11-apert | aperu-civit | civiu-dedux | deera-emolu | emori-furto | fusci-ingre | ingru-mader | madia-nudos | nugac-phila | phile-queso | quest-silen | silex-torqu | torua-zodia
bold = Main text
Pars, Cap. grey = Comment text
1 2, 11| 11.~Principio quid esse potest
2 2, 12| 12.~At sane parum sit mihi
3 2, 14| 14.~Eat nunc qui uolet, et
4 2, 16| 16.~Sed iam tempus est, ut
5 2, 17| 17.~Caeterum quoniam uiro administrandis
6 2, 18| 18.~Sed sunt nonnulli, cumprimis
7 2, 19| 19.~Sed erunt fortassis, qui
8 2, 2 | 2.~Quamobrem autem hoc insolito
9 2, 20| 20.~Porro quod de amicitia
10 2, 21| 21.~In summa usque adeo nulla
11 2, 22| 22.~Quaeso num quemquam amabit,
12 2, 23| 23.~An non omnium laudatorum
13 2, 24| 24.~Qui quidem quam sint ad
14 2, 25| 25.~Sed utcumque ferendum si
15 2, 26| 26.~Verum ut ad id quod institueram,
16 2, 27| 27.~At rursum, quae civitas
17 2, 28| 28.~Iam vero ut de artibus
18 2, 29| 29.~Ergo posteaquam mihi fortitudinis
19 2, 3 | 3.~Iam uero non huius facio
20 2, 31| 31.~Agedum, si quis velut e
21 2, 32| 32.~Sed mihi videor audire
22 2, 33| 33.~Quamquam inter has ipsas
23 2, 34| 34.~Agedum, annon videtis ex
24 2, 35| 35.~Rursum inter homines, idiotas
25 2, 36| 36.~Quid quod summis etiam
26 2, 37| 37.~Igitur ut ad fatuorum felicitatem
27 2, 38| 38.~At hic rursus obganniunt
28 2, 39| 39.~Verum hoc quisque felicior,
29 2, 4 | 4.~Id quod nolim existimetis
30 2, 40| 40.~Caeterum illud hominum
31 2, 41| 41.~Verum ab his Divis quid
32 2, 42| 42.~Equidem tametsi propero,
33 2, 43| 43.~Iam vero video naturam,
34 2, 45| 45.~Sed falli, inquiunt, miserum
35 2, 46| 46.~Porro nullius boni iucunda
36 2, 47| 47.~Nec vota moror, nec irascor,
37 2, 48| 48.~Atque si cui videor haec
38 2, 49| 49.~Sed ipsa stultissima sim,
39 2, 5 | 5.~Quamquam quid uel hoc opus
40 2, 50| 50.~Minus mihi debent Poetae,
41 2, 51| 51.~Inter eruditos iurisconsulti
42 2, 52| 52.~Sub hos prodeunt philosophi,
43 2, 53| 53.~Porro Theologos silentio
44 2, 54| 54.~Ad horum felicitatem proxime
45 2, 55| 55.~Verum ego istos histriones
46 2, 56| 56.~Iam quid de proceribus
47 2, 57| 57.~Ac principum quidem institutum,
48 2, 58| 58.~Ad eumdem modum Cardinales
49 2, 59| 59.~Iam Summi Pontifices, qui
50 2, 6 | 6.~Visum est enim hac quoque
51 2, 60| 60.~Equidem incerta sum adhuc,
52 2, 61| 61.~Nam id quo pacto fieri
53 2, 62| 62.~Principio illud omnibus
54 2, 63| 63.~Atqui fortassis apud Christianos
55 2, 64| 64.~Sed cur anxie me unius
56 2, 65| 65.~Verum haec stulte persequor,
57 2, 66| 66.~Ac ne quae sunt infinita
58 2, 67| 67.~Quod quidem magis perspicuum
59 2, 68| 68.~Verum ego iam dudum oblita
60 2, 8 | 8.~Quod si locum quoque natalem
61 2, 9 | 9.~Haec nimirum quam sublatis
62 2, 65| patrocinioque utuntur. Nam sic Aaron uxoris poenam deprecatur
63 2, 32| mensuras, motus, effectus, abditas rerum causas scrutarentur,
64 2, 63| non, hercle, opinor. In abditissimis penetralibus, nec id satis,
65 2, 66| visibilibus, ac corporeis abducat, quod idem utique mors facit.
66 2, 41| plaustro, equos incolumes domum abegit. Alius oppressus ruina vixit.
67 2, 56| Ipsa nonnumquam saginatior abeo, si quando viderim illos
68 2, 3 | se plusquam dis dia pasôn abesse: cum corniculam alienis
69 2, 32| requireretur legum prudentia, cum abessent mali mores, ex quibus haud
70 2, 54| praecipue Theologi, ut parum abfuerit, quin illis acciderit, quod
71 2, 36| amicis ha bere coguntur. Sed abhorrent a vero principum aures,
72 2, 11| ponendum, explicanda frons, abicienda dogmata illa adamantina,
73 2, 56| addictius, servilius, insulsius, abiectius, tamen omnium rerum primos
74 2, 46| et lene merum, quod curas abigat, quod cum spe divite manet.
75 2, 64| verum et tunicam insuper abiiciant, nudique et prorsus expediti,
76 2, 59| silentio Christum sinunt abolescere, et quaestuariis legibus
77 2, 59| Inhumanum quidem hoc, et abominandum facinus, at multo magis
78 2, 54| sanctiores videri volunt, Abraxasiorum coelos, si libet, occupent,
79 2, 13| eos reuocarem. Vnde non abs re uulgus eos palimpaidas
80 2, 63| est, sapientiam quam vetat abscondi, viliorem esse stultitia
81 1 | cuius equidem absentis absens memoria non aliter frui
82 1 | occurrebas; cuius equidem absentis absens memoria non aliter
83 2, 62| continet iras? Porro quam absoluta laus illa Ciceronis? Stultorum
84 2, 57| pariter et Veteris Instrumenti absolutam scientiam. Quid manus chirothecis
85 2, 67| est?' Porro quo amor est absolutior, hoc furor est maior, ac
86 2, 54| quidem modum Chimaeram suam absolvunt, qualem nec Horatius umquam
87 2, 67| suspirant? Nempe spiritus absorbebit corpus, utpote victor ac
88 2, 67| a mente illa summa mire absorbebitur, quippe infinitis partibus
89 2, 18| hoc genus oblectamentis absterseris. ~
90 2, 66| tantum a carnibus, coenaque abstineat, id quod vulgus absolutum
91 1 | quod a nominibus in to tum abstinemus, ita preterea stilum temperauimus
92 2, 24| sapienti a Republica tractanda abstinendum esse, nisi quod potius monere
93 2, 50| paupertatem, invidiam, voluptatum abstinentiam, senectutem praeproperam,
94 2, 33| disciplinarum commercio abstinere, solamque naturam ducem
95 2, 59| vi tueatur? Quantum his abstulerit commoditatum, si semel incessiverit
96 2, 39| faciant imposturam, donec absumtis omnibus, non sit quo iam
97 2, 35| stultam fortassis atque absurdam, sed tamen unam multo verissimam.
98 2, 48| undique Stultitiae formis abundat, tot in dies novas comminiscitur,
99 2, 45| quemadmodum recte dictum est ab Academicis meis, inter philosophos
100 2, 59| quibus dum zelo Christi accensi, ferro ignique dimicant,
101 2, 18| quempiam uel mercede conductum accersant, aut ridiculum aliquem parasitum
102 2, 11| me, me inquam, sapiens accersat oportet, si modo pater esse
103 2, 30| tanta, Musas ex Helicone accersere, quas Poetae saepius ob
104 2, 31| sibi vitae taedio fatum accersivere Nonne sapientiae confines?
105 2, 35| animantium insipientiam, accesserint, ne peccant quidem, auctoribus
106 2, 45| constat haec felicitatis accessio? Quandoquidem res ipsas
107 2, 11| iuerit, sine nostri numinis accessione, suam uim mancam atque irritam
108 2, 1 | me conspecta, mox alius accessit uultus. Itaque quod magni
109 2, 53| acquisita, nec explicant, accidens ne sit, an substantia, creata
110 2, 53| Christus, quemadmodum in synaxi accidentia subsistant sine domicilio.
111 2, 20| diuortiis deteriora passim acciderent, nisi uiri foeminaeque domestica
112 2, 66| nonnullis divinis viris accidisse, ut oleum vini loco biberint.
113 2, 64| plerique demirarentur quid accidisset homini, tandem explanavit,
114 2, 38| omnium maxime exoptandum. Id accidit quoties iucundus quidam
115 2, 64| malitque nudos ire, quam non accinctos ferro. Ad haec quemadmodum
116 2, 49| formas enumerare. Ad eos accingar, qui sapientiae speciem
117 2, 29| audere. Quod si prudentiam accipere malunt eam quae rerum iudicio
118 1 | declamatiunculam non solum lubens accipies ceu mnemosunon tui sodalis,
119 2, 27| tot stultorum applausus, acclamationibus sibi placere, in triumpho
120 2, 64| etiam depravata ad suam accommodant utilitatem, licet ea quae
121 1 | commentationem parum uidebatur accommodatum, uisum est Moriae Encomium
122 2, 29| perverse facit, qui sese non accommodet rebus praesentibus, foroque
123 2, 41| quantum hinc lucelli soleat accrescere. Inter haec, si quis odiosus
124 2, 50| praeter alias nugas, tam accurate, tam multa de iocandi ratione
125 2, 3 | atque id genus pestes, accuratis magnaque et olei et somni
126 2, 46| quos mehercle, si quis accuratius excutiat, dispeream, si
127 2, 24| numero. Deinde quid eumdem accusatum ad cicutam bibendam adegit,
128 2, 66| simplicitatem amplexos, acerrimos litterarum hostes fuisse.
129 2, 35| nusquam, nec Aiacem, nec Achillem. Quamobrem id tandem? Nisi
130 2, 13| oratio melle dulcior, cum Achillis sit amarulenta, et apud
131 2, 23| utrimque constitere ferratae acies, et rauco crepuerunt cornua
132 2, 45| felicitatem? Contra, si acipenser alicui nauseam sapiat, quid
133 2, 54| qui pecuniae contactum ceu aconitum horreant, nec a vino interim,
134 2, 19| caritate et consuetudine acquiescant, amicitiam dictitantes unam
135 2, 53| nec secernunt infusam ab acquisita, nec explicant, accidens
136 2, 13| animi uigorem iudiciique acrimoniam adiunxisset? Itaque delirat
137 2, 14| uidelicet curis, et assidua acrique cogitationum agitatione
138 2, 54| videri student. Denique tota actio est eiusmodi, ut iures eos
139 2, 22| protinus frigebit cum sua actione Orator, nulli placebit cum
140 2, 22| modo, uerum etiam omnis actionis caput, decere quod agas)
141 2, 60| votis nihil prorsus sit actum. Rursum Sacerdotes, qui
142 2, 22| uel tecum, uel apud alios acturus es cum decoro (est enim
143 2, 54| iactitant. Superest iam quintus actus, in quo summum artificem
144 2, 34| commemorem interim lupata frena, aculeata calcaria, stabuli carcerem,
145 2, 53| stupidus, ut tales non excitent aculei? Quis tam oculatus, ut haec
146 2, 53| balbo possint intelligi, acumen appellant, quod vulgus non
147 2, 53| quem istorum non inflamment acumina? quis tam stupidus, ut tales
148 2, 53| sicut opinor, respondissent acumine, quo Scotidae disserunt
149 2, 19| amicorum uitiis tam cernunt acutum, quam aut aquila, aut serpens
150 2, 31| pueritia, quot sudoribus adacta iuventus, quam gravis senectus,
151 2, 53| demonstravit, quomodo fuerit ab Adae macula, praeservata, quam
152 2, 63| insipiens, me Pseudapostolis adaequando, adhuc videbor vobis minus
153 2, 11| abicienda dogmata illa adamantina, ineptiendum ac delirandum
154 2, 48| mulierculam, et quo minus adamatur, hoc amat impotentius. Ille
155 2, 8 | oculis, simulque naribus adblandiuntur moly, panace, nepenthes,
156 2, 7 | igitur habetis: Viri, Quid addam epitheti? Quid nisi stultissimi?
157 2, 63| Ciceronianae laudi album addentem calculum, cuius optimo iure
158 2, 22| plusculum Philautiae solet addere, quamquam hoc ipsum stulte
159 2, 64| saxorum iniuriam, nec peram adderet, adversus famem. Ubi negassent
160 2, 61| stultis toto pectore sunt addictae, sapientem haud secus ac
161 2, 56| plerisque cum nihil sit addictius, servilius, insulsius, abiectius,
162 2, 59| lenones, pene mollius quiddam addideram, sed vereor ne durius sit
163 2, 41| peccata redimis, si nummulo addideris odium malefactorum, tum
164 2, 63| nostri quoque cognitionem addidisset. Quod si mihi parum habetur
165 2, 63| Dialectica non poterat, novam addit sectionem, ad hunc interpretans
166 2, 32| inquiunt, homini peculiariter addita disciplinarum cognitio,
167 2, 53| novos orbes fabricantur, addito denique latissimo illo,
168 2, 34| tragoediam, cui se ultro addixit, dum fortes viros imitatus,
169 2, 39| Porro aleatores nonnihil addubito num in nostrum collegium
170 2, 63| hunc interpretans modum: Adducam enim ipsius verba non solum
171 2, 54| raucam assiduo cantu vocem adducet: Alius lethargum solitudine
172 2, 53| fuerunt edocti. Nec enim adduci possum, ut credam Paulum,
173 2, 61| dormientibus omnia commoda adduxerit? Agnoscitis Timotheum illum,
174 2, 48| Romam, aut divum Jacobum adeat, ubi nihil est illi negotii,
175 2, 24| accusatum ad cicutam bibendam adegit, nisi sapientia? Nam dum
176 2, 64| Ergo etc. Mirati quotquot aderant, hominis ingenium, et in
177 2, 13| tantorum miserta laborum dextra adessem, et quemadmodum Dii Poetarum
178 2, 30| meras nugas advocare solent. Adeste igitur paulisper, Iovis
179 2, 54| nonnumquam ad concitandos adfectus, exclamationibus utendem
180 2, 55| serpat. Tum quod multa secum adferat principum fortuna, quae
181 2, 15| omnibus lusus ac uoluptatem adferens, quam uel agkulomêtis ille
182 2, 22| dissidet? Num ulli uoluptatem adferet, qui sibimet ipsi sit grauis
183 2, 38| mediocrem delectationem adfert tum iis, qui eo tenentur,
184 2, 10| commoditatibus Deos simul et homines adficiam, quamque late meum pateat
185 2, 40| concionatoribus. His rursum adfines sunt ii, qui sibi stultam
186 2, 11| nisi lêthês praesens nomen adfuerit? Neque uero id Venus ipsa,
187 2, 40| hic in naufragio prosper adfulgeat, ille gregem tueatur: atque
188 2, 53| intonsa coma et in umbone qui adhaeret occipitio, treis habeat
189 2, 25| dexteriores. Ad convivium adhibe sapientem, aut tristi silentio,
190 2, 18| ridiculum aliquem parasitum adhibeant, qui ridendis, hoc est,
191 2, 17| in caeteris in consilium adhibuit, moxque consilium dedi me
192 1 | aduersus Turcas mouendum adhortatur, alius futura predicit.
193 2, 54| concordia nominis et verbi, adiectivi nominis et substantivi,
194 2, 53| adoriantur, et ad palinodiam adigant, quod si recusem, protinus
195 2, 59| lethale ferrum stringat, adigatque in fratris sui viscera,
196 2, 59| honorat sentiebam, ad famem adigetur. Inhumanum quidem hoc, et
197 2, 44| irrisores, miseros in perniciem adigunt. Verum haec mea, ab ingenii
198 2, 66| simul et affectibus aliquid adimat, ut minus permittat irae
199 2, 30| qui prorsum omnem affectum adimit sapienti. Verum cum id facit,
200 2, 50| torqueant: addunt, mutant, adimunt, reponunt, repetunt, recudunt,
201 2, 22| nullum egregium facinus adiri, nisi meo impulsu, nullas
202 2, 30| felicitatis, ut ipsi vocant arcem, aditum esse cuiquam, nisi STULTITIA
203 2, 51| et praeclarum existimant. Adiungamus his dialecticos ac sophistas,
204 2, 17| dignum: nempe uti mulierem adiungeret, animal, uidelicet, stultum
205 2, 13| uigorem iudiciique acrimoniam adiunxisset? Itaque delirat senex meo
206 2, 63| meam commoda responsione adiuveritis, ut faciunt apud Platonem
207 2, 12| stultitiae condimentum adjunxeris? Cuius rei cum satis idoneus
208 2, 13| prudens natura, recens natis adjunxit, ut aliquo uoluptatis uelut
209 2, 32| disciplinarum cognitio, quarum adminiculis id quod natura diminutum
210 2, 60| Principes, quemadmodum partes administrandi regni vicariis delegant,
211 2, 17| 17.~Caeterum quoniam uiro administrandis rebus nato, plusculum de
212 2, 7 | omnia mortalium negotia administrantur. Citra cuius opem, totus
213 2, 59| latronibus optime soleat administrari, adeo impia, ut nihil cohaereat
214 2, 24| relicto filio, quam fuerat sua administratione salutaris. Quandoquidem
215 2, 57| contagio immunem sacramentorum administrationem. Quid pedum, nimirum, crediti
216 2, 58| Deinde non dominos esse, sed administratores spiritalium dotium, de quibus
217 2, 54| confine, ut auditor interim admirans, illud secum murmuret, quo
218 2, 22| tibi ipsi placere? te ipsum admirari? At rursum quid uenustum,
219 2, 54| novum exordium sic inhiantes admirati sunt omnes, praecipue Theologi,
220 2, 42| iucundior est, et pluribus admirationi, quid est quod is veram
221 2, 42| est ineptius, hoc plures admiratores nanciscitur, ut pessima
222 2, 6 | intelligunt, hoc ipso magis admirentur quo minus intelligunt. Quandoquidem
223 1 | exiret in rabiem. Quo magis admiror his temporibus aurium delicias
224 2, 31| aggredior. Porro quibus admissis ista commeruerint homines,
225 2, 11| quae tandem mulier uirum admissura sit, si partus periculosos
226 2, 47| me domi relinquat, nec admittat ad nidorem illum victimarum.
227 2, 39| in nostrum collegium sint admittendi. Sed tamen stultum omnino
228 2, 59| summos, ad pedum beatorum admittit oscula: denique mori, inamabile:
229 2, 9 | Videtis et Deos, puellis admixtos, quorum alterum kômon uocant,
230 2, 58| exhortandum, increpandum, admonendum, componenda bella, resistendum
231 2, 44| animantium exemplis poterant admoneri. Quid enim cane adulantius?
232 2, 65| possint. Illud dumtaxat admonitos volebam, cum haec divinis
233 1 | mentem? inquies. Primum admonuit me Mori cognomen tibi gentile,
234 2, 61| Stultos affluere nummis, admoveri reipublicae gubernaculis,
235 2, 54| Alius ieiuniorum myriadas adnumerabit, et toties unico prandio
236 2, 62| ominis libenter pueros et adolescentes vocare solent tragici. Quid
237 2, 31| ineptiis quemvis etiam superet adolescentulum. Nam ut capulares iam, meraque
238 2, 8 | rosa, uiola, Hyacinthus, Adonidis hortuli. Atque in his quidem
239 2, 50| aut e priscorum libris adoptantur? Cum alius sese Telemachum,
240 2, 27| his nominum et cognominum adoptiones. Adde divinos honores, homuncioni
241 2, 53| indelebilis apud hos ulla mentio. Adorabant quidem illi, sed in Spiritu,
242 2, 53| una eademque adoratione adorandam imagunculam carbone delineatam
243 2, 53| de rebus tam arcanis et adorandis magis quam explicandis,
244 2, 47| istis, signa pro Divis ipsis adorantur. Nobis interim usu venit,
245 2, 53| spiritu et veritate oportet adorare. Verum haud apparet eis
246 2, 53| revelatum, una eademque adoratione adorandam imagunculam carbone
247 2, 53| sexcentis conclusionibus adoriantur, et ad palinodiam adigant,
248 2, 40| ac bullis religiosissime adornatum tantum non adorant ac subinde
249 2, 29| sola nobilitatis sit fons, adque eumdem modum de caeteris
250 2, 67| audivit, nec in cor hominis adscenderunt, quae praeparavit Deus diligentibus
251 2, 10| merito in Deorum senatum adsciti sunt, qui uinum, aut frumentum
252 2, 53| Hieronymo, tum sat habent adscribere: 'Non tenetur'. Et illi
253 2, 1 | discutiant, id ego solo statim adspectu praestiti. ~
254 2, 17| de rationis unciola erat adspergendum, ut huic quoque pro uirili
255 2, 31| nonnihil mellis voluptatibus adspergens, ita tantis in malis succurro,
256 2, 54| student et ipsi iocos quosdam adspergere, ê philê Aphroditê, quam
257 2, 40| Polyphemum Christophorum adspexerint, eo die non sint perituri,
258 2, 45| specum egressus, veras res adspicit? Quod si Mycillo Lucianico
259 2, 1 | hiemem, nouum uer blandis adspirarit Fauoniis, protinus noua
260 2, 34| quando caveis inclusae, adsuescant humanas sonare linguas,
261 2, 34| corporis quidem omnes sensus adsunt. Quid simile in exstruendis
262 2, 66| summam illam animi partem adsurgant, ut iam parentem ament,
263 2, 44| admoneri. Quid enim cane adulantius? At rursum quid fidelius?
264 2, 54| vulnerent. Nec umquam verius adulantur, quam cum maxime parrêsiazesthai
265 2, 44| commoventur. Existimant cum adulatione fidem male cohaerere: quod
266 2, 20| domestica consuetudo, per adulationem, per iocum, per facilitatem,
267 2, 55| Addunt data opera nonnihil adulationis, quo populares animos, utcumque
268 2, 59| coactis interpretationibus adulterant, et pestilente vita iugulant.
269 2, 45| novae nuptae gemmas aliquot adulterinas dono dedit, persuadens,
270 2, 29| servulum pannosum gerat. Adumbrata quidem omnia, sed haec fabula
271 2, 52| e Deorum consilio nobis advenerint: quos interim Natura cum
272 2, 49| coniunctionem facit dictionem ad adverbiorum ius pertinentem. Et hac
273 2, 29| triste: quod prosperum, adversum: quod amicum, inimicum:
274 2, 55| enitendum ac sollicitius advigilandum, necubi vel deceptus cesset
275 2, 25| quaestiunculis obturbabit. Ad chorum advoca, camelum saltare dices.
276 2, 30| Poetae saepius ob meras nugas advocare solent. Adeste igitur paulisper,
277 2, 59| copistae, tot notarii, tot advocati, tot promotores, tot secretarii,
278 2, 48| iudicem, et collusorem ditent advocatum. Hic rebus novandis studet,
279 2, 39| genus eorum, qui insatiabili aedificandi studio flagrant, nunc rotunda
280 2, 52| delirant, cum innumerabiles aedificant mundos, dum solem, dum lunam,
281 2, 34| Quid simile in exstruendis aedificiis reperiat architectura? Quis
282 2, 41| haud alio studio, quam si aediles creati, ludos aut epulum
283 2, 11| aut nephelegeretou Iouis aegis hominum genus uel progignit,
284 2, 44| expergefacit stupidos, aegrotos levat, feroces mollit, amores
285 2, 54| dicturi de caritate, a Nilo Aegypti fluvio sumunt exordium,
286 2, 15| et hasta terribilis kai aei enorôsa drimu. Cur semper
287 2, 41| favebit, si vitam illius aemulaberis. Haec, inquam, atque id
288 2, 57| Episcopi, iam pridem gnaviter aemulantur, ac prope superant. Porro
289 2, 50| antagonistam quaerunt, cuius aemulatione famam augeant. Hic scinditur
290 2, 15| Poetis credimus, aut horum aemulis Statuariis. Quod numen umquam
291 2, 38| collocasset nec vates illa laborem Aeneae vocasset insanuma. Verum
292 2, 42| sibi blandiuntur. Alius ad Aeneam, alius ad Brutum, alius
293 2, 27| spectandum circumferri, aeneum in foro stare? Adde his
294 2, 54| ratione. Iesus sic in duas aequales diffidit portiones, ut scilicet
295 2, 54| horas. Atque haec quidem aequalitas in tanta corporum et ingeniorum
296 2, 63| cuiusdam candoris est, omnes aequare tibi ipsi, cumque nemo non
297 2, 63| iactabundus in hac quoque parte aequasset caeteris, per correctionem
298 2, 3 | assentator nihili hominem Diis aequiparat, cum absolutum omnium uirtutum
299 2, 55| iniquissimum, aliquam tamen aequitatis speciem prae se ferat. Addunt
300 2, 53| deferentes. Et, hercle, parum aequum erat, res tantas ab illis
301 2, 19| adeo necessariam, ut nec aer, nec ignis, nec aqua magis.
302 2, 40| munusculo demerentur, per huius aeream galeam deierare plane regium
303 2, 13| uel maxime in ea delectat aetate, quod nihil sapit? Quis
304 2, 13| fouemus, ut hostis etiam huic aetati ferat opem, nisi stultitiae
305 2, 32| veniebat. At labente paulatim aetatis aureae puritate, primum
306 2, 66| corpori cognata sunt, ad aeterna, ad invisibilia, ad spiritalia
307 2, 67| stillula est, ad fontem illum aeternae felicitatis, tamen longe
308 2, 35| Deorum immortalium vitam affectant, et Gigantum exemplo, disciplinarum
309 2, 30| Seneca, qui prorsum omnem affectum adimit sapienti. Verum cum
310 2, 47| Deiparae Virgini cereolum affigunt, idque in meridie, cum nihil
311 2, 19| an non stultitiae uidetur affine? Quid cum alius exosculatur
312 2, 20| tranquilla domus, ut maneat affinitas. Ridetur, cuculus, curruca,
313 2, 43| Scoti, nobilitate, et Regiae affinitatis titulo, neque non dialecticis
314 2, 54| vitam egisse, semper eidem affixum loco: Alius raucam assiduo
315 2, 66| soleat accidere, ut tamquam afflati prodigiosa quaedam loquantur.
316 2, 64| contumeliis et suppliciis affligerentur, prohibens ne quando resisterent
317 2, 61| invisos vivere: Stultos affluere nummis, admoveri reipublicae
318 2, 64| DIIS ASIAE, EUROPAE, ET AFRICAE, DIIS IGNOTIS, ET PEREGRINIS.
319 2, 49| encomia, perinde quasi vel Africam devicerint, vel Babylonas
320 2, 59| maledictionibus, Episcopos agant. Priscum et obsoletum, nec
321 2, 31| semper in ore habere, phôs agathon, adhuc catullire, atque,
322 2, 30| sapiens. Quaeso, si res agatur suffragiis, quae civitas
323 2, 35| nihil non Palladis consilio agebat, nimiumque sapiebat, a naturae
324 2, 13| delectantur, hôs aiei ton homoion agei theos hôs ton homoion. Quid
325 2, 42| reperias citius, qui velit agello paterno, quam ingenio cedere,
326 2, 64| summachein, Christus hoc agens, ut omnem huiusmodi praesidiorum
327 2, 29| histrionibus in scena fabulam agentibus personas detrahere conetur,
328 2, 65| nulla sollicitudine, vitam agentium. Praeterea cum vetat esse
329 2, 38| tragoedias, cum nihil omnino ageretur, cum in caeteris vitae officiis
330 2, 59| interdictiones, suspensiones, aggravationes, anathematizationes, ultrices
331 2, 64| expediti, munus Euangelicum aggrediantur, nihil sibi parent, nisi
332 2, 63| deinde quoniam arduam rem aggredimur, et fortassis improbum fuerit
333 2, 31| plane ton ammon anametrein aggredior. Porro quibus admissis ista
334 2, 29| animi timiditatem nihil aggreditur, an in stultum, quem neque
335 2, 38| quod crederet illic miras agi tragoedias, cum nihil omnino
336 2, 15| Satyri semicapri Atellanas agitant, Pan insulsa quapiam cantiuncula
337 2, 48| lites numquam finiendas agitat, et hinc atque hinc certatim
338 2, 14| assidua acrique cogitationum agitatione sensim spiritus et succum
339 2, 29| sed haec fabula non aliter agitur. Hic si mihi sapiens aliquis
340 2, 15| uoluptatem adferens, quam uel agkulomêtis ille Iupiter omnibus formidabilis,
341 2, 31| necessitas, quot morborum agmina infestent, quot immineant
342 2, 53| explicitarum et implicitarum agmine septi sunt, tot exuberant
343 2, 19| alium delectat polypus Agnae, cum filium strabonem appellat
344 2, 65| profitetur, quin etiam ipse agni nomine delectatus est, indicante
345 2, 15| magis conuenit, quam cum agno lupis. Itaque sublato illo,
346 2, 65| Praeterea cervorum hinnulorum, agnorum, crebra passim in Divinis
347 2, 54| agnosco, qui sua facta nimis agnoscunt, isti qui me quoque sanctiores
348 2, 65| indicante eum Ioanne, Ecce agnus Dei: cuius multa fit et
349 2, 63| ut interim dum Theologum ago, perque has spinas ingredior,
350 2, 15| nugantur Dii, uere raon agontes, ut inquit Homerus, nullo
351 2, 26| vis saxeos, quernos, et agrestes illos homines in civitatem
352 2, 15| musto ficisque recentibus, agricolarum lasciuia consueuerit oblinere.
353 2, 23| lenonibus, latronibus, sicariis, agricolis, stupidis, obaeratis, et
354 2, 8 | est ullus, nec usquam in agris asphodelus, malua, squilla,
355 2, 59| huius patrimonium appellant agros, oppida, vectigalia, portitoria,
356 2, 29| obtecti personis procedunt, aguntque suas quisque partes, donec
357 2, 35| vocat, Paridem nusquam, nec Aiacem, nec Achillem. Quamobrem
358 2, 13| senibus delectantur, hôs aiei ton homoion agei theos hôs
359 2, 3 | conuestit plumis: cum ton Aithiopa leucainei, denique cum ec
360 2, 14| plane choiroi, quod aiunt, Akaranioi, numquam profecto senectutis
361 2, 68| Novum hoc, misô mnamona akroatên. Quare valete, plaudite,
362 2, 67| oris speciem vertunt. Nunc alacres, nunc deiecti, nunc lacrymant,
363 2, 13| formae nitor, languescit alacritas, frigescit lepos, labascit
364 2, 55| venentur assidue, si bellos alant caballos, si suo commodo
365 2, 57| plane Episcopos agunt, oud' alaoskopiê. ~
366 2, 53| Nominalium, Thomistarum, Albertistarum, Occanistarum, Scotistarum,
367 2, 53| Occanistas, et invictos Albertistas una cum tota Sophistarum
368 2, 46| villum edormieris, protinus albis, ut aiunt, quadrigis recurrunt
369 2, 13| natales? Alioqui capillorum albor, os edentulum, corporis
370 2, 63| nimirum Ciceronianae laudi album addentem calculum, cuius
371 2, 50| illius suffragio discedit Alceus, ille huius Callimachus:
372 2, 36| laudatius? Quamquam enim Alcibiadeum apud Platonem proverbium,
373 2, 29| res omneis humanas, velut Alcibiadis Silenos, binas habere facies
374 2, 49| imo plures: quandoquidem Aldus meus unus, plus quinquies
375 2, 56| interpellat prandium. Sub id alea, laterunculi, sortes, scurrae,
376 2, 39| naufragium fecerint, in aleae scopulum illisa nave, non
377 2, 39| negotii non suffecerit. Porro aleatores nonnihil addubito num in
378 2, 36| aliquot honoris gratia solent alere. Cur autem ante ponant,
379 2, 20| satellitium, fulciretur alereturque? Papae, quam pauca coirent
380 1 | Hieronymus, ne nominibus quidem ali quoties parcens. Nos preterquam
381 | aliae
382 2, 66| audire vocum strepitum, aliasque id genus cerimoniolas spectare.
383 2, 49| mutilis notatum litteris, alicubi effoderit: O Iupiter, quae
384 | alicui
385 | alicuius
386 2, 5 | autem sedulo fingant, tamen alicunde prominentes auriculae Midam
387 2, 4 | elaboratam, nonnumquam et alienam proferunt, tamen triduo
388 2, 63| praesertim cum res sit alienior, fortasse magis conveniet
389 2, 47| praestiterit eos prorsum alienissimos habere, quam familiares.
390 1 | autem uel omnium suffragiis alienissimus. Deinde suspicabar hunc
391 2, 54| proemium, quod a re foret alienius: quasi vero non ad istum
392 2, 60| sarcinae, id prudenter in alienos humeros reiiciunt, et aliis
393 1 | accedit quam es ipse a re alienus; es autem uel omnium suffragiis
394 | aliisque
395 | alioquin
396 2, 50| coarguantur plagii, tamen aliquanti temporis usuram sint interim
397 2, 11| ineptiendum ac delirandum aliquantisper. In summa, me, me inquam,
398 2, 61| ipsorum igitur exemplum allegabimus, hoc est, ouden pros epos. ~
399 2, 61| legulei calumnientur, me nihil allegare. Ad ipsorum igitur exemplum
400 2, 54| et eamdem interpretantur allegorice, tropologice, et anagogice.
401 2, 44| capessenda studia litterarum allicit, senes exhilarat, principes
402 2, 59| et quaestuariis legibus alligant et coactis interpretationibus
403 1 | presertim si quid pros ta alphita id est ad questum, attinet.
404 2, 64| Haereticum hominem post unam et alteram correptionem devita'. Cumque
405 2, 51| digladientur, et nimium altercando plerumque veritatem amittant.
406 2, 53| Lynceus, ut ea quoque per altissimas tenebras videat, quae nusquam
407 2, 8 | tô hupatô Kroniôni capram altricem, cum me duae lepidissimae
408 2, 8 | lepidissimae Nymphae suis aluerint mammis, Methe Baccho progenita,
409 2, 41| gravatim et admittunt et alunt, non ignari quantum hinc
410 2, 41| revaluit. Alii potum venenum, alvo soluta, remedio non exitio
411 2, 54| pene disruptam imputabit alvum. Alius tantum cerimoniarum
412 2, 1 | exporrexistis , sic laeto quodam et amabili applausistis risu, ut mihi
413 2, 38| dixisset Horatius: 'An me ludit amabilis insania': Neque Plato poetarum,
414 2, 22| 22.~Quaeso num quemquam amabit, qui ipse semet oderit?
415 2, 66| et extra quam nihil nec amandum nec expetendum esse praedicant.
416 2, 35| ambiunt, non invident, non amant. Denique si propius etiam
417 2, 8 | moly, panace, nepenthes, amaracus, ambrosia, lotus, rosa,
418 2, 19| insignia uitia pro uirtutibus amare, mirarique, an non stultitiae
419 2, 49| munditiae videntur, paedor amaricinum olet, miserrima illa servitus
420 2, 13| dulcior, cum Achillis sit amarulenta, et apud eumdem, senes in
421 2, 15| Tum et Silenus ille senex amator, tên kordaka saltare solitus,
422 2, 31| puellarum choris, litterulas amatorias scribere. Ridentur haec
423 2, 31| aliquam misere depereat, et amatoriis ineptiis quemvis etiam superet
424 2, 61| quis honores, atque opes ambiat Ecclesiasticas, ad eas vel
425 2, 58| perpenderent, inquam, nec eum locum ambirent, et libenter relinquerent,
426 2, 6 | Quod si qui paulo sunt ambitiosiores, arrideant tamen et applaudant,
427 2, 35| pudescunt, non verentur, non ambiunt, non invident, non amant.
428 2, 8 | panace, nepenthes, amaracus, ambrosia, lotus, rosa, uiola, Hyacinthus,
429 2, 45| ferre possit, et tamen huic ambrosiam sapiant, quaeso, quid interest
430 2, 63| Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit,
431 2, 19| alius exosculatur naeuum in amica, alium delectat polypus
432 2, 19| constabit inter Argos istos amicitiae iucunditas, nisi accesserit
433 2, 19| consuetudine acquiescant, amicitiam dictitantes unam rebus omnibus
434 2, 51| altercando plerumque veritatem amittant. Hos tamen sua Philautia
435 2, 31| fraudes. Sed ego iam plane ton ammon anametrein aggredior. Porro
436 2, 54| si quando poti, fabulis amoenioribus delectare se volunt, sed
437 2, 47| modestia, coelestium rerum amore studeant aemulari? Nam is
438 2, 26| enim aliud significat illa Amphionis et Orpheil cithara. Quae
439 2, 13| quod sic exosculamur, sic amplectimur, sic fouemus, ut hostis
440 2, 66| auctores, mire simplicitatem amplexos, acerrimos litterarum hostes
441 2, 45| Quae tamen tantumdem, aut amplius etiam ad felicitatem conducat.
442 2, 64| semel affectus omneis sic amputat, ut nihil iam illis cordi
443 1 | quo equo fuit insidendum amusois et illitteratis fabulis
444 2, 54| allegorice, tropologice, et anagogice. Atque ad hunc quidem modum
445 2, 53| kamarinan ou kinein, nec hanc anagyrim tangere, utpote genus hominum
446 2, 31| ego iam plane ton ammon anametrein aggredior. Porro quibus
447 2, 41| attinet? Agedum inter tot anathemata, quibus templorum quorumdam
448 2, 59| suspensiones, aggravationes, anathematizationes, ultrices picturae, ac fulmen
449 2, 49| quoties istorum aliquis Anchisae matrem, aut voculam vulgo
450 2, 53| cohortibus, per quas iam olim ancipiti Marte belligerantur, clamosissimos
451 2, 68| proverbii pollaki toi kai môros anêp katakairion eipen, nisi
452 2, 33| Dialectici. Solus iatros anêr pollôn antaxios andrôn.
453 2, 8 | fortunatis, ubi aspata kai anêrota omnia proueniunt. In quibus
454 1 | diebus cum me ex Italia in Angliam recepissem, ne totum hoc
455 2, 38| submittunt, quoties immissis anguibus, vel ardorem belli, vel
456 2, 16| rationem in angustum capitis angulum relegauit, reliquum omne
457 2, 16| assem. Praeterea rationem in angustum capitis angulum relegauit,
458 2, 48| malint deamandis beatis aniculis aucupari. Quorum utrique
459 2, 45| volebam) ita ut saepe faciunt, anilem aliquam fabellam exordiatur,
460 2, 63| spinas ingredior, Scoti anima paulisper ex sua Sorbona
461 2, 38| tum illis, quibus est hoc animadversum, nec tamen eodem insaniunt.
462 2, 31| multo etiam suavius, si quis animadvertat anus, longo iam senio mortuas,
463 2, 63| Quo quidem loco illud animadvertendum, ad Stultitiae laudem pertinere,
464 2, 66| desideratis argumenta primum illud animadvertite, pueros, senes, mulieres,
465 2, 53| scilicet deesset ubi felices animae commode vel spatiari, vel
466 2, 48| tragoedias ciat tantulum animalculum, tamque mox periturum. Nam
467 2, 65| oves appellat. Quo quidem animante non est aliud insipientius,
468 2, 39| viribus ad eamdem felicitatem animantes. Cumque iam prorsus omni
469 2, 24| lupo conspecto. Qui militem animasset in bello? Isocrates ob ingenii
470 2, 25| nimirum, ob tantam vitae atque animorum dissimilitudinem. Quid enim
471 2, 56| elabuntur horae, dies, menses, anni, saecula. Ipsa nonnumquam
472 2, 34| 34.~Agedum, annon videtis ex unoquoque reliquorum
473 2, 63| oculos student configere, dum annotationes suas, veluti fumos quosdam
474 2, 50| recudunt, ostendunt, nonum in annum premunt, nec umquam sibi
475 2, 50| doctior. Nonnumquam etiam antagonistam quaerunt, cuius aemulatione
476 2, 33| Solus iatros anêr pollôn antaxios andrôn. Atque in hoc ipso
477 2, 66| linguas ac litteras, quas antea numquam didicerant, et omnino
478 2, 55| virtutibus oportere caeteris antecellere. Praeterea sceptrum, iustitiae
479 2, 48| horas illas sobrias, et antemeridianas iurgiosis consultationibus,
480 2, 19| dictitantes unam rebus omnibus anteponendam, quippe rem usque adeo necessariam,
481 2, 53| vel pontificiis decretis anteponendas, dumque veluti censores
482 2, 35| idiotas multis partibus anteponit doctis ac magnis, et Gryllus
483 2, 54| traditiunculas meis praeceptis anteposuerunt. Cum haec audient, et videbunt
484 2, 42| proavos atque atavos, et antiqua cognomina commemorant, cum
485 2, 53| videlicet honoris, partim antiquitati, partim Apostolico nomini
486 2, 24| Atheniensium. Porro Marcus Antoninus ut donemus bonum Imperatorem
487 2, 54| exerceant, et Paulos atque Antonios sese credant. ~
488 2, 65| Brutum et Cassium, cum ebrium Antonium nihil metueret, utque Nero
489 2, 66| fugitivo illi, qui reversus in antrum, veras res vidisse se praedicat,
490 2, 31| suavius, si quis animadvertat anus, longo iam senio mortuas,
491 2, 65| stultitiam'. Sed quid ego frustra anxia, tot testimoniis haec docere
492 2, 2 | quod hodie nugas quasdam anxias inculcat pueris, ac plusquam
493 2, 64| 64.~Sed cur anxie me unius exemplo tueor?
494 2, 38| quidam mentis error simul et anxiis illis curis animum liberat,
495 2, 61| deprehensus erubescet, si anxios illos de furtis, atque usuris
496 2, 8 | Methe Baccho progenita, et Apaedia Panos filia. Quas hic quoque
497 2, 45| demiretur, persuasum habens, Apellis aut Zeuxidis esse picturam,
498 2, 12| age, rem omnem sigillatim aperiamus. ~
499 2, 36| non vera modo, verum etiam aperta convitia cum voluptate audiantur,
500 2, 65| venenum. Quamquam Paulus aperte scientiam, veluti inflantem
|