11-apert | aperu-civit | civiu-dedux | deera-emolu | emori-furto | fusci-ingre | ingru-mader | madia-nudos | nugac-phila | phile-queso | quest-silen | silex-torqu | torua-zodia
bold = Main text
Pars, Cap. grey = Comment text
1005 2, 55| rationes excogitentur, quibus civium opes attenuent et in suum
1006 1 | extiterit qui sese lesum clamabit, is aut conscientiam prodet
1007 2, 65| ipse idem satis indicat, clamans per os Prophetae: 'Perdam
1008 2, 45| nauseant omnes. Quod si clamator ille (lapsa sum, declamator
1009 2, 19| est, nisi mera stultitia? Clament terque quaterque, stultitiam
1010 2, 54| quasi nihil referat, ut clames. Praeterea quoniam audierunt
1011 1 | conueniant modestie; nosque clamitabunt ueterem comediam aut Lucianum
1012 2, 65| mentio. Haec quid aliud clamitant, nisi mortaleis stultos
1013 2, 53| recusem, protinus haereticam clamitent. Nam illico solent hoc terrere
1014 2, 29| delapsus subito exoriatur, clamitetque hunc quem omnes ut Deum
1015 2, 54| vocem tollunt furioso plane clamore, etiam cum nihil opus. Iures
1016 2, 54| cerimoniolis, et nugis deridiculis, clamoribusque tyrannidem quamdam inter
1017 2, 53| ancipiti Marte belligerantur, clamosissimos Scotistas, et pertinacissimos
1018 2, 54| orationis sedatum, minimeque clamosum esse oportere. Itaque principio
1019 2, 63| me furti ream agat, quasi clanculum Magistrorum Nostrorum scrinia
1020 2, 15| agere consueuit, ac modo claudicatione, modo cauillis, modo ridiculis
1021 1 | parasiticam Lucianus; cum Seneca Claudii luserit apotheôsin, Plutarchus
1022 2, 7 | coniugio, quomodo faber ille claudus natus est, uerum quod non
1023 2, 53| subtilitatem, quomodo scientiae clavem habeat is quoque, qui scientiam
1024 2, 53| Theologi? Petrus accepit claves, et accepit ab eo, qui non
1025 2, 40| Purgatorii spatia veluti clepsydris metiuntur, saecula, annos,
1026 2, 64| quo tempore solent boni clientes maxime suis adesse patronis,
1027 2, 64| auditum, Apostolos ensibus aut clypeis usos adversus vim Ethnicorum,
1028 2, 23| conspectis hostibus, abiecto clypeo fugit tam ignavus miles,
1029 2, 59| quaestuariis legibus alligant et coactis interpretationibus adulterant,
1030 2, 19| istos Deos, aut omnino non coalescit amicitia, aut tetrica quaedam
1031 2, 50| futurum, ut etiam si maxime coarguantur plagii, tamen aliquanti
1032 2, 5 | statim solo possit obtutu coargui, etiam si nulla accedat
1033 2, 31| eos in has miserias nasci coegerit, non est mihi fas in praesentia
1034 2, 26| illos homines in civitatem coegit, nisi adulatio? Nihil enim
1035 2, 60| oportere, neque quidquam nisi coelestia meditari. Sed homines suaves,
1036 2, 54| videri volunt, Abraxasiorum coelos, si libet, occupent, aut
1037 2, 56| aut altera merenda. Rursum coena, post hanc repotia, non
1038 2, 66| quis tantum a carnibus, coenaque abstineat, id quod vulgus
1039 2, 63| angulis ista reponitis, coenum in propatulo relinquitis.
1040 2, 29| quod iam demum ille vivere coeperit, cum alioqui vita haec nihil
1041 2, 66| homunciones ab universo mortalium coetu, tota vita dissentiant.
1042 2, 1 | quod simulatque in hunc coetum frequentissimum dictura
1043 2, 11| etiam ille Deorum Poeticorum coetus, adeo frequens, ut turbam
1044 2, 25| voluptatibus obstabit et cogetur e theatro migrare sapiens
1045 2, 55| quam de reipublicae salute cogitantem, sed omnia sua libidine,
1046 2, 54| esse tantis praemium, haud cogitantes futurum, ut Christus contemtis
1047 2, 55| commodis publicis oportere cogitare: a legibus, quarum ipse
1048 2, 11| molestiam, uel norit, uel cogitarit? Porro si coniugiis debetis
1049 2, 15| hugies neque facit, neque cogitat? Cur aureae Veneri semper
1050 2, 68| loquacius a me dictum videbitur, cogitate et Stultitiam, et mulierem
1051 2, 14| curis, et assidua acrique cogitationum agitatione sensim spiritus
1052 2, 66| pius ab his quae corpori cognata sunt, ad aeterna, ad invisibilia,
1053 2, 38| insanire lagenae'. Hunc ubi cognatorum opera datis pharmacis morbo
1054 2, 18| autem euadat oportet, nisi cognatum taedium, hoc genus oblectamentis
1055 2, 32| peculiariter addita disciplinarum cognitio, quarum adminiculis id quod
1056 2, 43| corporum proceritate, et magiae cognitione sibi placent. ~
1057 2, 54| felicitatis pars est in cognomentis, dum hi Funigeros appellari
1058 2, 15| offenditur, quod illi fatui cognomentum attribuit, id est huiusmodi,
1059 2, 42| atque atavos, et antiqua cognomina commemorant, cum ipsi non
1060 2, 35| pulcerrimis, ut equidem opinor, cognominibus? Rem dicam prima fronte
1061 2, 27| stare? Adde his nominum et cognominum adoptiones. Adde divinos
1062 2, 50| nomina? Deinde quam a paucis cognoscenda, si mundi vastitatem respicias:
1063 2, 8 | mehercle nomina, si uoletis cognoscere, ex me quidem non nisi Graece
1064 2, 59| administrari, adeo impia, ut nihil cohaereat cum Christo, tamen omnibus
1065 2, 32| quod haec cum illius natura cohaerent. Verum rursus urgent Logodaedali.
1066 2, 67| loquuntur quaedam non satis cohaerentia, nec humano more, sed dant
1067 2, 55| auream, omnium virtutum cohaerentium consensum indicantem, tum
1068 2, 44| cum adulatione fidem male cohaerere: quod multo secus sese habere,
1069 2, 20| luserit? Tum quanto pauciora cohaererent inita, nisi plurima uxorum
1070 2, 19| et non nisi inter similes cohaeret necessitudo. Quod si quando
1071 2, 57| utrumque fastigium eodem cohibente nodo, puta Novi pariter
1072 2, 53| pinguibus istis militum cohortibus, per quas iam olim ancipiti
1073 2, 19| quando inter seueros istos coierit mutua beneuolentia, ea certe
1074 2, 20| alereturque? Papae, quam pauca coirent matrimonia, si sponsus prudenter
1075 2, 3 | quorum cum omnes me studiose colant, meamque libenter sentiant
1076 2, 47| in angulis terrarum alii colantur, idque statis diebus: quemadmodum
1077 2, 47| tutius, illos negligere, quam colere. Quemadmodum sunt et homines
1078 2, 54| gaudent, et inter hos, alii Coletas, alii Minores, alii Minimos,
1079 2, 29| veram, ni fallor, prudentiam colligit. Id quod vidisse videtur
1080 2, 56| placet, quo graviorem catenam collo baiulat, ut robur etiam,
1081 2, 38| inter praecipua vitae bona collocasset nec vates illa laborem Aeneae
1082 2, 25| supercilium non potest ponere. In colloquium inciderit, repente lupus
1083 2, 50| illi quidem praevaricantur, colluduntque cum philosophis, tamen hos
1084 2, 48| prorogatorem iudicem, et collusorem ditent advocatum. Hic rebus
1085 2, 43| totaque illa vere barbarorum colluvies etiam religionis laudem
1086 2, 54| nodos habeat calceus, quo colore cingula, vestis quot discriminibus
1087 2, 47| stulta sum, ut saxeas ac coloribus fucatas imagines requiram,
1088 2, 15| numen umquam religiosius coluere Romani, quam Florae omnium
1089 2, 65| Ac Spiritus ille sacer in columbae specie delapsus est, non
1090 2, 15| Etenim cur semper ephebus et comatus Bacchus? Nempe quia uecors
1091 1 | nosque clamitabunt ueterem comediam aut Lucianum quempiam referre
1092 2, 65| nimirum aetatem, cui semper comes esse soleo, et ignorantias,
1093 2, 55| possit adferre, vel veluti cometa lethalis summam perniciem
1094 2, 29| ediscit. Stultus adeundis cominusque periclitandis rebus, veram,
1095 2, 29| connivere libenter, vel comiter errare. At istud ipsum,
1096 2, 10| Genus, educationem, et comites audistis. Nunc, ne cui sine
1097 2, 7 | imperia, consilia, iudicia, comitia, connubia, pacta, foedera,
1098 2, 8 | hic quoque in caeterarum comitum ac pedissequarum mearum
1099 2, 64| persecutionem, sacculum sufficientem commeatus provisionem, perinde quasi
1100 2, 65| deprecatur in Numerorum, si satis commemini, libris: 'Obsecro, domine
1101 2, 54| nauta suo dignetur corpore. Commemorabit alius se plus quam undecim
1102 2, 42| atavos, et antiqua cognomina commemorant, cum ipsi non multum absint
1103 2, 40| genus millibus miraculorum commemorantur: quae quo longius absunt
1104 2, 17| alio nomine, uiris magis commendatae sunt, quam stultitiae? Quid
1105 2, 61| paroimiazesthai, ne videar Erasmi mei commentaria suppilasse. Ergo ut ad rem:
1106 1 | et id tempus ad seriam commentationem parum uidebatur accommodatum,
1107 2, 26| tantumdem potuisset, quantum commentitia illa cerva Sertorii potuit
1108 2, 54| quando similem ephodon, commentus est Demosthenes ille graius,
1109 2, 13| autem sustineret habere commercium aut consuetudinem cum eo
1110 2, 31| Porro quibus admissis ista commeruerint homines, aut quis Deus iratus
1111 2, 53| sublimi despiciunt, ac prope commiserantur, dum tanto magistralium
1112 2, 66| credant. Etenim sapiens hic commiseratur, ac deplorat illorum insaniam,
1113 2, 65| hoc peccatum, quod stulte commisimus'. Sic et Saul apud David
1114 2, 36| praesertim ad praetexenda commissa sua, sexus ille. ~
1115 2, 55| sit etiam de minimo quoque commisso rationem exacturus, idque
1116 2, 53| perinde quasi magum cum mago committas, aut si gladio fortunato
1117 2, 53| et accepit ab eo, qui non committat indigno, et tamen an intellexerit,
1118 2, 53| consuere. Et potius esse committendum, ut universus orbis pereat
1119 2, 48| volitat, undis ac ventis vitam committens, nulla pecunia reparabilem.
1120 2, 12| nisi quidquid in omni uita commodi est, id quoque totum ostendero
1121 2, 48| orbis senibus, putant quam commodissime ad opes perveniri. Neque
1122 2, 10| aut unam aliquam huiusmodi commoditatem mortalibus ostenderunt,
1123 2, 29| quam multas alias quoque commoditates conducat, numquam pudescere,
1124 2, 59| Quantum his abstulerit commoditatum, si semel incessiverit sapientia?
1125 2, 55| bellos alant caballos, si suo commodo vendiderint magistratus
1126 2, 55| legum ignarum, publicorum commodorum pene hostem, privatis intentum
1127 2, 30| nec misericordia magis commoveatur, quam si dura silex, aut
1128 2, 44| magis, quam rebus ipsis commoventur. Existimant cum adulatione
1129 2, 26| multitudinem rexit. Huiusmodi nugis commovetur ingens ac potens illa bellua,
1130 2, 64| impransis. Nec vel illud commovit hominem, quod ensem, quem
1131 1 | delectari, et omnino in communi mortalium uita Democritum
1132 2, 48| adeo omnia videntur esse communia , ut quidquid usquam incustoditum
1133 1 | mecum aliquoties uel de communibus studiis nostris aliquid
1134 2, 63| sentiat, omnibus tamen tuas communicare laudes? Proinde nec puduit
1135 2, 57| Quid manus chirothecis communitae, puram et ab omni rerum
1136 2, 25| esse potest, propterea quod communium rerum sit imperitus, et
1137 2, 54| ut gesticulantur, ut apte commutant vocem, ut cantillant, ut
1138 2, 49| Phalaridis aut Dionysii imperio commutare. Sed longe etiam feliciores
1139 2, 50| Scipionibus quidem suos triumphos commutari. Quamquam docti quoque interim
1140 2, 41| ac totam vitae rationem commutaris: Divus hic tibi favebit,
1141 2, 64| perinde quasi Christus commutata in diversum sententia, quod
1142 2, 67| pars, quae non aufertur commutatione vitae, sed perficitur. Hoc
1143 2, 15| scommatum in hunc uetus iacit comoedia? O insulsum, inquiunt, Deum,
1144 2, 54| obieceris. Age vero quem tu mihi comoedum, quem circulatorem spectare
1145 2, 16| rationis? quasi semiunciam compares ad assem. Praeterea rationem
1146 2, 14| reliquorum Deorum metamorphosi comparet. Qui quid irati faciant,
1147 2, 7 | honestiore cognomine Mystas suos compellet Dea STVLTITIA? Sed quoniam
1148 2, 22| nimirum totum hoc praestat compendio mea Philautia, ut neminem
1149 2, 52| Nam nihil apud illos esse comperti, vel illud satis magnum
1150 2, 63| soli Deo, sapientis nomen competere? Siquidem Lunam humanam
1151 2, 29| prudentia, in utrum magis competet eius cognominis honos, in
1152 2, 66| vocaibuli rectius in pios competit quam in vulgus, mea quidem
1153 2, 63| Magistrorum Nostrorum scrinia compilaverim, quae tantum rei Theologicae
1154 2, 35| expetant, pascant, foveant, complectantur, succurrant, si quid acciderit:
1155 2, 63| mortales omneis Stultitia complectatur necessum est. Iterum Salomon
1156 2, 58| ac totam reverendissimi complectens mulam, quamquam una vel
1157 2, 63| nonne mortaleis universos complecti videtur, praeter pauculos
1158 2, 64| pertinet, ita marsupii titulo complectitur, quidquid ad vitae pertinet
1159 2, 46| tam parata beneficentia complector. ~
1160 2, 47| ut faciunt omnes, animo complectuntur, moribus exprimunt, vita
1161 2, 59| bonorum pelagus paucis sim complexa. In quorum locum inducet
1162 2, 53| tamquam in ea republica complureis annos sint versati? Praeterea
1163 2, 46| Mavors neutris favet copiis. Complures ab Apollinis tripode tristes
1164 2, 33| Medicina, praesertim ut nunc a compluribus exercetur, nihil aliud est
1165 2, 58| increpandum, admonendum, componenda bella, resistendum improbis
1166 2, 17| unguenta, tot odores, tot componendi, pingendi, fingendique uultus,
1167 2, 15| ridiculis dictis exhilarare compotationem. Tum et Silenus ille senex
1168 2, 18| qui summam uoluptatem in compotationibus constituunt. Equidem an
1169 2, 18| silentium ac tristitiam compotationis discutiat. Quorsum enim
1170 2, 13| Interim non illepidus est compotor. Non sensit uitae taedium,
1171 2, 65| Didymi voluminibus omnia comprehendi possint. Illud dumtaxat
1172 2, 17| tot fuci, tot balnea, tot compturae, tot unguenta, tot odores,
1173 2, 7 | bene iuuantibus exponere conabor. Mihi uero neque Chaos,
1174 2, 59| Petri minuere atque arrodere conantur. Cuius cum haec vox sit
1175 2, 66| ubi ruptis iam vinculis, conatur in libertatem asserere sese,
1176 2, 24| qui nescio quid publice conatus agere, summo cum omnium
1177 1 | uite insti tuto suos lusus concedamus, studiis nullum omnino lusum
1178 2, 46| Hercule. Imperium non cuivis concedit Iupiter Homericus, Saepenumero
1179 2, 44| feroces mollit, amores conciliat, conciliatos retinet. Pueritiam
1180 2, 44| mollit, amores conciliat, conciliatos retinet. Pueritiam ad capessenda
1181 2, 63| confitetur egregius ille concionator cap. 7: 'Cor sapientum,
1182 2, 53| quemadmodum cucurbita fuerit concionatura, editura miracula, figenda
1183 2, 54| doctum volebam dicere, qui in concione celeberrima, divinae Triadis
1184 2, 24| Theophrasto? qui progressus in concionem, repente obmutuit, perinde
1185 2, 54| Audierunt nonnumquam ad concitandos adfectus, exclamationibus
1186 2, 53| magistralium definitionum, conclusionum, corollariorum, propositionum
1187 2, 22| semet oderit? Num cum alio concordabit, qui secum ipse dissidet?
1188 2, 54| syllabis, et oratione, tum a concordia nominis et verbi, adiectivi
1189 2, 26| iam extrema molientem, in concordiam civitatis revocavit? Num
1190 2, 16| ipsum uitae fontem cor, et concupiscentiam, quae ad imam usque pubem
1191 2, 34| laetius est, quid natura condidit, quam quod fucavit ars.
1192 2, 17| tristitiam, sua stultitia condiret atque edulcaret. Nam, quod
1193 2, 59| Christiana Ecclesia sanguine sit condita, sanguine confirmata, sanguine
1194 2, 45| eximium aliquem thesaurum, conditas apud sese servaret? Maritus
1195 2, 32| estis, sic instituti, sic conditi, ea est communis omnium
1196 2, 45| potior etiam stultorum conditio. Primum quod iis sua felicitas
1197 2, 35| nati cum sint, tamen obliti conditionis suae Deorum immortalium
1198 2, 36| efflare, longeque aliud conditum habere in pectore, aliud
1199 2, 53| explicant arbitratu, qua ratione conditus ac digestus sit mundus.
1200 2, 40| qui sibi fictis scelerum condonationibus, suavissime blandiuntur,
1201 2, 44| pardi magis ad vitam hominum conducere videntur. Quamquam est omnino
1202 2, 66| id per se, aut parum est conducibile, aut etiam perniciosum,
1203 2, 48| quam stulta dicit facitque? conductis etiam velut histrionibus,
1204 2, 21| maritum uxor, nec locator conductorem, nec contubernalis contubernalem,
1205 2, 17| reluctanteque, ut aiunt, Minerua. Conduplicat enim uitium, quisquis contra
1206 2, 59| Christi vices gerunt, si conentur eiusdem vitam aemulari,
1207 2, 29| agentibus personas detrahere conetur, ac spectatoribus veras
1208 2, 37| valetudine, lippitudine, confectus senio, canitieque multo
1209 2, 37| cum huius morionis sorte conferamus. Finge quod huic opponas
1210 2, 18| habeant stultitiae, hoc plus conferant uitae mortalium, quae si
1211 2, 55| si princeps cum sua vita conferret, equidem futurum arbitror,
1212 2, 9 | cubito utroque innitens, confertisque manibus, misoponia dicitur.
1213 2, 54| omnium arcana teneant, ex confessionibus, quas vocant. Quae tamen
1214 2, 30| duce. Iam primum illud in confesso est, affectus omnes ad Stultitiam
1215 2, 20| zelotypiae diligentia cum sese conficere, tum omnia miscere tragaediis? ~
1216 2, 4 | ingenii ostentationem esse confictum, quemadmodum uulgus oratorum
1217 2, 26| reliquisque corporis membris confictus. Idem valuit Themistoclis
1218 2, 63| cornicum oculos student configere, dum annotationes suas,
1219 2, 50| ea ipsa nomina non raro confinguntur, aut e priscorum libris
1220 2, 59| sanguine sit condita, sanguine confirmata, sanguine aucta, nunc perinde
1221 2, 63| stulto', videlicet, manifeste confitens, sine stultitia nihil in
1222 2, 53| spectarent, opinor, et conflictum omnium lepidissimum, et
1223 2, 34| bellis dum ambit triumphum, confoditur, simulque cum sessore terram
1224 2, 29| Sapiens ad libros Veterum confugit, atque hinc meras vocum
1225 2, 52| et in labyrinthi speciem confusis, praeterea litteris velut
1226 2, 53| tenetur'. Et illi quidem confutarunt Ethnicos Philosophos ac
1227 2, 35| discrucietur animus tuus, congeras in unum acervum universa
1228 2, 48| profundere, ille per fas nefasque congerit. Hic candidatus ambit populares
1229 2, 13| interim amicis gratus, ne congerro quidem infestiuus. Quandoquidem
1230 2, 27| candidatum blandiri populo, congiariis favorem emere, venari tot
1231 2, 53| ollam fervere', pariter esse congruas, nisi sapientes illi docuissent?
1232 2, 13| breuiter omnia caetera congruunt. Quoque magis accedunt ad
1233 2, 62| summa est. Vos iam ipsi coniicite, quam ingens sit bonum Stultitia,
1234 2, 11| uel cogitarit? Porro si coniugiis debetis uitam, coniugium
1235 2, 11| coniugiis debetis uitam, coniugium autem debetis anoia pedissequae,
1236 2, 49| quoque vindicanda, si quis coniunctionem facit dictionem ad adverbiorum
1237 2, 21| adulentur, nunc prudentes conniueant, nunc aliquo stultitiae
1238 2, 19| propemodum ostendam. Age, conniuere, labi, caecutire, hallucinari
1239 2, 29| hominum multitudine vel connivere libenter, vel comiter errare.
1240 2, 7 | consilia, iudicia, comitia, connubia, pacta, foedera, leges,
1241 1 | argumentis? ueluti cum alius diu consarcinata oratione rhetoricen aut
1242 2, 35| per Iovem, malo. Vacant conscientiae carnificina. Non territantur
1243 1 | sese lesum clamabit, is aut conscientiam prodet suam aut certe metum.
1244 2, 49| ferulis, virgis, lorisque conscindunt miseros, dumque modis omnibus
1245 2, 38| invehunt, sive cum nocentem et conscium animum, Furiis ac terriculorum
1246 2, 50| multa de iocandi ratione conscripserunt. Atque adeo stultitiam ipsam
1247 2, 53| 13. Ac pie quidem illi consecrabant synaxim, et tamen rogati
1248 2, 65| consecutus sum', nisi non consecuturus, ni stultitiae patrocinio
1249 2, 49| carnificinis inter puerorum greges, consenescant laboribus, obsurdescant
1250 2, 55| omnium virtutum cohaerentium consensum indicantem, tum coronam
1251 2, 64| sententiam expresserit, tam consentaneam animo Christi quam igni
1252 2, 14| plane iuuenes sint, iam consenuisse, uidelicet curis, et assidua
1253 2, 25| quidem ex re odium quoque consequatur necessum est, nimirum, ob
1254 2, 53| Scoti Quodlibetum ingenio consequi. Nunc quis Ethnicus, quis
1255 2, 64| licet ea quae praecedunt et consequuntur, aut nihil omnino faciant
1256 2, 40| proximum Christo apud Superos consessum, quem tamen nolint, nisi
1257 2, 48| quam maxime prominet, ibi consident ac pronis frontibus, quid
1258 2, 13| eumdem, senes in moenibus considentes, tên leirioessan uocem edunt.
1259 2, 48| Deorum poeticorum ordinibus considere soleo. Hic deperit mulierculam,
1260 2, 62| porcus miscere stultitiam consiliis iubet, tametsi brevem non
1261 2, 26| valuit Themistoclis apologus consimilis de vulpe et ericio. Quae
1262 2, 8 | ac pedissequarum mearum consortio uidetis. Quarum mehercle
1263 2, 1 | quaedam redeat, ita uobis me conspecta, mox alius accessit uultus.
1264 2, 23| sequutus consilium, vix conspectis hostibus, abiecto clypeo
1265 2, 24| obmutuit, perinde quasi lupo conspecto. Qui militem animasset in
1266 2, 64| Hieronymo, cum Athenis forte conspectum arae titulum torqueret in
1267 2, 9 | quam sublatis superciliis conspicamini, philautia est. Huic quam
1268 2, 60| latet ut vix umquam liceat conspicere. Itidem pontifices in messe
1269 2, 41| testudinem ipsam refertam conspicitis, vidistisne umquam qui stultitiam
1270 2, 8 | aliud hoc genus nugarum conspicitur. Sed passim oculis, simulque
1271 2, 53| verbis simul et sententiis conspurcare. At interim ipsi felicissime
1272 2, 19| mortalis, quo pacto uel horam constabit inter Argos istos amicitiae
1273 2, 27| stultitia parit civitates, hac constant imperia, magistratus, religio,
1274 2, 43| Iudaei etiamdum Messiam suum constanter exspectant, ac Mosen suum,
1275 2, 50| neque simplicius, neque constantius. Porro rhetores, quamquam
1276 2, 42| eruditionem malit, primum magno constaturam, deinde reddituram et putidiorem
1277 2, 23| logos. Dein cum iam utrimque constitere ferratae acies, et rauco
1278 2, 30| marmoreum hominis simulacrum constituit, stupidum, et ab omni prorsus
1279 2, 18| uoluptatem in compotationibus constituunt. Equidem an sit ullum lautum
1280 2, 53| Dominico calceum pauperi consuere. Et potius esse committendum,
1281 2, 44| hanc esse totius humanae consuetudinis mel et condimentum. ~
1282 2, 20| uiri foeminaeque domestica consuetudo, per adulationem, per iocum,
1283 1 | presentis presens consuetudine consueueram; qua dispeream si quid unquam
1284 2, 15| recentibus, agricolarum lasciuia consueuerit oblinere. Tum autem quid
1285 2, 11| quemadmodum isti sapientes facere consueuerunt, prius eius uitae incommoda
1286 2, 2 | circulatoribus, scurris ac morionibus consueuistis arrigere, quasque olim Midas
1287 2, 61| ita illum sedulo fugere consueverunt. Sed cum laudum mearum nullus
1288 2, 24| puer singultiens, exordiri consuevit: Idque Fabius interpretatur
1289 2, 17| ut huic quoque pro uirili consuleret, me sicut in caeteris in
1290 2, 24| philosophentur Imperatores. Imo si consules historicos, reperies, nimirum,
1291 2, 47| pro mea facilitate boni consulo: quamquam ne haec quidem
1292 2, 48| antemeridianas iurgiosis consultationibus, ac votis audiendis impartiunt.
1293 2, 52| futura quoque praedicant consultis astris, ac miracula plusquam
1294 2, 49| clamoribus, foetore paedoreque contabescant, tamen meo beneficio fit,
1295 2, 54| interim, nec a mulierum contactu temperantes. Denique mirum
1296 2, 54| Rursum alios qui pecuniae contactum ceu aconitum horreant, nec
1297 2, 22| munus, si putiditatis uitio contaminetur? Quid iuuenta, si senilis
1298 2, 58| quamquam una vel camelo contegendo suffecerit? Nonne caritatem
1299 2, 66| visibile est, si non est omnino contemnendum, tamen longe minoris faciant,
1300 2, 61| nummis parantur: quos uti contemnit sapiens, ita illum sedulo
1301 2, 66| minus ea, quae vere sunt, contemplari, fruique possit. Proinde
1302 2, 66| totique ad invisibilium rerum contemplationem rapiuntur. Nam isti primas
1303 2, 54| cogitantes futurum, ut Christus contemtis his omnibus, suum illud
1304 2, 5 | Mineruam, aut Sophiam esse contendat, non statim solo possit
1305 2, 66| quoniam omnis animi vis ad ea contendit, quae sunt a crassioribus
1306 2, 48| hinc atque hinc certatim contendunt, ut prorogatorem iudicem,
1307 2, 34| naturae finibus essent contenta, solus homo sortis suae
1308 2, 56| tamen modestissimi, quod contenti, aurum, gemmas, purpuram,
1309 2, 54| recitatis, mox mira vocis contentione utuntur, etiam si res sit
1310 2, 53| cum omnes illius temporis contentiones, pugnaeque rusticanae fuerint,
1311 2, 30| ignoscat, qui solus se ipso sit contentus, solus dives, solus sanus,
1312 2, 51| sexcentas leges eodem spiritu contexunt, nihil refert quam ad rem
1313 2, 64| quemadmodum gladii nomine contineri putat, quidquid ad depellendam
1314 2, 62| stultorum regum et populorum continet iras? Porro quam absoluta
1315 2, 40| nolint, nisi admodum sero contingere, hoc est, cum huius vitae
1316 2, 37| canitieque multo ante diem contracta, ante diem fugiens e vita.
1317 2, 54| Alius lethargum solitudine contractum: alius linguam iugi silentio
1318 2, 25| fabula. Si quid emendum, si contrahendum, breviter, si quid eorum
1319 2, 50| scinditur incertum studia in contraria vulgus, donec uterque dux
1320 2, 48| commemorare, quae citra controversiam tota mea est? tot enim undique
1321 2, 21| conductorem, nec contubernalis contubernalem, nec conuictor conuictorem
1322 2, 21| locator conductorem, nec contubernalis contubernalem, nec conuictor
1323 2, 34| affinis est, et in hominum contubernium demigravit, humanarum item
1324 2, 39| Postremo cum iam iusta chiragra contudit articulos, vicarium etiam
1325 2, 54| putatis, vultibus sese mutuo contuebuntur? Sed interim spe sua felices
1326 1 | mordaciores quam ut Christiane conueniant modestie; nosque clamitabunt
1327 2, 3 | cum corniculam alienis conuestit plumis: cum ton Aithiopa
1328 1 | uel grauissima in Christum conuicia ferant citius quam pontificem
1329 2, 21| contubernalis contubernalem, nec conuictor conuictorem diutius ferat,
1330 2, 21| contubernalem, nec conuictor conuictorem diutius ferat, nisi uicissim
1331 2, 17| ridiculum et suaue, quo conuictu domestico, uirilis ingenii
1332 2, 12| sedulo dissimulant, milleque conuitiis eam apud uulgus dilacerant,
1333 2, 7 | quod tum forte in Deorum conuiuio largius ac meracius hauserat. ~
1334 2, 40| cereolis, certisque preculis convenerit, brevi sit dives evasurus.
1335 2, 54| ne quid in ratione vitae conveniat. Nec illud studio est, ut
1336 2, 63| alienior, fortasse magis conveniet optare, ut interim dum Theologum
1337 2, 66| minimeque cum sapientia convenire. Cuius rei si desideratis
1338 2, 55| opes attenuent et in suum converrant fiscum. Verum id apposite,
1339 2, 30| amicis, bellus conviva, convictor facilis, postremo qui nihil
1340 2, 63| Lucianicus longo hominum convictu sermonem humanum expedite
1341 2, 60| plus quam decimas deberi convincant. At interim non venit in
1342 2, 65| sumptum in stupidos et bardos, convitii loco dici solere. Atqui
1343 2, 30| iucundus amicis, bellus conviva, convictor facilis, postremo
1344 2, 30| quis convivator eiusmodi convivam, quis servus talibus moribus
1345 2, 30| mulier id genus maritum, quis convivator eiusmodi convivam, quis
1346 2, 29| nec saltem legis illius convivialis meminerit, ê pithi, ê apithi,
1347 2, 16| occupat. Aduersus has geminas copias quantum ualeat ratio, communis
1348 2, 46| Saepenumero Mavors neutris favet copiis. Complures ab Apollinis
1349 2, 59| ut tot scriptores, tot copistae, tot notarii, tot advocati,
1350 2, 19| iucundam uitae glutinant copulantque societatem. ~
1351 | coram
1352 2, 24| Idque Fabius interpretatur cordati oratoris et periculum intelligentis
1353 2, 22| inseuit, praecipue paulo cordatiorum, ut sui quemque poeniteat.
1354 1 | preterea stilum temperauimus ut cordatus lector facile sit intellecturus
1355 2, 64| amputat, ut nihil iam illis cordi sit, praeter pietatem. At
1356 2, 55| quidem si vel semiunciam sani cordis haberent, quid esset horum
1357 2, 63| Paulus ille gentium doctor, Corinthiis scribens, stulti cognomen
1358 2, 53| vel finit, in priore ad Corinthios epistola, cap. 13. Ac pie
1359 2, 32| reliquo pecudum genere, neque cornibus sit obarmatus, quemadmodum
1360 2, 3 | dis dia pasôn abesse: cum corniculam alienis conuestit plumis:
1361 2, 63| temporis Theologorum, ceu cornicum oculos student configere,
1362 2, 23| acies, et rauco crepuerunt cornua cantu, quis, oro, Sapientum
1363 2, 38| existimaquoties foedum illum cornuum cantum audierint, quoties
1364 1 | et nescio quis Grunnii Coro cottae porcelli testamentum,
1365 2, 54| minores, conclusiones, corollaria, suppositiones frigidissimas
1366 2, 53| definitionum, conclusionum, corollariorum, propositionum explicitarum
1367 2, 55| consensum indicantem, tum coronam gemmis insignitam, quae
1368 2, 67| adeo praestant spiritualia corporalibus, invisibilia visibilibus.
1369 2, 66| refugit pius ab his quae corpori cognata sunt, ad aeterna,
1370 2, 67| animi receptis pristinis corporibus, immortalitate donabuntur:
1371 2, 48| quidquid undecumque potest corradere, id totum ventriculo donat,
1372 2, 63| aequasset caeteris, per correctionem adiecit, 'plus ego', sentiens,
1373 2, 64| hominem post unam et alteram correptionem devita'. Cumque ea verba
1374 2, 22| senilis tristitiae fermento corrumpatur? Denique quid in omni uitae
1375 2, 15| ne quis forte nos quoque Corycaeus aliquis Deus auscultet,
1376 1 | nescio quis Grunnii Coro cottae porcelli testamentum, cuius
1377 2, 54| nominibus. Quod si quis hos crabrones irritarit, tum in popularibus
1378 2, 53| pugnaeque rusticanae fuerint, et crassae, si cum magistrorum nostrorum
1379 2, 54| ingeret adeo sordidam et crassam, ut nullus nauta suo dignetur
1380 2, 66| tamen quidam sunt ex his crassiores, ut tactus, auditus, visus,
1381 2, 23| sanguine spiritum ducunt, crassis ac pinguibus opus est, quibus
1382 2, 53| oracula, quae paradoxa vocant, crassissima prae his videantur, et circumforanea,
1383 2, 66| corporeis vinculis, huiusque crassitudine praepediri, quo minus ea,
1384 2, 35| Stoicis enthymematis, sed crasso quopiam exemplo queamus
1385 2, 63| relinquo. Ego magnos, pingues, crassos, et vulgo probatissimos
1386 2, 53| subtilitatibus, nisi tam crassus, ut non adsequatur, aut
1387 2, 53| accidens ne sit, an substantia, creata res an increata. Detestantur
1388 2, 41| studio, quam si aediles creati, ludos aut epulum edere
1389 2, 65| cervorum hinnulorum, agnorum, crebra passim in Divinis Litteris
1390 2, 53| Nec enim adduci possum, ut credam Paulum, e cuius unius eruditione
1391 2, 54| desinunt, ut spiritu defectos credas. Postremo didicerunt, apud
1392 2, 38| Croesum Lydorum regem esse se credat. Sed hoc insaniae genus,
1393 2, 38| plaudens, gaudens, quod crederet illic miras agi tragoedias,
1394 2, 48| morientium. Neque satis credi potest, quos motus, quas
1395 2, 15| ridet, si quid modo Poetis credimus, aut horum aemulis Statuariis.
1396 2, 57| administrationem. Quid pedum, nimirum, crediti gregis vigilantissimam curam.
1397 2, 63| vanitas,' quid aliud sensisse creditis, nisi, quemadmodum diximus,
1398 2, 40| callidus, Divo Bernardo creditur indicasse, sed arte circumventus
1399 2, 40| longius absunt a vero, hoc et creduntur lubentius et iucundiore
1400 2, 23| ferratae acies, et rauco crepuerunt cornua cantu, quis, oro,
1401 2, 33| transiguntur. His latifundia crescunt, cum theologus interim excussis
1402 2, 53| circumforanea, velut levius esse crimen, homines mille iugulare,
1403 2, 3 | in morem pennas tollit, cristas erigit, cum impudens assentator
1404 2, 19| proram? Docebo autem non crocodilitis, aut soritis ceratinis,
1405 2, 38| pauperculus, infimi loco natus, Croesum Lydorum regem esse se credat.
1406 2, 32| levitas, meras ingeniorum cruces, adeo ut vel una Grammatica
1407 2, 53| editura miracula, figenda cruci? Et, quid consecrasset Petrus,
1408 2, 40| attribuunt, ut hic in dentium cruciatu succurrat, ille parturientibus
1409 2, 50| iactura, tot sudoribus, tot crucibus. Adde nunc valetudinis dispendium,
1410 2, 64| educit ad praedicationem crucifixi. Loculis item, vidulis,
1411 2, 57| vigilantissimam curam. Quid praelata crux, videlicet, omnium humanorum
1412 2, 56| paratus, qui propemodum cubantibus adhuc sacrum expedite peragat.
1413 2, 54| chirotheca munitis. Alius cucullam ingeret adeo sordidam et
1414 2, 54| haereditatem pollicitus sum, non cucullis, preculis, aut inediis,
1415 2, 54| et quot modiorum capax cucullus, quot digitis latum capillitium,
1416 2, 20| maneat affinitas. Ridetur, cuculus, curruca, et quid non uocatur,
1417 2, 53| silicem? Tum quemadmodum cucurbita fuerit concionatura, editura
1418 2, 50| etiam si chamaeleonti aut cucurbitae, sive quemadmodum solent
1419 2, 58| atque sollicitam agerent, cuiusmodi veteres illi vixerunt Apostoli. ~
1420 2, 41| crucem subactus, favore Divi cuiuspiam furibus amici, decidit ut
1421 2, 17| rebus omnibus anteponunt, cuiusque praesidio in tyrannos etiam
1422 2, 46| dextro Hercule. Imperium non cuivis concedit Iupiter Homericus,
1423 1 | Batrachomuomachian luserit Homerus, Maro Culicem et Moretum, Nucem Ouidius;
1424 2, 32| habeat, naturam, quae in culicibus, atque adeo in herbis ac
1425 2, 54| varieganda, qua materia, quotque culmis latum cingulum, qua specie,
1426 2, 65| Sic et Saul apud David culpam deprecatur: 'Apparet enim',
1427 2, 14| usque adeo studiosos mei cultores, ut inde uulgo cognomen
1428 2, 47| imagines requiram, quae cultui nostro nonnumquam officiunt,
1429 2, 40| partiuntur, singulis suos quosdam culturae ritus attribuunt, ut hic
1430 2, 49| arbitratu saeviunt, asinum illum Cumanum imitantes. Interim sordes
1431 2, 18| 18.~Sed sunt nonnulli, cumprimis autem senes bibaces quidem
1432 2, 51| glossemata, opiniones opinionibus cumulantes, efficiunt ut studium illud
1433 2, 18| bellariis, tot lautitiis, tot cupediis onerare uentrem, nisi et
1434 2, 38| Venere secta duas, et ex uno Cupidine dissecto duos faciens, itidem
1435 2, 31| gannitu languentem sollicitare cupidinem, potitare, misceri puellarum
1436 2, 60| sacerdotem omnibus huius mundi cupiditatibus liberum esse oportere, neque
1437 2, 35| Adeoque nemo, illis nocere cupit, ut ferae quoque belluae
1438 2, 55| permittunt, ipsi sese molliter curant, neque quemquam ad aurem
1439 2, 35| non dilacerantur millibus curarum, quibus haec vita obnoxia
1440 2, 14| sint, et nitidi, et bene curata cute, plane choiroi, quod
1441 2, 32| religiosiores erant, quam ut impia curiositate arcana naturae, siderum
1442 2, 20| affinitas. Ridetur, cuculus, curruca, et quid non uocatur, cum
1443 2, 54| nonnihil ex Euangelio, sed cursim ac velut obiter interpretantur,
1444 2, 27| Manibus devoverent? Quod Q. Curtium in specum traxit, nisi inanis
1445 2, 54| luminum acie ad ingenii cuspidem avocata. Verum haud poenitet
1446 2, 17| fingendique uultus, oculos et cutem, artes? Iam num alio nomine,
1447 2, 47| quemadmodum Rhodi Phoebus, in Cypro Venus, Argis Iuno, Athenis
1448 1 | ROT. THOMAE MORO SVO S. D. ~Superioribus diebus cum
1449 2, 40| Atque hos magicos versiculos Daemon quispiam, facetus quidem
1450 2, 32| nomen etiam inventum, quasi daêmonas, hoc est, scientes appelles.
1451 2, 32| flagitia proficiscuntur, puta Daemonibus, quibus hinc nomen etiam
1452 2, 29| qui paulo ante Rex, subito Dama: qui modo Deus, repente
1453 2, 53| parumque magistraliter, non damnant quidem, sed commode interpretantur.
1454 2, 65| prudentia semper detestatur, ac damnat. Testatur id Paulus haud
1455 2, 27| quam a Sapientibus istis damnata? Quid enim stultius, inquiunt,
1456 2, 61| quid apud hoc hominum genus damnatius? Si divitiae parandae sunt,
1457 2, 53| omneis aestimare, toties, damnaturum fuisse quaestiones, disceptationes,
1458 2, 30| vita geritur, velut insanum damnet, rideatque? Atqui huiusmodi
1459 2, 67| cohaerentia, nec humano more, sed dant sine mente sonum, deinde
1460 2, 65| sukinê theologô, par est dare veniam, si minus omnia ad
1461 2, 16| fessus ultro cedit, ac manus dat. ~
1462 2, 53| intersit inter gratiam gratis datam, et gratiam gratificantem.
1463 2, 11| Diis proximos autumant. At date mihi terque quaterque, aut
1464 2, 35| ipsum a Deorum indulgentia dati, ut humanae vitae tristitiam
1465 2, 38| Hunc ubi cognatorum opera datis pharmacis morbo levasset,
1466 2, 33| rhetorica. Secundum hos proximus datur locus leguleiis: Et haud
1467 2, 6 | intelligere uideantur, kai tauta dê men tauta. Nunc ad institutum
1468 2, 7 | cognomine Mystas suos compellet Dea STVLTITIA? Sed quoniam non
1469 2, 10| cui sine causa uidear mihi Deae nomen usurpare, quantis
1470 2, 48| desunt, qui idem malint deamandis beatis aniculis aucupari.
1471 2, 14| ut a Sapphone tantopere deamaretur. Meae sunt herbae, si quae
1472 2, 19| perinde ut pupus pupam deamet. Haec passim et fiunt et
1473 2, 47| solet? Nisi forte Dianae debeam invidere, quod illi humano
1474 2, 54| opinor, quantopere mihi debeat hoc hominum genus, cum cerimoniolis,
1475 2, 24| nisi quod potius monere debuerat, a sapientia temperandum
1476 2, 59| immanis, ut feras non homines deceat, adeo insana, ut poetae
1477 2, 38| itidem et istos Dialecticos decebat insaniam ab insania distinguere,
1478 2, 55| advigilandum, necubi vel deceptus cesset in officio. Postremo,
1479 2, 22| etiam omnis actionis caput, decere quod agas) nisi adsit dextra
1480 2, 64| duo tantum extrema verba decerpserit, nempe haec, IGNOTO DEO,
1481 2, 24| exanimantur, cum nudis verbis est decertandum? Et post haec celebratur,
1482 2, 51| delectis muleribus garrulitate decertare possit, feliciores tamen
1483 2, 41| cuiuspiam furibus amici, decidit ut nonnullos etiam male
1484 2, 27| recepit? Tum autem quae res Deciis persuasit, ut ultro sese
1485 2, 60| quam militariter pro iure decimarum, ensibus, iaculis, saxis,
1486 2, 60| territent, et plus quam decimas deberi convincant. At interim
1487 2 | DESIDERII ERASMI ROTERODAMI ~DECLAMATIO ~Stultitia loquitur ~
1488 1 | potes et gaudes. Hanc igitur declamatiunculam non solum lubens accipies
1489 2, 45| clamator ille (lapsa sum, declamator dicere volebam) ita ut saepe
1490 2, 54| sonat: atque hinc palam declarari, Iesum esse qui peccata
1491 2, 16| communis hominum uita satis declarat, cum illa, quod unum licet,
1492 2, 48| divitem se esse putat, mox decocturus. Alius nihil arbitratur
1493 2, 22| omnes dotes, omnis elegantia decorque uitae uitietur, pereatque.
1494 2, 59| agunt. Hic videas etiam decrepitos senes, iuvenilis animi robur
1495 2, 53| postulant, et vel pontificiis decretis anteponendas, dumque veluti
1496 2, 17| quoties foeminea uoluptate decreuerit uti. Habetis igitur primum
1497 2, 38| inexplebilem auri sitim, vel dedecorosum ac nefarium amorem, vel
1498 2, 60| utrum his rebus exemplum dederint, an potius hinc sumpserint
1499 2, 17| adhibuit, moxque consilium dedi me dignum: nempe uti mulierem
1500 2, 24| qui se sapientiae studio dediderunt, cum caeteris in rebus,
1501 2, 63| quae scripsit cap. 1: 'Dedique cor meum, ut scirem prudentiam
1502 2, 29| aliquis. Audite quo rem deducamus . Si quis histrionibus in
1503 2, 55| fortuna, quae soleant a recto deducere, quod genus, delitiae, libertas,
1504 2, 54| tendunt?' Tandem huc rem deduxit, ut in Grammaticorum rudimentis
|