2, 17| sapiens haberi uoluit, ea nihil aliud agit quam ut bis stulta
14 2, 20| sentiendum, quod quidem nihil est aliud, quam indiuidua
15 2, 25| prorsus vitae functionem nihil essent dexteriores. Ad convivium
16 2, 26| civitatem coegit, nisi adulatio? Nihil enim aliud significat illa
17 2, 28| famam, nescio quam, qua nihil esse potest inanius, redimendam
18 2, 29| partim ob animi timiditatem nihil aggreditur, an in stultum,
19 2, 29| conducat, numquam pudescere, et nihil non audere. Quod si prudentiam
20 2, 29| bonis instructus est, atqui nihil illi satis est, iam videlicet
21 2, 29| coeperit, cum alioqui vita haec nihil aliud sit quam mors quaedam.
22 2, 29| omnibus esse videatur? Ut nihil est stultius praepostera
23 2, 29| ita perversa prudentia nihil imprudentius. Siquidem perverse
24 2, 29| prudentis est, cum sis mortalis, nihil ultra sortem sapere velle,
25 2, 30| stet Marpesia cautes, quem nihil fugiat, qui nihil erret,
26 2, 30| quem nihil fugiat, qui nihil erret, sed ceu Lynceus quispiam
27 2, 30| sed ceu Lynceus quispiam nihil non perspiciat, nihil non
28 2, 30| quispiam nihil non perspiciat, nihil non ad amussim perpendat,
29 2, 30| non ad amussim perpendat, nihil ignoscat, qui solus se ipso
30 2, 30| convictor facilis, postremo qui nihil humani a se alienum putet?
31 2, 31| ingruant incommoda, quam nihil usquam non plurimo felle
32 2, 31| infamiae obnoxia, istud nihil ad stultos meos, qui malum
33 2, 32| est communis omnium sors. Nihil autem miserum, quod in suo
34 2, 33| a compluribus exercetur, nihil aliud est quam assentationis
35 2, 35| quod ille vafer et artifex nihil non Palladis consilio agebat,
36 2, 36| delectandi vim veritas, si nihil accedat quod offendat: verum
37 2, 38| tês stôas (!) batrachoi. 'Nihil', inquiunt, 'miserius insania'.
38 2, 38| miras agi tragoedias, cum nihil omnino ageretur, cum in
39 2, 39| insectatione atque esu, nihil aliud assequantur, nisi
40 2, 40| quaestum excogitavit, freti nihil sibi non pollicentur, opes,
41 2, 41| Adeo suavis quaedam res est nihil sapere, ut omnia potius
42 2, 42| silentio praetercurrere qui cum nihil ab infimo cerdone differant,
43 2, 44| par est Assentatio soror. Nihil enim aliud Philautia, quam
44 2, 45| obscuritas, varietasque, ut nihil dilucide sciri possit, quemadmodum
45 2, 45| simulacra demirantur, modo nihil desiderent, neque minus
46 2, 45| perpetuo somniare licuisset, nihil erat cur aliam optaret felicitatem.
47 2, 45| optaret felicitatem. Aut nihil igitur interest, aut si
48 2, 47| affigunt, idque in meridie, cum nihil est opus? Rursum quam pauci
49 2, 47| etiamsi nolint. Itaque nihil est quod reliquis Diis invideam,
50 2, 48| esuriturus. Hic somno et otio nihil putat felicius. Sunt qui
51 2, 48| putat, mox decocturus. Alius nihil arbitratur felicius, quam
52 2, 48| divum Jacobum adeat, ubi nihil est illi negotii, domi relictis
53 2, 49| genus hominum profecto, quo nihil calamitosius, nihil afflictius,
54 2, 49| quo nihil calamitosius, nihil afflictius, nihil aeque
55 2, 49| calamitosius, nihil afflictius, nihil aeque Diis invisum foret,
56 2, 49| pectus demigrasse credunt. At nihil omnium suavius, quam cum
57 2, 50| sese nominari gaudet: ut nihil iam referat, etiam si chamaeleonti
58 2, 51| eodem spiritu contexunt, nihil refert quam ad rem pertinentes,
59 2, 52| inexplicabilium rerum causas reddunt, nihil usquam haesitantes, perinde
60 2, 52| coniecturis, magnifice ridet. Nam nihil apud illos esse comperti,
61 2, 52| est digladiatio. Ii cum nihil omnino sciant, tamen omnia
62 2, 53| quidem illi, sed in Spiritu, nihil aliud sequentes, quam illud
63 2, 53| sit fortunatus: tum enim nihil aliud quam tela Penelopes
64 2, 54| pietatem, si usque adeo nihil attigerint litterarum, ut
65 2, 54| meam agnosco, de qua sola nihil audio. Et olim palam nulloque
66 2, 54| non intelligat, nisi qui nihil intelligit. Nec prius oblatrandi
67 2, 54| plane clamore, etiam cum nihil opus. Iures elleboro homini
68 2, 54| opus esse, perinde quasi nihil referat, ut clames. Praeterea
69 2, 55| privatum negotium gerere, nihil nisi de commodis publicis
70 2, 55| osorem libertatis ac veri, nihil minus quam de reipublicae
71 2, 56| commemorem? quorum plerisque cum nihil sit addictius, servilius,
72 2, 59| administrari, adeo impia, ut nihil cohaereat cum Christo, tamen
73 2, 60| quasi ipsis cum Ecclesia nihil omnino sit commercii, quasi
74 2, 60| commercii, quasi Baptismi votis nihil prorsus sit actum. Rursum
75 2, 61| legulei calumnientur, me nihil allegare. Ad ipsorum igitur
76 2, 63| quemadmodum diximus, vitam humanam nihil aliud quam Stultitiae ludicrum
77 2, 63| confitens, sine stultitia nihil in vita suave esse. Eodem
78 2, 64| praecedunt et consequuntur, aut nihil omnino faciant ad rem, aut
79 2, 64| Cum tota Christi doctrina, nihil aliud inculcet, quam mansuetudinem,
80 2, 64| Euangelicum aggrediantur, nihil sibi parent, nisi gladium,
81 2, 64| affectus omneis sic amputat, ut nihil iam illis cordi sit, praeter
82 2, 65| Cassium, cum ebrium Antonium nihil metueret, utque Nero Senecam,
83 2, 66| tot laboribus expetunt, nihil aliud esse, quam insaniae
84 2, 66| qui praeter miseras umbras nihil aliud esse credant. Etenim
85 2, 66| bonum vocant, et extra quam nihil nec amandum nec expetendum
86 2, 66| Contra, vulgus sacrificium nihil aliud esse credit, quam
87 2, 67| demonstraro, summum illud praemium nihil aliud esse, quam insaniam
88 2, 67| Tamen quoniam piorum vita nihil aliud est, quam illius vitae
89 2, 68| putatis hoc ad mulieres nihil attinere. Video vos epilogum
|