11-apert | aperu-civit | civiu-dedux | deera-emolu | emori-furto | fusci-ingre | ingru-mader | madia-nudos | nugac-phila | phile-queso | quest-silen | silex-torqu | torua-zodia
bold = Main text
Pars, Cap. grey = Comment text
1505 2, 64| haereticum. Risere quidam, nec deerant tamen quibus hoc commentum
1506 1 | tuam non meam. ~Etenim non deerunt fortasse uitilitigatores,
1507 2, 61| prius ostendero paucis, non deesse magnos auctores, qui me
1508 2, 36| videntur infelicissimi, quod deest, a quo verum audiant, et
1509 2, 54| denique desinunt, ut spiritu defectos credas. Postremo didicerunt,
1510 1 | et Moriam tuam gnauiter defende. ~Ex Rure Quinto Idus Iunias, [
1511 2, 59| sese credunt apostolice defendere, fortiter profligatis, ut
1512 2, 64| theologus: Gladium interpretatur defensionem adversus persecutionem,
1513 2, 53| partim Apostolico nomini deferentes. Et, hercle, parum aequum
1514 2, 7 | seria, iam spiritus me deficit, breuiter, publica priuataque
1515 2, 66| possit. Proinde Philosophiam definit esse mortis meditationem,
1516 2, 53| dum tanto magistralium definitionum, conclusionum, corollariorum,
1517 2, 16| condimentum? Etenim cum Stoicis definitoribus nihil aliud sit sapientia,
1518 2, 53| Scotidae disserunt haec, ac definiunt. Noverant illi Iesu matrem,
1519 2, 53| apparentium': parum magistraliter definivit. Idem ut caritatem optime
1520 2, 17| fucum inducit, atque alio deflectit ingenium. Quemadmodum, iuxta
1521 2, 55| quid vel leviter ab honesto deflexerit, gravis protinus ad quamplurimos
1522 2, 13| sapere coeperint, continuo deflorescit formae nitor, languescit
1523 2, 41| nisi cadaver magnifice defodiatur, haud alio studio, quam
1524 2, 29| vita, mors: quod formosum, deforme: quod opulentum, id pauperrimum:
1525 2, 42| efficiat. Cum hic quavis simia deformior, sibi plane Nireus videtur?
1526 2, 45| Si cui sit uxor egregie deformis, quae tamen marito, vel
1527 2, 3 | laudes celebrarit, cum non defuerint, qui Busirides, Phalarides,
1528 2, 64| adversus famem. Ubi negassent defuisse quidquam, adiecit: 'Sed
1529 2, 64| percontatus est eos, numquid rei defuisset usquam, cum illos emisisset,
1530 2, 41| rediturus, aut ut pudescant defuncti, nisi cadaver magnifice
1531 2, 60| praesulum suorum sanctimonia degenerare, euge, quam militariter
1532 2, 24| serpat. Itaque Ciceroni degenerem fuisse filium constat, et
1533 2, 34| tempore soloque naturae sensu degentium, modo per hominum insidias
1534 2, 34| animantium genere ea felicissime degere, quae sunt a disciplinis
1535 2, 65| quid de arbore scientiae degustarent, perinde quasi scientia
1536 2, 37| vel tantillum voluptatis degustarit, semper parcus, pauper,
1537 2, 67| felicitatis tenuis quaedam degustatiuncula. ~
1538 2, 29| metus, qui ostenso periculo, dehortatur ab adeundis facinoribus.
1539 2, 67| vertunt. Nunc alacres, nunc deiecti, nunc lacrymant, nunc rident,
1540 2, 44| Horatius, gravisque. Haec deiectiores animos erigit, demulcet
1541 2, 4 | aut etiam dictatam esse deierant. Mihi porro semper gratissmum
1542 2, 40| per huius aeream galeam deierare plane regium habetur. Nam
1543 2, 39| plusquam Penelopen esse deierat, sibique maiorem in modum
1544 2, 35| cum mortales omnes subinde deilous kai mochthêrous appellat,
1545 2, 23| Megarensium oudeis logos. Dein cum iam utrimque constitere
1546 2, 50| in turba, houtos estin ho deinos ekeinos cum apud bibliopolas
1547 2, 40| rebus valeant, praecipue Deipara Virgo, cui vulgus hominum
1548 2, 47| est. Quanta turba eorum, Deiparae Virgini cereolum affigunt,
1549 2, 63| velut oblitus sui alio delabitur. ~
1550 2, 24| Catones, quorum alter insanis delationibus reipublicae tranquillitatem
1551 2, 53| baptismi, nec characteris delebilis, et indelebilis apud hos
1552 2, 36| Habet enim genuinam quamdam delectandi vim veritas, si nihil accedat
1553 2, 17| auctoramento, nisi uoluptatis? Delectant autem non alia re, quam
1554 2, 54| poti, fabulis amoenioribus delectare se volunt, sed coniecturis
1555 2, 38| voluptatem, non mediocrem delectationem adfert tum iis, qui eo tenentur,
1556 2, 37| otiosas animas lusibus suis delectaturi. Eamus nunc, et quemvis
1557 2, 51| quorum unusquivis cum vicenis delectis muleribus garrulitate decertare
1558 2, 60| administrandi regni vicariis delegant, et vicarius item vicario
1559 2, 9 | reuincta serto, et undique delibuta unguentis, hêdonê. Haec
1560 2, 38| et multiiuga voluptate delibutum reddit. Atqui hunc mentis
1561 2, 20| prudenter exquireret, quos lusus delicata illa sicuti uidetur, ac
1562 2, 67| si omnes omnium mortalium deliciae in unum conferantur. Usque
1563 1 | admiror his temporibus aurium delicias que nihil iam fere nisi
1564 2, 65| non veniebat in mentem: 'Delicta iuventutis meae, et ignorantias
1565 2, 53| adorandam imagunculam carbone delineatam in pariete, ut Christum
1566 2, 21| aliquo stultitiae melle sese deliniant. Iam haec scio uideri maxima,
1567 2, 13| auctoramento, et educantium labores delinire queant, et tuentium fauores
1568 2, 49| persuasione. Siquidem cum mera deliramenta pueris inculcent, tamen,
1569 2, 11| adamantina, ineptiendum ac delirandum aliquantisper. In summa,
1570 2, 66| Illi vicissim illum veluti delirantem rident, atque eiiciunt.
1571 2, 13| aliud est puerum esse quam delirare, quam desipere? An non hoc
1572 2, 41| Christianorum vita istiusmodi delirationibus undique scatet: quas ipsas
1573 2, 19| est, qui non multis modis deliret, et non nisi inter similes
1574 2, 31| hominis superest, balbos, deliros, edentulos, canos, calvos,
1575 2, 8 | uagitus, ego nec in erratica Delo, nec in undoso mari, nec
1576 2, 48| ipsis, quos captant, arte deluduntur. Est omnium stultissimum
1577 2, 29| is aliud egerit, nisi ut demens ac furiosus omnibus esse
1578 2, 32| coelum esset, inquirendi dementia ne in mentem quidem veniebat.
1579 2, 67| perpaucis, ii patiuntur quoddam dementiae simillimum, loquuntur quaedam
1580 2, 40| subinde novo quopiam munusculo demerentur, per huius aeream galeam
1581 2, 37| recta in campos Elysios demigrant, et illic pias atque otiosas
1582 2, 49| Maronis animam in suum pectus demigrasse credunt. At nihil omnium
1583 2, 67| digreditur, et in illud demigrat, hoc magis ac magis gaudet.
1584 2, 34| in hominum contubernium demigravit, humanarum item calamitatum
1585 2, 16| Coelitibus uicissim in terram demigremus, quamque ibi nihil laetum,
1586 2, 30| novum potius Deum quemdam dêmiourgei, qui nusquam nec exstitit
1587 2, 45| rerum umbras ac simulacra demirantur, modo nihil desiderent,
1588 2, 64| idemtidem intonaret, et plerique demirarentur quid accidisset homini,
1589 2, 45| male oblitam, suspectet, ac demiretur, persuasum habens, Apellis
1590 2, 48| comminiscitur, ut nec mille Democriti ad tantos risus suffecerint:
1591 2, 48| suffecerint: quamquam illis ipsis Democritis rursum alio Democrito foret
1592 2, 48| ipsis Democritis rursum alio Democrito foret opus. Quin etiam incredibile
1593 1 | in communi mortalium uita Democritum quendam agere. Quanquam
1594 2, 67| quemadmodum pollicita sum, paucis demonstraro, summum illud praemium nihil
1595 2, 23| quam minimum. Nisi si quis Demosthenem militem malit, qui Archilochi
1596 2, 38| sic extorta voluptas. Et demptus per vim mentis gratissimus
1597 2, 50| non alio pertinet, quam ad demulcendas stultorum aures, idque meris
1598 2, 54| Divorum aures multa voluptate demulcere. Et sunt ex his nonnulli,
1599 2, 44| deiectiores animos erigit, demulcet tristes, exstimulat languentes,
1600 2, 31| calvitium dissimulet, alius dentibus utatur mutuo fortassis a
1601 2, 40| ritus attribuunt, ut hic in dentium cruciatu succurrat, ille
1602 2, 64| contineri putat, quidquid ad depellendam vim pertinet, ita marsupii
1603 2, 31| hic puellam aliquam misere depereat, et amatoriis ineptiis quemvis
1604 2, 15| uenetur, Endymionem interim deperiens? Verum illi sua facinora
1605 2, 48| ordinibus considere soleo. Hic deperit mulierculam, et quo minus
1606 2, 54| pulvere posset evidentius depingere. Atque in hac oratione theologôtatos
1607 2, 53| res omneis sic examussim depingunt, tamquam in ea republica
1608 2, 32| nisi forte quis hominem deplorandum existimet, qui neque volare
1609 2, 66| sapiens hic commiseratur, ac deplorat illorum insaniam, qui tanto
1610 2, 64| si quid opus est, etiam depravata ad suam accommodant utilitatem,
1611 2, 41| sapere, ut omnia potius deprecentur mortales, quam Moriam. Sed
1612 2, 41| deprehensus elusit. Nullus pro depulsa stultitia gratias agit.
1613 2, 31| felices. Porro quibus haec deridicula videntur, illud secum expendant
1614 2, 54| cum cerimoniolis, et nugis deridiculis, clamoribusque tyrannidem
1615 2, 53| peccati in posteritatem derivata sit: quibus modis, qua mensura,
1616 2, 54| asininis vocibus in templis derudunt, tum vero se putant Divorum
1617 2, 42| vel in pugilum certamen descendere, homo alioqui adeo imbecillus,
1618 2, 31| magis Aristophanicis eos describam verbis, rupôntas, kuphous,
1619 1 | principis alicuius laudes describit, alius ad bellum aduersus
1620 2, 40| mordicus retinentes, tamen deseruerint, tum succedant illae Coelitum
1621 2, 47| quamquam ne haec quidem desiderare possum. Quid enim est cur
1622 2, 66| convenire. Cuius rei si desideratis argumenta primum illud animadvertite,
1623 2, 47| gratissimus. Praeterea cur templum desiderem, cum orbis hic universus
1624 2, 45| simulacra demirantur, modo nihil desiderent, neque minus sibi placeant?
1625 2, 38| insaniebat, ut totos dies solus desideret in theatro, ridens, plaudens,
1626 2 | ID EST: STVLTITIAE LAVS ~DESIDERII ERASMI ROTERODAMI ~DECLAMATIO ~
1627 2, 61| habeat, necesse est. Itaque desinam dicere, sed si prius ostendero
1628 2, 54| Deinde quod prima vox Iesus, desinat in s, secunda Iesum in m,
1629 2, 61| et aurum Tolosanum. Sed desino paroimiazesthai, ne videar
1630 2, 67| felicissimos fuisse, dum ita desiperent. Itaque plorant sese resipuisse,
1631 2, 68| epilogum exspectare, sed nimium desipitis, siquidem arbitramini, me
1632 2, 18| omnino suaue esse. Adeo ut si desit, qui seu uera, seu simulata
1633 2, 48| quemadmodum Menippus olim, despicias, putes te muscarum, aut
1634 2, 53| reptantes pecudes, e sublimi despiciunt, ac prope commiserantur,
1635 2, 39| inflexis genibus, gladio ad id destinato, neque enim quovis idem
1636 2, 65| suos ad immortalem vitam destinatos, oves appellat. Quo quidem
1637 2, 39| Cumque iam prorsus omni spe destituuntur, superest tamen una sententia,
1638 2, 54| ille totos octo menses ita desudarat, ut hodie quoque magis caecutiat
1639 2, 20| diuortia, aut etiam diuortiis deteriora passim acciderent, nisi
1640 2, 42| quae ostentant signis, deteriores. Et tamen hac tam suavi
1641 2, 42| ônos pros luran, et 'Quo deterius, nec ille sonat, quo mordetur
1642 2, 65| stultitiam praecipit, a sapientia deterrens, cum eos ad puerorum, liliorum,
1643 2, 59| fatigari laboribus, nec deterreri quidquam si leges, si religionem,
1644 2, 29| non perpendit, ab ulla re deterret? Sapiens ad libros Veterum
1645 2, 12| uulgus dilacerant, nimirum ut deterritis aliis, ipsi prolixius fruantur.
1646 2, 14| melius, senectute nihil detestabilius, quantum mihi debeatis uidetis
1647 2, 59| facinus, at multo magis detestandum, ipsos etiam summos Ecclesiae
1648 2, 53| creata res an increata. Detestantur peccatum, at, emoriar, si
1649 2, 65| nitentes prudentia semper detestatur, ac damnat. Testatur id
1650 2, 29| quod spectatorum oculos detinet. Porro mortalium vita omnis
1651 2, 29| fabulam agentibus personas detrahere conetur, ac spectatoribus
1652 2, 12| appellanda, si uoluptatem detraxeris? Applausistis. Equidem sciebam
1653 2, 22| Vbi dotibus suis nonnihil detraxit, ibi plusculum Philautiae
1654 2, 31| ut propemodum et laudi detur. Sed multo etiam suavius,
1655 2, 49| perinde quasi vel Africam devicerint, vel Babylonas ceperint.
1656 2, 55| populares animos, utcumque sibi devinciant. Fingite mihi nunc quales
1657 2, 45| tamen sibi minus habebat devinctam, quam si magno empta donasset.
1658 2, 64| et alteram correptionem devita'. Cumque ea verba idemtidem
1659 2, 60| Christo, in regulares onus hoc devolvunt: regulares in monachos:
1660 2, 27| ultro sese Diis Manibus devoverent? Quod Q. Curtium in specum
1661 2, 40| succurrat, ille parturientibus dexter adsit, alius rem furto sublatam
1662 2, 25| functionem nihil essent dexteriores. Ad convivium adhibe sapientem,
1663 2, 46| multis obtigerunt opes, dextro Hercule. Imperium non cuivis
1664 2, 59| quam in eos qui instigante Diabolo, patrimonia Petri minuere
1665 2, 53| suppositare mulierem, num Diabolum, num asinum, num cucurbitam,
1666 2, 63| caput, et quod absque summa Dialectica non poterat, novam addit
1667 2, 53| optime praestitit, ita parum dialectice vel dividit, vel finit,
1668 2, 32| intelligeret? Quis usus dialectices, ubi nulla erat pugnantium
1669 2, 33| ridentur Astrologi, negliguntur Dialectici. Solus iatros anêr pollôn
1670 2, 43| affinitatis titulo, neque non dialecticis argutiis sibi blandiantur:
1671 2, 19| ceratinis, aut aliis id genus dialecticorum argutiis, sed pingui, quod
1672 1 | Plutarchus Grylli cum Ulysse dialogum, Lucianus et Apuleius Asinum,
1673 2, 15| noritis? cum seuera illa Diana oblita sexus, nihil aliud
1674 2, 47| probari solet? Nisi forte Dianae debeam invidere, quod illi
1675 2, 12| prolixius fruantur. Sed dicant mihi per Iouem, quae tandem
1676 2, 10| iure, Deorum omnium alpha dicar, habearque, quae una omnibus
1677 2, 17| reputarit, quas uir cum muliere dicat ineptias, quas agat nugas,
1678 1 | tuendam suscipies, utpote tibi dicatam iamque tuam non meam. ~Etenim
1679 2, 2 | si modo non grauabimini dicenti praebere aures, non eas
1680 2, 25| advoca, camelum saltare dices. Ad publicos ludos trahe,
1681 2, 16| rauim reclamat, et honesti dictat formulas. Verum hi laqueum
1682 2, 4 | lusum scriptam, aut etiam dictatam esse deierant. Mihi porro
1683 2, 18| ridendis, hoc est, stultis dicteriis, silentium ac tristitiam
1684 2, 49| quis coniunctionem facit dictionem ad adverbiorum ius pertinentem.
1685 2, 14| non leue testimonium, quo dictitant, STVLTITIAM unam esse rem,
1686 2, 19| consuetudine acquiescant, amicitiam dictitantes unam rebus omnibus anteponendam,
1687 2, 1 | hunc coetum frequentissimum dictura prodii, sic repente omnium
1688 2, 54| mutuo sumserunt: deinde dicturi de caritate, a Nilo Aegypti
1689 2, 32| ad quod proprie repertae dicuntur, ut eleganter arguit apud
1690 2, 66| litteras, quas antea numquam didicerant, et omnino divinum quiddam
1691 2, 32| quod neque Grammaticam didicerit, neque placentis vescatur:
1692 2, 54| defectos credas. Postremo didicerunt, apud rhetores de risu fieri
1693 2, 54| eos a fori circulatoribus didicisse a quibus longe vincuntur.
1694 2, 24| vitam communem attinent, non didicit. Sed adest praeceptori de
1695 2, 65| innumera, ut nec Chrysippi, nec Didymi voluminibus omnia comprehendi
1696 2, 53| suavissimis naeniis, nocte dieque occupatis, ne tantulum quidem
1697 2, 35| sollicitudinibus noctes diesque discrucietur animus tuus,
1698 2, 42| nihil ab infimo cerdone differant, tamen inani nobilitatis
1699 2, 53| sit in diversis locis: de differentia, qua corpus Christi est
1700 2, 53| horum capita adeo distenta differtaque sunt, ut arbitrer nec Iovis
1701 2, 47| et homines nonnulli, tam difficiles, et ad laedendum irritabiles,
1702 2, 51| ut studium illud omnium difficillimum esse videatur. Quidquid
1703 2, 53| est eruditionis, tantum difficultatis, ut existimem ipsis Apostolis
1704 2, 54| Iesus sic in duas aequales diffidit portiones, ut scilicet pentemimeres
1705 2, 58| exterior sinuosa capacitate diffluens, ac totam reverendissimi
1706 2, 53| qua ratione conditus ac digestus sit mundus. Per quos canales
1707 2, 48| faciunt, propterea quod digitos habeant auro revinctos.
1708 2, 55| et exactor est, nec latum digitum discedere: officialium omnium
1709 2, 52| inexplicabilis inter ipsos est digladiatio. Ii cum nihil omnino sciant,
1710 2, 49| protinus tragoediae, quae digladiationes, quae convitia, quae invectivae?
1711 2, 51| lana caprina pertinacissime digladientur, et nimium altercando plerumque
1712 2, 63| stultam, inquiunt, et ipsa dignam MORIA citationem. Longe
1713 2, 15| mortalium ullus exsulem dignatur hospitio, tantum abest ut
1714 2, 54| crassam, ut nullus nauta suo dignetur corpore. Commemorabit alius
1715 2, 29| fabulam omnem perverterit, dignusque habeatur, quem omnes e theatro
1716 2, 67| quoque longius a se ipso digreditur, et in illud demigrat, hoc
1717 2, 12| conuitiis eam apud uulgus dilacerant, nimirum ut deterritis aliis,
1718 2, 35| distenduntur. In summa, non dilacerantur millibus curarum, quibus
1719 2, 42| hoc sese magis iactat, ac dilatat. Et inveniunt similes labra
1720 2, 20| sic errare quam zelotypiae diligentia cum sese conficere, tum
1721 2, 67| adscenderunt, quae praeparavit Deus diligentibus se'. Atque, haec est Moriae
1722 2, 60| pontifices in messe pecuniaria diligentissimi, labores illos nimium apostolicos,
1723 2, 15| tetricorum Deorum uitam diligentius requirat ab Homero, reliquisque
1724 2, 45| obscuritas, varietasque, ut nihil dilucide sciri possit, quemadmodum
1725 2, 50| saepenumero quod nullis argumentis dilui possit, risu tamen eludatur.
1726 2, 13| potarint obliuia, paulatim dilutis animi curis repubescant.
1727 2, 40| mathematica, citra ullum errorem dimetientes. Aut de iis qui magicis
1728 2, 59| Christi accensi, ferro ignique dimicant, non absque plurimo Christiani
1729 2, 32| pugnantium inter se sententiarum dimicatio? Quis rhetoricae locus,
1730 2, 24| turbae strepitu offensus, vix dimidiatam illam periodum pronunciare
1731 2, 32| adminiculis id quod natura diminutum est, ingenio penset. Quasi
1732 2, 31| Inter quos, ut interim Diogenes, Xenocrates, Catones, Cassios,
1733 2, 49| nolint cum Phalaridis aut Dionysii imperio commutare. Sed longe
1734 2, 65| metueret, utque Nero Senecam, Dionysius Platonem: contra crassioribus,
1735 2, 38| alterum quod ab inferis dirae ultrices submittunt, quoties
1736 2, 49| id est, quinque tantum diris obnoxii sunt isti, quemadmodum
1737 2, 3 | quo sciat ille se plusquam dis dia pasôn abesse: cum corniculam
1738 2, 46| Apollinis tripode tristes discedunt. Saepe fulminat Saturnius.
1739 2, 53| damnaturum fuisse quaestiones, disceptationes, genealogias, et ut ipse
1740 2, 24| agere, summo cum omnium risu discessit. Quamquam viris in hoc non
1741 2, 32| litterarum invento. Igitur disciplinae cum reliquis humanae vitae
1742 2, 65| sapiens'. Et apud Lucam, duos discipulos, quibus se iunxerat in via
1743 2, 21| nec heram pedissequa, nec discipulum praeceptor, nec amicus amicum,
1744 2, 24| praeceptori de capite periclitanti discipulus Plato, egregius, scilicet,
1745 2, 25| institutis longe lateque discrepet. Qua quidem ex re odium
1746 2, 53| quam ea fit, ut quantitas discreta sit in fluxu, non pari,
1747 2, 66| amicos et inimicos nullum discrimen, voluptatem horrent, inedia,
1748 2, 54| colore cingula, vestis quot discriminibus varieganda, qua materia,
1749 2, 35| sollicitudinibus noctes diesque discrucietur animus tuus, congeras in
1750 2, 49| plus viginti se torquet ac discrutiat in Grammatica, prorsus felicem
1751 2, 1 | ut molestas animi curas discutiant, id ego solo statim adspectu
1752 2, 18| tristitiam compotationis discutiat. Quorsum enim attinebat
1753 1 | tamen tueri possis? Vale, disertissime More, et Moriam tuam gnauiter
1754 2, 59| plurimo Christiani sanguinis dispendio, tum demum Ecclesiam Christi
1755 2, 50| crucibus. Adde nunc valetudinis dispendium, formae perniciem, lippitudinem,
1756 2, 59| victoriarum, tot officia, tot dispensationes, tot vectigalia, tot indulgentias,
1757 2, 16| felix, nisi meo munere, dispiciamus. In primis uidetis, quanta
1758 2, 22| erit, quod agas, ipse tibi displicens? Tolle hoc uitae condimentum
1759 2, 52| praeterea litteris velut in acie dispositis, ac subinde alio atque alio
1760 2, 63| cum haec scriberet, ipsis disputandum relinquo. Ego magnos, pingues,
1761 2, 63| Platonem hi, qui cum Socrate disputant. Utra magis convenit recondere,
1762 2, 53| profanis Ethnicorum argutiis disputare, tam arroganter definire,
1763 2, 64| incendio vinci, magis quam disputatione revinci: Senex quidam severus,
1764 2, 53| diligenter obvinctum in publicis disputationibus, alioquin enim plane dissilirent.
1765 2, 54| auspicantur: aut de ieiunio disputaturi, a duodecim zodiaci signis
1766 2, 54| toties unico prandio pene disruptam imputabit alvum. Alius tantum
1767 2, 38| duas, et ex uno Cupidine dissecto duos faciens, itidem et
1768 2, 66| et illos omnibus de rebus dissensio, fit ut utrique alteris
1769 2, 66| mortalium coetu, tota vita dissentiant. Itaque solet iis usu venire,
1770 2, 64| excoriati. Ipsa nuper interfui dissertationi Theologicae, (nam id facio
1771 2, 53| respondissent acumine, quo Scotidae disserunt haec, ac definiunt. Noverant
1772 2, 22| concordabit, qui secum ipse dissidet? Num ulli uoluptatem adferet,
1773 2, 53| disputationibus, alioquin enim plane dissilirent. Illud ipsa quoque nonnumquam
1774 2, 38| Est alterum huic longe dissimile, quod videlicet a me proficiscitur,
1775 2, 12| adspernantur, tametsi sedulo dissimulant, milleque conuitiis eam
1776 2, 5 | simillima, adeo ut nec ii me dissimulare possint, qui maxime Sapientiae
1777 2, 20| per facilitatem, errorem, dissimulationem, meum utique satellitium,
1778 2, 55| ingratos beneficiorum meorum dissimulatores, quam improbos simulatores
1779 2, 31| apposititia coma calvitium dissimulet, alius dentibus utatur mutuo
1780 2, 63| Quid tacetis? Etiam si vos dissimuletis, proverbium illud Graecorum
1781 2, 48| multa simul millia rapit ac dissipat. ~
1782 2, 38| hunc quoque syllogismum dissipemus, Musis bene fortunantibus.
1783 2, 35| non spe futurorum bonorum distenduntur. In summa, non dilacerantur
1784 2, 53| nugis horum capita adeo distenta differtaque sunt, ut arbitrer
1785 2, 54| aqualiculum, omni piscium genere distentum. Alius Psalmorum centum
1786 2, 53| irretiri, quin elabantur distinctionibus, quibus nodos omneis adeo
1787 2, 49| donec certo statuat, quomodo distinguendae sint octo partes orationis,
1788 2, 38| decebat insaniam ab insania distinguere, si modo ipsi sani videri
1789 2, 53| gratiam, at iidem nusquam distinguunt, quid intersit inter gratiam
1790 2, 13| uacat, quibus sapiens ille distorquetur. Interim non illepidus est
1791 2, 48| prorogatorem iudicem, et collusorem ditent advocatum. Hic rebus novandis
1792 2, 59| vectigalia, portitoria, ditiones. Pro quibus dum zelo Christi
1793 2, 9 | omne rerum meae subiicio ditioni, ipsis etiam imperans imperatoribus. ~
1794 2, 59| tantum honorum, tantum ditionis, tantum victoriarum, tot
1795 2, 4 | finitione explicem porro ut diuidam, multo minus. Nam utrumque
1796 2, 20| Deum immortalem! quae non diuortia, aut etiam diuortiis deteriora
1797 2, 20| non diuortia, aut etiam diuortiis deteriora passim acciderent,
1798 2, 1 | alioqui Rhetores, uix longa diuque meditata oratione possunt
1799 2, 63| mirum videri debet, si tam diutina, quae mihi arctissima est,
1800 2, 21| nec conuictor conuictorem diutius ferat, nisi uicissim inter
1801 2, 64| proficisci, ut eum vel tunica divendita iubeat emi, malitque nudos
1802 2, 66| gradus multum inter istos diversi. Principio sensus tametsi
1803 2, 53| modo quo corpus idem sit in diversis locis: de differentia, qua
1804 2, 54| efflagitant, imo in nullis diversoriis, vehiculis, navibus non
1805 2, 64| forte non liceat illis e diversorio discedere, nisi impransis.
1806 2, 64| quasi Christus commutata in diversum sententia, quod oratores
1807 2, 41| crucem subactus, favore Divi cuiuspiam furibus amici,
1808 2, 53| ita parum dialectice vel dividit, vel finit, in priore ad
1809 2, 53| quod instans in generatione divina? Num plures in Christo filiationes?
1810 2, 64| Theologorum, coelum, hoc est, Divinam Scripturam, ceu pellem extendere:
1811 2, 64| exigeret, quae tandem esset Divinarum Litterarum auctoritas, quae
1812 2, 54| manifestum esse simulacrum divini ternionis. Deinde quod prima
1813 2, 33| interim excussis totius divinitatis scriniis, lupinum arrodit,
1814 2, 27| cognominum adoptiones. Adde divinos honores, homuncioni exhibitos,
1815 2, 66| numquam didicerant, et omnino divinum quiddam prae se ferre. Neque
1816 2, 65| nonnihil stultitiae tribuit divinus ille Paulus: 'Quod stultum
1817 2, 46| curas abigat, quod cum spe divite manet. Paucis contigit formae
1818 2, 48| versuris, atque aere alieno divitem se esse putat, mox decocturus.
1819 2, 61| hominum genus damnatius? Si divitiae parandae sunt, quid tandem
1820 2, 48| reparabilem. Ille mavult bello divitias quaerere, quam tutum otium
1821 2, 40| futilis magis quam callidus, Divo Bernardo creditur indicasse,
1822 2, 64| Aut velut oblitus quod dixerat beatos fore, cum probris,
1823 2, 68| siquidem arbitramini, me quid dixerim etiam dum meminisse, cum
1824 2, 67| haud dubie furorem recte dixeris. Alioqui quid sibi vult,
1825 2, 38| calamitosa est. Alioqui non dixisset Horatius: 'An me ludit amabilis
1826 2, 63| ille Ecclesiasticus, qui dixit: 'Stultus mutatur ut Luna,
1827 2, 66| tên leontên induimus, age doceamus et illud, felicitatem Christianorum,
1828 2, 19| et puppim esse et proram? Docebo autem non crocodilitis,
1829 2, 58| subveniendum omnibus, hoc est, ad docendum, exhortandum, increpandum,
1830 2, 19| commemorare. Sed quid, si doceo me huius quoque tanti boni,
1831 2, 50| superior, hic illi Platone doctior. Nonnumquam etiam antagonistam
1832 1 | uel amicorum, quos hic ut doctissimos ita et suauissimos reliqueram,
1833 2, 38| quis indoctum carmen veluti doctissimum admiretur, is continuo videbitur
1834 2, 63| Neque Paulus ille gentium doctor, Corinthiis scribens, stulti
1835 2, 50| est negotii, treis illos doctos, si tamen ea legerint, contemnere?
1836 2, 49| feliciores sunt, nova quadam doctrinae persuasione. Siquidem cum
1837 2, 53| passim, et tamen nusquam docuerunt, quae sit causa formalis,
1838 2, 53| congruas, nisi sapientes illi docuissent? Quis tantis errorum tenebris
1839 2, 54| medio resideret. Deinde docuit eam litteram apud Hebraeos
1840 2, 24| minime sapienter iudicatus, documento esse potest, qui nescio
1841 2, 51| hominum genus quovis aere Dodonaeo loquacius, ut quorum unusquivis
1842 2, 63| apponit scientiam, apponit dolorem, et in multo sensu, multa
1843 2, 20| acciderent, nisi uiri foeminaeque domestica consuetudo, per adulationem,
1844 2, 17| ridiculum et suaue, quo conuictu domestico, uirilis ingenii tristitiam,
1845 2, 53| accidentia subsistant sine domicilio. Sed haec protrita. Illa
1846 2, 56| inculcare, serenitatem, dominationem, et magnificentiam. Quod
1847 2, 53| iugulare, quam semel in die Dominico calceum pauperi consuere.
1848 2, 29| tam multis, tamque foedis dominis sponte serviat. Rursum alium,
1849 2, 58| praestiterunt. Deinde non dominos esse, sed administratores
1850 2, 66| autem mors Christi, quam domitis, exstinctis, quasique sepultis
1851 2, 30| quis servus talibus moribus domnium vel optet, vel ferat? Quis
1852 2, 41| plaustro, equos incolumes domum abegit. Alius oppressus
1853 2, 20| iucundus maritus, ut tranquilla domus, ut maneat affinitas. Ridetur,
1854 2, 67| corporibus, immortalitate donabuntur: Tamen quoniam piorum vita
1855 2, 45| devinctam, quam si magno empta donasset. Num quid interesse censetis
1856 2, 48| corradere, id totum ventriculo donat, paulo post fortiter esuriturus.
1857 2, 49| illi Palaemonem, quem non Donatum prae sese contemnunt? idque
1858 2, 45| gemmas aliquot adulterinas dono dedit, persuadens, ut erat
1859 2, 46| paucioribus eloquentia, Mercurii donum. Non ita multis obtigerunt
1860 2, 54| latum capillitium, quot dormiendum horas. Atque haec quidem
1861 2, 67| extra corpus, vigilantes an dormientes, quid audierint, quid viderint,
1862 2, 61| inimicissima? contra stultis etiam dormientibus omnia commoda adduxerit?
1863 2, 45| si quid serium narratur, dormitant, oscitant, nauseant omnes.
1864 2, 9 | nomen Haec semisomnis ac dormitanti similis lêthê vocatur. Haec
1865 2, 32| vigilaverit, in uno homine dormitasse, ut disciplinis opus esset,
1866 2, 56| melius referet quam ego. Dormitur in medios dies, ibi Sacrificulus
1867 2, 22| profecto dixi, cum haec ipsa dos sit uel maxima. Vt ne dicam
1868 2, 22| uarietate paria fecit omnia. Vbi dotibus suis nonnihil detraxit,
1869 2, 42| nonnulli, quidquid ulli suorum dotis adest, eo non aliter atque
1870 2, 58| administratores spiritalium dotium, de quibus omnibus sint
1871 2, 54| enarraturi, a Babylonio dracone Bel feliciter auspicantur:
1872 2, 15| terribilis kai aei enorôsa drimu. Cur semper puer Cupido?
1873 2, 17| edulcaret. Nam, quod Plato dubitare uidetur, utro in genere
1874 2, 42| nomina suggererent, non dubitaturus, vel in pugilum certamen
1875 2, 66| quiddam prae se ferre. Neque dubium est id inde accidere quod
1876 2, 61| quam sapiens. Si voluptate ducaris, puellae, maxima huius fabulae
1877 2, 17| perinde quasi bouem aliquis ducat ad ceroma, inuita reluctanteque,
1878 2, 29| esse, quod pecudum ritu ducatur affectibus, servum esse
1879 2, 60| vulgus Sacerdotum, nefas esse ducens, a praesulum suorum sanctimonia
1880 2, 16| aliud sit sapientia, quam duci ratione; contra stultitia,
1881 2, 34| magisterio nisi naturae, ducuntur? Quid apibus aut felicius,
1882 2, 62| scite addidit. Item alibi: 'Dulce est desipere in loco.' Rursum
1883 2, 59| haec arma ac benedictiones dulces, quarum meminit Paulus,
1884 2, 49| miserrimae professionis incommoda dulci quodam insaniae genere mitigarem.
1885 2, 13| Nestoris ore fiuit oratio melle dulcior, cum Achillis sit amarulenta,
1886 2, 27| traxit, nisi inanis gloria, dulcissima quaedam Siren, sed mirum
1887 2, 50| somnique, rerum omnium dulcissimi, tanta iactura, tot sudoribus,
1888 2, 28| debetis, quodque est longe dulcissimum, aliena fruimini insania. ~
1889 2, 11| esse potest uita ipsa uel dulcius, uel pretiosius? At huius
1890 2, 54| de ieiunio disputaturi, a duodecim zodiaci signis principium
1891 2, 38| vocasset insanuma. Verum est duplex insaniae genus: alterum
1892 2, 54| attactam pecuniam, nisi digitis duplici chirotheca munitis. Alius
1893 2, 36| ingredi, nec omnino vel horam durare possint. Neque vero paullo
1894 2, 19| stabilis est, nec admodum duratura, nimirum inter morosos et
1895 2, 59| addideram, sed vereor ne durius sit auribus. In summa, tam
1896 2, 37| tetricus, sibi ipsi iniquus ac durus, aliis gravis et invisus,
1897 2, 35| sapientis exemplar, saepenumero dustênon vocat, Paridem nusquam,
1898 2, 50| contraria vulgus, donec uterque dux re bene gesta victor discedit,
1899 2, 42| simulatque treis lineas circinno duxerit, prorsum Euclidem sese putat:
1900 1 | quoniam omnino aliquid agendum duxi, et id tempus ad seriam
1901 | eademque
1902 2, 37| lusibus suis delectaturi. Eamus nunc, et quemvis etiam sapientem
1903 2, 14| praecipue sese iactitent. Eant nunc stultissimi mortales,
1904 2, 4 | uidetis, uera illa largitrix eaôn, quam Latini STVLTITIAM,
1905 2, 66| corporea sunt, maxime miratur, eaque prope sola putat esse. Contra
1906 2, 14| 14.~Eat nunc qui uolet, et hoc meum
1907 2, 13| queant, et tuentium fauores eblandiantur? Deinde quae succedit huic
1908 2, 46| praesentius, quae perpetua quadam ebrietate, mentem gaudiis, delitiis,
1909 2, 64| alioqui fornicationem et ebrietatem capite punire oportuit. ~
1910 2, 40| periuria, tot libidines, tot ebrietates, tot rixas, tot caedes,
1911 2, 65| Iulius Brutum et Cassium, cum ebrium Antonium nihil metueret,
1912 2, 3 | Aithiopa leucainei, denique cum ec muias ton elephanta poiei.
1913 | Ecce
1914 2, 52| primas materias, quidditates, ecceitates videre se praedicant, res
1915 2, 53| formalitatibus, de quidditatibus, ecceitatibus, quas nemo possit oculis
1916 2, 63| habet sapientiam. Sed ad Ecclesiasten redeo. Hunc, cum exclamat: '
1917 2, 61| honores, atque opes ambiat Ecclesiasticas, ad eas vel asinus, vel
1918 2, 60| Plebs in eos reiicit, quos Ecclesiasticos vocant, perinde quasi ipsis
1919 2, 63| hunc scitis esse ordinem Ecclesiasticum, ut qui dignitate primus
1920 2, 56| carmen agnoscitis, quod Echo vobis melius referet quam
1921 2, 52| dum fulminum, ventorum, eclipsium ac caeterarum inexplicabilium
1922 2, 39| nec ubi habitent, nec quid edant, supersit. Quid tum postea?
1923 2, 50| sunt et isti, qui libris edendis famam immortalem aucupantur.
1924 2, 31| superest, balbos, deliros, edentulos, canos, calvos, vel ut magis
1925 2, 13| Alioqui capillorum albor, os edentulum, corporis modus minor, lactis
1926 2, 8 | putant, quo loco primos edideris uagitus, ego nec in erratica
1927 2, 29| hinc meras vocum argutias ediscit. Stultus adeundis cominusque
1928 2, 8 | en spessi glaphuroisi sum edita, sed in ipsis insulis fortunatis,
1929 2, 53| cucurbita fuerit concionatura, editura miracula, figenda cruci?
1930 2, 53| Scotistarum spiritu fuerunt edocti. Nec enim adduci possum,
1931 2, 46| tempus, nam simulatque villum edormieris, protinus albis, ut aiunt,
1932 2, 13| uoluptatis uelut auctoramento, et educantium labores delinire queant,
1933 2, 29| quisque partes, donec choragus educat e proscenio? Qui saepe tamen
1934 2, 31| nativitas, quam laboriosa educatio, quot iniuriis exposita
1935 2, 10| 10.~Genus, educationem, et comites audistis. Nunc,
1936 2, 11| periculosos labores, si educationis molestiam, uel norit, uel
1937 2, 64| et bombardis instructos educit ad praedicationem crucifixi.
1938 2, 17| stultitia condiret atque edulcaret. Nam, quod Plato dubitare
1939 2, 32| siderum mensuras, motus, effectus, abditas rerum causas scrutarentur,
1940 2, 41| qua funeris pompa velint efferri, tam diligenter statuunt,
1941 2, 1 | meditata oratione possunt efficere, nempe ut molestas animi
1942 2, 53| causa formalis, materialis, efficiens, et finalis baptismi, nec
1943 2, 19| itidem inter uos quoque efficit, ut suum cuique pulcrum
1944 2, 54| foribus magno mugitu panem efflagitant, imo in nullis diversoriis,
1945 2, 36| frigidum pariter et calidum efflare, longeque aliud conditum
1946 2, 49| notatum litteris, alicubi effoderit: O Iupiter, quae tum exsultatio,
1947 2, 68| tantam verborum farraginem effuderim. Vetus illud, misô mnamona
1948 2, 41| vidistisne umquam qui stultitiam effugerit, qui vel pilo sit factus
1949 2, 45| Maritus interim et sumptum effugiebat, et uxoris errore fruebatur,
1950 2, 54| quod in horum sinus soleant effundere, si quid in maritos stomachantur.
1951 2, 54| Alius Psalmorum centum effundet modios. Alius ieiuniorum
1952 2, 64| magnus ille, paene nomen effutiveram, sed rursus metuo Graecum
1953 2, 29| qui modo Regem purpuratum egerat, nunc servulum pannosum
1954 2, 59| fundere, miserum ac muliebre: egere, sordidum: vinci, turpe,
1955 2, 65| inquiens, 'quod stulte egerim'. Rursum ipse David ita
1956 2, 65| iniquitatem servi tui, quia stulte egimus': perinde quasi non impetraturus
1957 2, 54| undecim lustris spongiae vitam egisse, semper eidem affixum loco:
1958 2, 29| ait rechthen de te nêpios egnô. Sunt enim duo praecipua
1959 2, 3 | eui forte notior sim, quam egomet sum mihi. Quamquam ego hoc
1960 2, 34| homo sortis suae limites egredi conaretur. ~
1961 2, 28| interim Stultitiae tot iam egregia vitae commoda debetis, quodque
1962 2, 22| ne dicam interim, nullum egregium facinus adiri, nisi meo
1963 2, 45| sapientem illum qui specum egressus, veras res adspicit? Quod
1964 | ei
1965 2, 54| spongiae vitam egisse, semper eidem affixum loco: Alius raucam
1966 2, 29| theatro velut lymphatum saxis eiiciant? Exorietur autem repente
1967 2, 66| delirantem rident, atque eiiciunt. Itidem vulgus hominum ea
1968 2, 7 | Toutou patros euchomai einai. Atque hic quidem me progenuit
1969 2, 68| kai môros anêp katakairion eipen, nisi forte putatis hoc
1970 2, 63| non prius proferam, quam eisagôgên meam commoda responsione
1971 2, 39| percipere se praedicant, canum eiulatus. Opinor etiam cum excrementa
1972 | eiusdem
1973 2, 38| rursus obganniunt mihi, hoi ek tês stôas (!) batrachoi. '
1974 2, 50| houtos estin ho deinos ekeinos cum apud bibliopolas prostant,
1975 2, 53| sic possint irretiri, quin elabantur distinctionibus, quibus
1976 2, 4 | orationem totis triginta annis elaboratam, nonnumquam et alienam proferunt,
1977 2, 56| citra ullum vitae taedium elabuntur horae, dies, menses, anni,
1978 2, 14| fons, qui non solum reuocat elapsam adolescentiam, sed quod
1979 2, 32| proprie repertae dicuntur, ut eleganter arguit apud Platonem, Rex
1980 2, 22| fit ut omnes dotes, omnis elegantia decorque uitae uitietur,
1981 2, 65| Quae stulta sunt mundi elegit Deus', cumque ait, 'Deo
1982 2, 3 | denique cum ec muias ton elephanta poiei. Postremo sequor tritum
1983 2, 60| veterum litteris possint elicere, quo plebeculam territent,
1984 2, 12| pulcerrimum illud de nobis Elogium, en tô phronein gar mêdev
1985 2, 30| illud, o Dii immortales ! eloquarne, an sileam? Cur autem sileam,
1986 2, 46| Veneris munus, paucioribus eloquentia, Mercurii donum. Non ita
1987 2, 43| Itali bonas litteras et eloquentiam asserant: Atque hoc nomine
1988 2, 27| Heroum facinora, quae tot eloquentium virorum litteris in coelum
1989 2, 4 | fuit hoti an epi glôttan elthoi dicere. At ne quis iam a
1990 2, 46| primarium, quod animi curas eluat, idque ad exiguum modo tempus,
1991 2, 3 | et olei et somni iactura elucubratis laudibus uexerint. A me
1992 2, 50| dilui possit, risu tamen eludatur. Nisi et si quis hoc arbitretur
1993 2, 41| Alius a marito deprehensus elusit. Nullus pro depulsa stultitia
1994 2, 37| vel sensu, recta in campos Elysios demigrant, et illic pias
1995 2, 6 | Graeculas aliquot uoculas, uelut emblemata intertexere, etiam si nunc
1996 2, 25| lupus in fabula. Si quid emendum, si contrahendum, breviter,
1997 2, 27| populo, congiariis favorem emere, venari tot stultorum applausus,
1998 2, 45| eorum artificum manum magno emerit, fortassis minus ex eo spectaculo
1999 2, 39| formidabiliorem Malea, vixque nudi emerserint, quosvis potius fraudant
2000 2, 14| ut inde uulgo cognomen emeruerint? cuius illos adeo non pudet,
2001 2, 13| taedium, citra mortis sensum emigrant e vita. ~
2002 2, 64| parum basilkôs instructos emisisse videretur, superioris institutionis
2003 2, 64| defuisset usquam, cum illos emisisset, adeo non instructos viatico,
2004 2, 60| profanis commune, ut ad emolumenti messem vigilent omnes, neque
|