11-apert | aperu-civit | civiu-dedux | deera-emolu | emori-furto | fusci-ingre | ingru-mader | madia-nudos | nugac-phila | phile-queso | quest-silen | silex-torqu | torua-zodia
bold = Main text
Pars, Cap. grey = Comment text
3006 2, 31| quot immineant casus, quot ingruant incommoda, quam nihil usquam
3007 2, 15| Deum, et dignum qui ex inguine nasceretur. At quis non
3008 2, 30| regione, vel in Tantaliis inhabitent hortis. Quis enim non istiusmodi
3009 2, 45| expergiscuntur, eriguntur, inhiant omnes. Item si quis sit
3010 2, 54| Hoc tam novum exordium sic inhiantes admirati sunt omnes, praecipue
3011 2, 59| sentiebam, ad famem adigetur. Inhumanum quidem hoc, et abominandum
3012 2, 65| cruce, cum oraret pro suis inimicis. 'Pater ignosce illis':
3013 2, 61| sapientibus istis semper fuerit inimicissima? contra stultis etiam dormientibus
3014 2, 66| patiuntur, inter amicos et inimicos nullum discrimen, voluptatem
3015 2, 29| adversum: quod amicum, inimicum: quod salutare, noxium:
3016 2, 55| titulis, ut etiam si sit iniquissimum, aliquam tamen aequitatis
3017 1 | longa. Nam que tandem est iniquitas, cum omni uite insti tuto
3018 2, 65| precor, Domine, ut transferas iniquitatem servi tui, quia stulte egimus':
3019 2, 37| tristis, tetricus, sibi ipsi iniquus ac durus, aliis gravis et
3020 2, 20| quanto pauciora cohaererent inita, nisi plurima uxorum facta
3021 2, 60| vocant Seculares, quasi mundo initiati non Christo, in regulares
3022 2, 60| vivere possit, nisi meis initiatus sit sacris, meque propitiam
3023 2, 64| adversus spinarum et saxorum iniuriam, nec peram adderet, adversus
3024 2, 66| arripuit: adeo sua profundunt, iniurias negligunt, falli sese patiuntur,
3025 2, 31| laboriosa educatio, quot iniuriis exposita pueritia, quot
3026 2, 59| luem simul invehat, adeo iniusta, ut a pessimis latronibus
3027 1 | huius castigator Isocrates, iniustitiam Glauco, Thersiten et quartanam
3028 2, 9 | vocatur. Haec cubito utroque innitens, confertisque manibus, misoponia
3029 2, 55| ceu sidus salutare, morum innocentia, maximam rebus humanis salutem
3030 2, 35| temperent, sensu quodam innocentiae naturali. Sunt enim vere
3031 2, 58| summam et eximiam vitae innocentiam? Quid interior purpura?
3032 2, 63| permanet ut Sol,' quid aliud innuit, nisi mortale genus omne
3033 2, 65| haec stulte persequor, tam innumera, ut nec Chrysippi, nec Didymi
3034 2, 39| donec ad extremam redactis inopiam, nec ubi habitent, nec quid
3035 1 | istuc tibi misit in mentem? inquies. Primum admonuit me Mori
3036 2, 32| quid extra coelum esset, inquirendi dementia ne in mentem quidem
3037 2, 59| non homines deceat, adeo insana, ut poetae quoque fingant
3038 2, 49| popularium stultitiarum, et insaniarum formas enumerare. Ad eos
3039 2, 38| Argivus ille, qui hactenus insaniebat, ut totos dies solus desideret
3040 2, 24| fidem Catones, quorum alter insanis delationibus reipublicae
3041 2, 38| animadversum, nec tamen eodem insaniunt. Nam haec insaniae species
3042 2, 39| mulierem esse credit, huic insano nomen ponunt, propterea
3043 2, 38| laborem Aeneae vocasset insanuma. Verum est duplex insaniae
3044 2, 39| simillimum genus eorum, qui insatiabili aedificandi studio flagrant,
3045 2, 10| accipite. Etenim si non inscite scripsit quidam, hoc demum
3046 2, 54| homines suavissimi, sordibus, inscitia, rusticitate, impudentia,
3047 2, 65| veniam, nisi stultitiam et inscitiam obtenderet. Sed illud acrius
3048 2, 50| loqui, alpha aut beta librum inscribas. Illud autem lepidissimum,
3049 2, 39| cum isti assidua ferarum insectatione atque esu, nihil aliud assequantur,
3050 2, 22| parens, mortalium ingeniis inseuit, praecipue paulo cordatiorum,
3051 2, 43| civitatibus communem quamdam insevisse Philautiam: Atque hinc fieri,
3052 1 | hoc tempus quo equo fuit insidendum amusois et illitteratis
3053 2, 65| absunt. Eoque asino maluit insidere, cum ille, si libuisset,
3054 2, 31| infamia, pudor, tormenta, insidiae, proditio, convitia, lites,
3055 2, 48| se rixantium, bellantium, insidiantium, rapientium, ludentium,
3056 2, 11| huic quoque, si non barba insigne sapientiae, etiam si cum
3057 2, 17| nihil aliud uoluit, quam insignem eius sexus stultitiam indicare.
3058 2, 55| indicantem, tum coronam gemmis insignitam, quae quidem admoneat eum
3059 2, 48| quidem perlongum, verum insignium tantum, unde reliquos facile
3060 2, 12| infestiua, non inuenusta, non insipida, non molesta, nisi uoluptatem,
3061 2, 65| loquens. Et rursum 'velut insipientem accipite me.' Et: 'Non loquor
3062 2, 65| Libenter', inquit, 'fertis insipientes,' de sese loquens. Et rursum '
3063 2, 65| secundum Deum, sed quasi in insipientia'. Rursum alibi: 'Nos', inquit, '
3064 2, 65| quidem animante non est aliud insipientius, vel Aristotelico proverbio
3065 2, 45| philosophos quam minimum insolentibus. Aut si quid sciri potest,
3066 2, 3 | istos qui stultissimum et insolentissimum esse praedicant, si quis
3067 2, 42| indoctior, hoc sibi placet insolentius, hoc sese magis iactat,
3068 2, 1 | uultus noua quadam atque insolita hilaritate enituerunt, sic
3069 2, 2 | 2.~Quamobrem autem hoc insolito cultu prodierim hodie, iam
3070 2, 48| paulisper ipsas hominum vitas inspiciamus, quo palam fiat, et quantum
3071 2, 53| expergiscunter. Num quod instans in generatione divina? Num
3072 2, 53| quoque multo subtiliores, de instantibus, de notionibus, de relationibus,
3073 1 | iniquitas, cum omni uite insti tuto suos lusus concedamus,
3074 2, 59| acrius, quam in eos qui instigante Diabolo, patrimonia Petri
3075 2, 32| disciplinis, solo naturae ductu, instinctuque vivebat. Quorsum enim opus
3076 2, 26| 26.~Verum ut ad id quod institueram, revertar: quae vis saxeos,
3077 2, 34| umquam philosophus similem instituit rempublicam? Rursum equus
3078 2, 64| emisisse videretur, superioris institutionis palinodiam canat. Aut velut
3079 2, 25| opinione, vulgaribusque institutis longe lateque discrepet.
3080 2, 14| quidem ut loco, ita et uitae instituto confines sunt Hollandi mei,
3081 2, 39| non sit quo iam fornaculam instruant. Non desinunt tamen iucunda
3082 2, 51| beatos reddit, dum tribus instructi syllogismis incunctanter
3083 2, 57| Novi pariter et Veteris Instrumenti absolutam scientiam. Quid
3084 2, 15| omnino Deorum repererit non insuauem et aspernabilem, nisi meo
3085 2, 19| aut tetrica quaedam et insuauis intercedit, nec ea nisi
3086 2, 15| semicapri Atellanas agitant, Pan insulsa quapiam cantiuncula risum
3087 1 | fallor, nec usquequaque insulsis, impendio delectari, et
3088 2, 49| autem cum frigidissimos et insulsissimos versiculos suos passim ostentant,
3089 2, 56| sit addictius, servilius, insulsius, abiectius, tamen omnium
3090 2, 15| uetus iacit comoedia? O insulsum, inquiunt, Deum, et dignum
3091 2, 15| non malit hic fatuus et insulsus esse, semper festiuus, semper
3092 2, 64| peram, verum et tunicam insuper abiiciant, nudique et prorsus
3093 2, 55| officialium omnium et magistratuum integritatem sibi praestandam esse: sese
3094 2, 40| novum scelerum orbem de integro reverti. Quid autem stultius
3095 2, 54| numeratos quidem illos, at non intellectos, asininis vocibus in templis
3096 1 | cordatus lector facile sit intellecturus nos uoluptatem magis quam
3097 2, 66| semoti, veluti memoria, intellectus, voluntas. Igitur ubi se
3098 2, 53| committat indigno, et tamen an intellexerit, nescio, certe nusquam attigit
3099 2, 60| ipsi fere nec audiant, nec intelligant, tum cum eas ore perstrepunt.
3100 2, 24| cordati oratoris et periculum intelligentis argumentuml. Verum cum hoc
3101 2, 6 | kinôsi, quo caeteris probe intelligere uideantur, kai tauta dê
3102 2, 65| ingentem Stultitiae vim intelligeremus. ~
3103 2, 32| petebatur, nisi ut alius alium intelligeret? Quis usus dialectices,
3104 2, 35| incommoda, atque ita demum intelliges, quantis malis meos fatuos
3105 2, 53| nemine nisi balbo possint intelligi, acumen appellant, quod
3106 2, 11| mihi nimirum quid debeatis, intelligitis. Tum quae semel haec experta,
3107 2, 63| similem putet. Sic enim intelligo, id quod scribit Ecclesiastes,
3108 2, 66| voluntas. Igitur ubi se intenderit animus, ibi valet. Pii quoniam
3109 2, 55| commodorum pene hostem, privatis intentum commoditatibus, addictum
3110 2, 19| tetrica quaedam et insuauis intercedit, nec ea nisi cum paucissimis,
3111 2, 65| praesides oratione usuri, cumque interdicit, ne scrutentur tempora vel
3112 2, 59| sunt sane quam benigni, interdictiones, suspensiones, aggravationes,
3113 2, 39| feras degenerent, tamen interea regiam vitam agere se putant.
3114 2, 45| inaestimabili pretio. Quaeso, quid intererat puellae, cum vitro non minus
3115 2, 64| Bartholomaei excoriati. Ipsa nuper interfui dissertationi Theologicae, (
3116 2, 58| vitae innocentiam? Quid interior purpura? Nonne flagrantissimum
3117 2, 29| aiunt, fronte mors est, si interius inspicias, vita sit: contra
3118 2, 65| Deus ille orbis architectus interminatur ne quid de arbore scientiae
3119 2, 56| ientaculum, quo vix peracto, iam interpellat prandium. Sub id alea, laterunculi,
3120 2, 54| silentio torpentem. At Christus interpellatis, numquam alioqui finiendis
3121 2, 63| addit sectionem, ad hunc interpretans modum: Adducam enim ipsius
3122 2, 59| populum, laboriosum: sacras interpretari litteras, scholasticum:
3123 2, 59| legibus alligant et coactis interpretationibus adulterant, et pestilente
3124 2, 54| Christo similes sint, sed ut interse dissimiles. Porro magna
3125 2, 53| nusquam distinguunt, quid intersit inter gratiam gratis datam,
3126 2, 6 | uoculas, uelut emblemata intertexere, etiam si nunc non erat
3127 2, 36| possint. Neque vero paullo intervallo hos bliteos suis illis tetricis
3128 2, 54| non nisi Cilicina utantur, intima Milesia, alios contra, qui
3129 2, 54| qui superne linei sint, intime lanei. Rursum alios qui
3130 2, 64| sed gladium spiritus, in intimos quoque pectoris sinus penetrantem,
3131 2, 64| Cumque ea verba idemtidem intonaret, et plerique demirarentur
3132 2, 53| duobus sit porrectis digitis, intonsa coma et in umbone qui adhaeret
3133 2, 4 | praesentes praesentem oculis intueamini? Sum etenim uti uidetis,
3134 2, 1 | quotquot undique praesentes intueor, pariter deorum Homericorum
3135 2, 12| tristis, non in infestiua, non inuenusta, non insipida, non molesta,
3136 2, 8 | arrisi matri. Iam uero non inuideo tô hupatô Kroniôni capram
3137 2, 13| modo, uerum etiam sibimet inuisa. Quae quidem prorsum nulli
3138 2, 22| sordeant, sibi quisque sit inuisus. Quandoquidem id mali natura,
3139 2, 17| aliquis ducat ad ceroma, inuita reluctanteque, ut aiunt,
3140 2, 18| lusitare tesseris, Philotesiis inuitare, certare sumperiphorais
3141 2, 7 | Sed ploutos ipse unus, uel inuitis Hesiodo et Homero, atque
3142 2, 24| sint ad omnem vitae usum inutiles, vel Socrates ipse unus
3143 2, 32| quod ad palaestricam sit inutilis. Igitur ut equus imperitus
3144 2, 61| gemmeos Deos versari, quid inutilius sapientia, imo quid apud
3145 2, 49| digladiationes, quae convitia, quae invectivae? Male propitios habeam omneis
3146 2, 59| universam morum luem simul invehat, adeo iniusta, ut a pessimis
3147 2, 55| lethalis summam perniciem invehere. Aliorum vitia neque perinde
3148 2, 38| aliquam in pectora mortalium invehunt, sive cum nocentem et conscium
3149 2, 40| Georgium etiam Herculem invenerunt, quemadmodum et Hippolytum
3150 2, 46| paucitas, si modo quisquam inveniatur? quamquam ex tot saeculis
3151 2, 56| nimirum meros Phaeacas invenies, sponsos Penelopes , reliquum
3152 2, 46| dispeream, si vel semisapientem inveniet, imo si vel trientem viri
3153 2, 66| officiis, corpus et spiritum inveniri. Velut in ieiunio non magni
3154 2, 32| a malis, ut dixi, geniis inventae sunt artes, sed paucae,
3155 2, 26| quorum uterque fabulosis inventis stultam multitudinem rexit.
3156 2, 32| prudentissimus de litterarum invento. Igitur disciplinae cum
3157 2, 32| quibus hinc nomen etiam inventum, quasi daêmonas, hoc est,
3158 2, 65| assumpta natura, habitu inventus est ut homo? quemadmodum
3159 2, 47| nihil est quod reliquis Diis invideam, si aliis in angulis terrarum
3160 2, 64| ut saepenumero theologis invideant iureconsulti. Quid enim
3161 2, 49| excutiatque: nemini non invidens, si quid quantumlibet inepte
3162 2, 35| verentur, non ambiunt, non invident, non amant. Denique si propius
3163 2, 47| Nisi forte Dianae debeam invidere, quod illi humano sanguine
3164 2, 50| caecitatem, paupertatem, invidiam, voluptatum abstinentiam,
3165 2, 36| audeat. Ita quidem res habet, invisa regibus veritas. Sed tamen
3166 2, 66| magis negligunt, totique ad invisibilium rerum contemplationem rapiuntur.
3167 2, 49| afflictius, nihil aeque Diis invisum foret, nisi ego miserrimae
3168 2, 47| misceo, si quis reliquis invitatis Diis, me domi relinquat,
3169 2, 40| huius vitae voluptates, invitos eos ac mordicus retinentes,
3170 2, 54| coniecturis sequar. Primo loco invocant, id quod a poetis mutuo
3171 2, 53| temet explices, quam ex involucris Realium, Nominalium, Thomistarum,
3172 2, 54| nulloque parabolarum utens involucro, paternam haereditatem pollicitus
3173 2, 65| delectatus est, indicante eum Ioanne, Ecce agnus Dei: cuius multa
3174 2, 50| tam accurate, tam multa de iocandi ratione conscripserunt.
3175 2, 55| tragicum cultum, in risum, iocumque vertat. ~
3176 2, 7 | Homero, atque ipso adeo Ioue, patêr andrôn te theôn te.
3177 2, 12| fruantur. Sed dicant mihi per Iouem, quae tandem uitae pars
3178 2, 7 | propitium, is uel summo Ioui, cum suo fulmine mandare
3179 2, 56| alium cubito protrudit, quo Iovi vicinior esse videatur,
3180 2, 31| uti sunt, stultissima: at ipsae sibi placent, et in summis
3181 2, 56| corpore circumferre, rerum ipsarum studium omne concedunt aliis.
3182 | ipsorum
3183 2, 66| cibi somnique appetentia, iracundia, superbia, invidia: cum
3184 2, 66| adimat, ut minus permittat irae quam soleat, minus superbiae:
3185 2, 16| uiolentissimos uni opposuit, iram, quae praecordiorum arcem
3186 2, 62| regum et populorum continet iras? Porro quam absoluta laus
3187 2, 47| 47.~Nec vota moror, nec irascor, exposcens piamina, si quid
3188 2, 41| perfracto carcere fugit. Alius irato medico a febre revaluit.
3189 2, 7 | uictitarent. Quem quisquis iratum habuerit, huic ne Pallas
3190 2, 64| iubeat emi, malitque nudos ire, quam non accinctos ferro.
3191 1 | lusum tibi precipue probatum iri, propterea quod soleas huius
3192 2, 22| poeniteat, adeo, ut nec Irlandus cum Italo, nec Thrax cum
3193 2, 66| superbia, invidia: cum his irreconciliabile bellum piis, contra vulgus
3194 2, 54| Doctores sanctos, Doctores irrefragabiles, magnifica nomina auribus
3195 2, 64| aiunt, sunêgopos et auctor irrefragabilis. Accipite rem, inquit: Scriptum
3196 2, 32| reliquis humanae vitae pestibus irrepserunt, iisdem auctoribus, a quibus
3197 2, 57| sollicitudinem. Verum in irretiendis pecuniis, plane Episcopos
3198 2, 53| Vulcaniis vinculis sic possint irretiri, quin elabantur distinctionibus,
3199 2, 43| perinde ut superstitiosos irridens. At multo etiam suavius
3200 2, 44| qua nonnulli perfidiosi et irrisores, miseros in perniciem adigunt.
3201 2, 53| mire superciliosum atque irritabile, ne forte turmatim sexcentis
3202 2, 11| accessione, suam uim mancam atque irritam esse. Itaque ex nostro illo
3203 2, 54| Quod si quis hos crabrones irritarit, tum in popularibus concionibus
3204 | istam
3205 | iste
3206 2, 30| Sed me quidem iam dudum istius sapientis piget. Quare ad
3207 | isto
3208 1 | Encomium ludere. ~Que Pallas istuc tibi misit in mentem? inquies.
3209 2, 43| sibi peculiariter arrogent: Itali bonas litteras et eloquentiam
3210 1 | Superioribus diebus cum me ex Italia in Angliam recepissem, ne
3211 2, 22| adeo, ut nec Irlandus cum Italo, nec Thrax cum Atheniensi,
3212 | Iterum
3213 2, 63| Musas ex Helicone, ad tantum itineris revocare, praesertim cum
3214 2, 64| ingenium, et in eam sententiam itum est pedibus, et quidem peronatis.
3215 2, 54| sibi novum exstrui coelum iubeant, quorum traditiunculas meis
3216 2, 64| Litterarum auctoritas, quae iuberet Haereticos incendio vinci,
3217 2, 40| et creduntur lubentius et iucundiore pruritu titillant aures.
3218 2, 43| veterem illam Romam adhuc iucundissime somniant: Veneti nobilitatis
3219 2, 19| inter Argos istos amicitiae iucunditas, nisi accesserit ea, quam
3220 2, 37| felicitatem redeam, multa cum iucunditate peracta vita, nullo mortis
3221 2, 45| raro officit etiam vitae iucunditati. Postremo sic sculptus est
3222 2, 54| nobis referunt. Quid autem iucundius, quam quod omnia faciunt
3223 2, 43| At multo etiam suavius Iudaei etiamdum Messiam suum constanter
3224 2, 54| undenam hoc, inquiet, novum Iudaeorum genus? Unicam ego legem
3225 2, 40| negociator aliquis aut miles, aut iudex, abiecto ex tot rapinis
3226 2, 53| accesserit, tanta est in iudicando subtilitas. Quis enim sensurus
3227 2, 36| altera, quae pro tempore iudicarint opportuna. Horum est nigrum
3228 2, 24| sapiens, sed minime sapienter iudicatus, documento esse potest,
3229 2, 34| spongia, tamen nullum animal iudicavit calamitosius homine, propterea
3230 2, 39| desipit modis, Stultitia iudice, modo in eo genere insaniae
3231 2, 61| apud pontifices, principes, iudices, magistratus, amicos, hostes,
3232 2, 66| hominum meram insaniam esse iudicet, praesertim cum pauculi
3233 2, 66| temulenti sunt visi, si Paulus iudici Festo visus est insanire.
3234 2, 13| experientiam, parem animi uigorem iudiciique acrimoniam adiunxisset?
3235 2, 11| Lucretio, umquam inficias iuerit, sine nostri numinis accessione,
3236 2, 54| contractum: alius linguam iugi silentio torpentem. At Christus
3237 2, 59| adulterant, et pestilente vita iugulant. Porro cum Christiana Ecclesia
3238 2, 53| esse crimen, homines mille iugulare, quam semel in die Dominico
3239 2, 65| suspectos habent, et invisos, ut Iulius Brutum et Cassium, cum ebrium
3240 2, 52| opinor, possit perspicere. Ium vero praecipue profanum
3241 2, 19| una stultitia, et iungit iunctos, et seruat amicos. De mortalibus
3242 2, 19| atqui haec una stultitia, et iungit iunctos, et seruat amicos.
3243 1 | defende. ~Ex Rure Quinto Idus Iunias, [AN. MDVII]. ~
3244 2, 47| Phoebus, in Cypro Venus, Argis Iuno, Athenis Minerva, in Olympo
3245 2, 65| duos discipulos, quibus se iunxerat in via Iesus, stultos appellat.
3246 2, 64| saepenumero theologis invideant iureconsulti. Quid enim illis iam non
3247 2, 48| sobrias, et antemeridianas iurgiosis consultationibus, ac votis
3248 2, 51| 51.~Inter eruditos iurisconsulti sibi vel primum vindicant
3249 2, 64| quod ensem, quem tantopere iusserat emi, mox idem obiurgans
3250 2, 39| lusitant? Postremo cum iam iusta chiragra contudit articulos,
3251 2, 55| antecellere. Praeterea sceptrum, iustitiae et undecumque incorrupti
3252 2, 7 | prognata sim, id iam Musis bene iuuantibus exponere conabor. Mihi uero
3253 2, 10| quidam, hoc demum esse Deum, iuuare mortales, et si merito in
3254 1 | quesisse. Neque enim ad Iuuenalis exemplum occultam illam
3255 2, 14| plerumque priusquam plane iuuenes sint, iam consenuisse, uidelicet
3256 2, 13| manus? At unde, quaeso, ista iuuentae gratia? unde, nisi ex me?
3257 2, 55| relinquo. Iamdudum enim iuvat de regibus ac principibus
3258 2, 31| silicernia, teneram aliquam iuvenculam ducant uxorem, eamque et
3259 2, 59| etiam decrepitos senes, iuvenilis animi robur praestare, nec
3260 2, 29| mulier, nunc vir: qui modo iuvenis, mox senex: qui paulo ante
3261 2, 31| pueritia, quot sudoribus adacta iuventus, quam gravis senectus, quam
3262 2, 65| veniebat in mentem: 'Delicta iuventutis meae, et ignorantias meas
3263 2, 31| manere debeant, hoc magis iuvet vivere, tantum abest, ut
3264 2, 29| est. Haud equidem inficias iverim, modo fateantur illi vicissim
3265 2, 48| Hierosolymam, Romam, aut divum Jacobum adeat, ubi nihil est illi
3266 2, 53| praestiterit, kai tautên kamarinan ou kinein, nec hanc anagyrim
3267 2, 31| ut Graeci dicere solent, kaproun et magna mercede conductum
3268 2, 68| pollaki toi kai môros anêp katakairion eipen, nisi forte putatis
3269 2, 49| mitigarem. Neque enim pente katarais, id est, quinque tantum
3270 2, 53| kai tautên kamarinan ou kinein, nec hanc anagyrim tangere,
3271 2, 6 | atque asini exemplo ta ôta kinôsi, quo caeteris probe intelligere
3272 2, 9 | admixtos, quorum alterum kômon uocant, alterum nêgreton
3273 2, 63| remigret quo lubebit, vel es korakas. Utinam et vultum alium
3274 2, 15| Silenus ille senex amator, tên kordaka saltare solitus, una cum
3275 2, 53| septi sunt, tot exuberant krêsphugetois, ut nec Vulcaniis vinculis
3276 2, 8 | uero non inuideo tô hupatô Kroniôni capram altricem, cum me
3277 2, 61| illud placet pas erriphthô kubos. At Sapientia timidulos
3278 2, 31| describam verbis, rupôntas, kuphous, athlious, rusous, madôntas,
3279 2, 61| et proverbium ê heudontos kurtos hairei. Rursum aliud glaux
3280 2, 13| alacritas, frigescit lepos, labascit uigor. Quoque longius a
3281 2, 20| uocatur, cum moechae lacrymas labellis exsorbet. At quanto felicius,
3282 2, 32| mentem quidem veniebat. At labente paulatim aetatis aureae
3283 2, 53| mundus. Per quos canales labes illa peccati in posteritatem
3284 2, 19| ostendam. Age, conniuere, labi, caecutire, hallucinari
3285 2, 13| Inferos tenuis modo riuulus labitur), eos produco, ut simul
3286 2, 8 | proueniunt. In quibus neque labor, neque senium, neque morbus
3287 2, 66| arbitror esse in causa, cur laborantibus vicina morte, simile quiddam
3288 2, 50| et alieno magnoque partam labore gloriam, verbis in se transmovent,
3289 2, 31| sordida nativitas, quam laboriosa educatio, quot iniuriis
3290 2, 58| relinquerent, aut certe vitam plane laboriosam, atque sollicitam agerent,
3291 2, 59| revocari. At nunc fere, si quid laboris est, id Petro et Paulo relinquitur,
3292 2, 42| dilatat. Et inveniunt similes labra lactucas, imo quo quidque
3293 2, 52| super alias inductis, et in labyrinthi speciem confusis, praeterea
3294 2, 53| scholasticorum viae, ut citius e labyrinthis temet explices, quam ex
3295 2, 26| Sertorii potuit quantum Laconis illius de duobus canibus
3296 2, 67| alacres, nunc deiecti, nunc lacrymant, nunc rident, nunc suspirant;
3297 2, 66| horrent, inedia, vigilia, lacrymis, laboribus, contumeliis
3298 2, 39| essentiam venantur. Hos adeo lactat mellita spes, ut neque laborum,
3299 2, 13| edentulum, corporis modus minor, lactis appetentia, balbuties, garrulitas,
3300 2, 42| inveniunt similes labra lactucas, imo quo quidque est ineptius,
3301 2, 47| nonnulli, tam difficiles, et ad laedendum irritabiles, ut praestiterit
3302 2, 31| ne mala quidem sunt. Quid laedit, si totus populus in te
3303 2, 50| quique nec Persium, nec Laelium iudicem recusant, mihi quidem
3304 2, 50| Telemachum, alius Stelenum aut Laertem, hic Polycratem, ille Thrasymachum
3305 2, 38| ignoscere servis. Et signo laesae non insanire lagenae'. Hunc
3306 2, 41| fuit, idque non admodum laeta uxore, quae operam et impensam
3307 2, 13| primam hominis aetatem multo laetissimam, multoque omnibus gratissimam
3308 2, 63| est: et cor stultorum, ubi laetitia'. Eoque non satis habuit
3309 2, 1 | frontem exporrexistis , sic laeto quodam et amabili applausistis
3310 2, 17| uitio, cum feminarum semper laeues malae, uox semper exilis,
3311 2, 38| signo laesae non insanire lagenae'. Hunc ubi cognatorum opera
3312 2, 60| manus tradant. Siquidem laici quoque Principes, quemadmodum
3313 2, 47| Iupiter, Tarenti Neptunus, Lampsaci Priapusa, modo mihi communiter
3314 2, 64| mentis interpres Apostolos lanceis, ballistis, fundis et bombardis
3315 2, 54| superne linei sint, intime lanei. Rursum alios qui pecuniae
3316 2, 31| mammas, tremuloque gannitu languentem sollicitare cupidinem, potitare,
3317 2, 44| demulcet tristes, exstimulat languentes, expergefacit stupidos,
3318 2, 13| deflorescit formae nitor, languescit alacritas, frigescit lepos,
3319 2, 39| quae suavitas, quoties fera lanianda est? Tauros et verveces
3320 2, 39| et verveces humili plebi laniare licet, feram nisi a generoso
3321 2, 53| exsibilet, aut iisdem instructus laqueis, ut iam par sit pugna, perinde
3322 2, 10| habearque, quae una omnibus largior omnia? ~
3323 2, 4 | etenim uti uidetis, uera illa largitrix eaôn, quam Latini STVLTITIAM,
3324 2, 7 | forte in Deorum conuiuio largius ac meracius hauserat. ~
3325 2, 40| spectris, de lemuribus, de larvis, de inferis, de id genus
3326 2, 15| recentibus, agricolarum lasciuia consueuerit oblinere. Tum
3327 2, 48| rapientium, ludentium, lascivientium, nascentium, cadentium,
3328 2, 54| demonstravit in ipsis litteris latere, quidquid de illo dici possit.
3329 2, 20| negligentiam, uel stuporem laterent? Atque haec quidem merito
3330 2, 56| interpellat prandium. Sub id alea, laterunculi, sortes, scurrae, moriones,
3331 1 | uidebitur, fingant isti me laterunculis in terim animi causa lusisse,
3332 2, 33| negotia transiguntur. His latifundia crescunt, cum theologus
3333 2, 4 | illa largitrix eaôn, quam Latini STVLTITIAM, Graeci MÔRIAN
3334 2, 6 | praeclarum facinus esse ducunt, Latinis orationibus subinde Graeculas
3335 2, 49| hactenus nemo Graecorum aut Latinorum ad plenum praestare valuit.
3336 2, 49| polutechnotaton, graecum, latinum, mathematicum, philosophum,
3337 2, 54| ille graius, aut Cicero Latinus? Illis vitiosum habebatur
3338 2, 53| fabricantur, addito denique latissimo illo, pulcerrimoque: ne
3339 2, 64| non istum quo grassantur latrones, et parricidae, sed gladium
3340 2, 50| tum a quanto paucioribus laudanda, ut sunt etiam indoctorum
3341 2, 50| sibi placent, cum vulgo laudantur, cum digito ostenduntur
3342 2, 3 | prouerbium, quo dicitur is recte laudare sese, cui nemo alius contigit
3343 2, 34| ars. Proinde numquam satis laudarim, gallum illum Pythagoram,
3344 1 | Nucem Ouidius; cum Busyriden laudarit Polycrates et huius castigator
3345 2, 44| hanc esse magnam illius laudatae eloquentiae partem, maiorem
3346 2, 36| sunt. Quid autem veritate laudatius? Quamquam enim Alcibiadeum
3347 2, 3 | cui nemo alius contigit laudator. Quamquam hic interim demiror
3348 2, 12| possit, ille numquam satis laudatus Sophocles, cuius exstat
3349 1 | fallit philautia, Stulticiam laudauimus, sed non omnino stulte. ~
3350 2, 60| principes a me taxari, dum malos laudo. Sed haec ideo paucis attigi,
3351 2, 43| alia, formam, musicam, et lautas mensas proprie sibi vindicent.
3352 2, 18| attinebat tot bellariis, tot lautitiis, tot cupediis onerare uentrem,
3353 2, 18| constituunt. Equidem an sit ullum lautum conuiuium, ubi mulier non
3354 2 | ENCOMION ID EST: STVLTITIAE LAVS ~DESIDERII ERASMI ROTERODAMI ~
3355 2, 60| regulares in monachos: monachi laxiores in arctiores: Omnes simul
3356 2, 6 | quibus tenebras offundant lectori, uidelicet, ut qui intelligunt,
3357 2, 56| Sacrificulus mercenarius ad lectum paratus, qui propemodum
3358 2, 53| liberasset Ecclesiam, quos ne lecturus quidem umquam quisquam fuerat,
3359 2, 60| mentem, quam multa passim legantur de officio, quod illi vicissim
3360 2, 64| magis etiam exarmet suos legatos, ut non tantum calceos negligant
3361 2, 36| nobis dictum, môra gar môros legei. Fatuus quidquid habet in
3362 2, 63| nonnullas Graecas voces, legente domino, subnotarit tenueritque.
3363 2, 54| attigerint litterarum, ut ne legere quidem possint. Deinde cum
3364 2, 50| illos doctos, si tamen ea legerint, contemnere? Aut quid valebit,
3365 2, 29| foroque nolit uti, nec saltem legis illius convivialis meminerit,
3366 2, 61| soli videar placere, neve legulei calumnientur, me nihil allegare.
3367 2, 33| hos proximus datur locus leguleiis: Et haud scio, an primus,
3368 2, 50| omnium paginarum frontibus leguntur tria nomina, praesertim
3369 2, 13| moenibus considentes, tên leirioessan uocem edunt. Quo quidem
3370 2, 46| ubivis nascitur generosum et lene merum, quod curas abigat,
3371 2, 13| ferat opem, nisi stultitiae lenocinium, quod data opera prudens
3372 2, 59| equisones, tot mensarii, tot lenones, pene mollius quiddam addideram,
3373 2, 23| philosophicum, alioqui parasitis, lenonibus, latronibus, sicariis, agricolis,
3374 2, 44| amicum? Nisi forte vel asperi leones, vel immites tigres, vel
3375 2, 65| ille, si libuisset, vel leonis tergum impune potuisset
3376 2, 5 | porphura pithêkoi, kai in tê leontê onoi, obambulant. Quamuis
3377 2, 66| Sed posteaquam semel tên leontên induimus, age doceamus et
3378 2, 8 | capram altricem, cum me duae lepidissimae Nymphae suis aluerint mammis,
3379 2, 18| totus animus, risu, iocis, leporibus pasceretur? At istiusmodi
3380 2, 13| languescit alacritas, frigescit lepos, labascit uigor. Quoque
3381 2, 53| praecaventes. Sunt innumerabiles leptoleschiai, his quoque multo subtiliores,
3382 2, 40| nummulo, universam vitae Lernam semel expurgatam putat,
3383 1 | quis extiterit qui sese lesum clamabit, is aut conscientiam
3384 2, 59| qua fieri potest, ut quis lethale ferrum stringat, adigatque
3385 2, 55| adferre, vel veluti cometa lethalis summam perniciem invehere.
3386 2, 54| cantu vocem adducet: Alius lethargum solitudine contractum: alius
3387 2, 9 | semisomnis ac dormitanti similis lêthê vocatur. Haec cubito utroque
3388 2, 13| ne id quidem celarim. Ad Lethes nostrae fontem, nam Insulis
3389 2, 11| denuo repetere uelit nisi lêthês praesens nomen adfuerit?
3390 2, 3 | plumis: cum ton Aithiopa leucainei, denique cum ec muias ton
3391 2, 14| haec uulgati prouerbii non leue testimonium, quo dictitant,
3392 1 | qui calum nientur partim leuiores esse nugas quam ut theologum
3393 1 | pontificem aut principem leuissimo ioco aspergi, presertim
3394 1 | arripere. Verum quos argumenti leuitas et ludicrum offendit, cogitent
3395 2, 40| haec quidem non modo ad levandum horarum taedium mire conducunt,
3396 2, 38| opera datis pharmacis morbo levasset, sibique iam totus esset
3397 2, 44| expergefacit stupidos, aegrotos levat, feroces mollit, amores
3398 2, 53| quam unicum quantumlibet leve mendaciolum dicere. Iam
3399 2, 50| statim litteris prodit, levi dumtaxat chartarum iactura,
3400 2, 45| negotio pares oportet, vel levissimas, uti Grammaticen. At opinio
3401 2, 32| superstitio, et Graecorum otiosa levitas, meras ingeniorum cruces,
3402 2, 55| loco esse, ut si quid vel leviter ab honesto deflexerit, gravis
3403 2, 53| et circumforanea, velut levius esse crimen, homines mille
3404 2, 31| succurro, ut ne tum quidem libeat vitam relinquere, cum exacto
3405 2, 30| sanus, solus rex, solus liber, breviter, omnia solus,
3406 2, 53| tantis errorum tenebris liberasset Ecclesiam, quos ne lecturus
3407 1 | Lusit hoc in genere multo liberius ac mordacius diuus Hieronymus,
3408 2, 55| osorem eruditionis, osorem libertatis ac veri, nihil minus quam
3409 2, 40| putat, totque periuria, tot libidines, tot ebrietates, tot rixas,
3410 2, 66| corpore commercii, veluti libido, cibi somnique appetentia,
3411 2, 29| re deterret? Sapiens ad libros Veterum confugit, atque
3412 2, 50| philosophi loqui, alpha aut beta librum inscribas. Illud autem lepidissimum,
3413 2, 65| maluit insidere, cum ille, si libuisset, vel leonis tergum impune
3414 1 | luderent impune, modo ne licentia exiret in rabiem. Quo magis
3415 2, 15| sublato illo, iam multo licentius ac suauius nugantur Dii,
3416 2, 65| divinis illis magistris licuerint, mihi quoque plane sukinê
3417 2, 45| somnium perpetuo somniare licuisset, nihil erat cur aliam optaret
3418 2, 40| induerunt, futurum, ut si ligneum, aut pictum aliquem Polyphemum
3419 2, 34| solus homo sortis suae limites egredi conaretur. ~
3420 2, 57| si quis perpendat, quid linea vestis admoneat, niveo candore
3421 2, 42| Alius simulatque treis lineas circinno duxerit, prorsum
3422 2, 54| alios contra, qui superne linei sint, intime lanei. Rursum
3423 2, 51| tamen futuri, si tantum linguaces essent, non etiam rixosi,
3424 2, 54| solitudine contractum: alius linguam iugi silentio torpentem.
3425 2, 38| appellandus. Neque enim si cui lippienti mulus asinus esse videatur:
3426 2, 37| pallore, macie, valetudine, lippitudine, confectus senio, canitieque
3427 2, 50| dispendium, formae perniciem, lippitudinem, aut etiam caecitatem, paupertatem,
3428 2, 50| existimat, ut ab uno aut altero lippo probetur. At meus ille scriptor,
3429 2, 63| Ecclesiasticus ille quisquis fuit, liquido testatur cap. 44. cuius
3430 2, 47| quod illi humano sanguine litatur. Ego me tum religiosissime
3431 2, 63| quoque canordem Divinae litterae stulto tribuunt, cum sapiens
3432 2, 54| resideret. Deinde docuit eam litteram apud Hebraeos esse quam
3433 2, 31| misceri puellarum choris, litterulas amatorias scribere. Ridentur
3434 2, 54| mysterium: nempe tribus litterulis indicantibus eum esse summum,
3435 2, 21| amicum, nec maritum uxor, nec locator conductorem, nec contubernalis
3436 2, 64| praedicationem crucifixi. Loculis item, vidulis, et sarcinis
3437 2, 48| si ipse pauper haeredem locupletet. Hic ob exiguum, idque incertum
3438 2, 32| cohaerent. Verum rursus urgent Logodaedali. Est, inquiunt, homini peculiariter
3439 2, 53| genealogias, et ut ipse vocat, logomachias, si eas percalluisset argutias,
3440 2, 23| veluti Megarensium oudeis logos. Dein cum iam utrimque constitere
3441 2, 40| perpetuo prosperam, vitam longaevam, senectam viridem, denique
3442 2, 56| Diis propior, quo caudam longiorem trahit, dum procerum alius
3443 2, 40| caeteris. Nam omnia percensere longissimum fuerit. Sunt qui singuli
3444 2, 65| fertis insipientes,' de sese loquens. Et rursum 'velut insipientem
3445 1 | Stulticia uituperari; quam cum loquentem fecerimus, decoro persone
3446 2, 54| Proinde presse alioqui loquentes, subinde repente vocem tollunt
3447 2 | ROTERODAMI ~DECLAMATIO ~Stultitia loquitur ~
3448 2, 49| territant: dum ferulis, virgis, lorisque conscindunt miseros, dumque
3449 2, 8 | nepenthes, amaracus, ambrosia, lotus, rosa, uiola, Hyacinthus,
3450 2, 63| spinosior, moxque remigret quo lubebit, vel es korakas. Utinam
3451 1 | declamatiunculam non solum lubens accipies ceu mnemosunon
3452 2, 40| a vero, hoc et creduntur lubentius et iucundiore pruritu titillant
3453 2, 2 | ille noster exhibuit Pani. Lubitum est enim paulisper apud
3454 2, 9 | unguentis, hêdonê. Haec lubricis et huc atque illuc errantibus
3455 2, 64| metuo Graecum proverbium, ex Lucae verbis sententiam expresserit,
3456 2, 65| ut sit sapiens'. Et apud Lucam, duos discipulos, quibus
3457 2, 66| tamquam virum bonum, et in quo luceat imago summae illius mentis,
3458 2, 41| non ignari quantum hinc lucelli soleat accrescere. Inter
3459 2, 48| exiguum, idque incertum lucellum, per omnia maria volitat,
3460 2, 23| geritur, non Philosophis lucernariis. ~
3461 2, 45| adspicit? Quod si Mycillo Lucianico dives illud et aureum somnium
3462 2, 63| subnotarit tenueritque. Et gallus Lucianicus longo hominum convictu sermonem
3463 1 | clamitabunt ueterem comediam aut Lucianum quempiam referre atque omnia
3464 2, 65| sequutus, montem eum in quo Lucifer sedem statuerat, scientiae
3465 2, 11| Venus ipsa, uel reclamante Lucretio, umquam inficias iuerit,
3466 2, 61| parandae sunt, quid tandem lucri facturus est negotiator,
3467 2, 50| temporis usuram sint interim lucrifacturi. Videre est operae pretium,
3468 2, 48| velut Argus observat. Hic in luctu, papae, quam stulta dicit
3469 2, 50| delirat felicius, dum nulla lucubratione, verum utcumque visum est
3470 2, 48| insidiantium, rapientium, ludentium, lascivientium, nascentium,
3471 1 | communem hominum uitam salibus luderent impune, modo ne licentia
3472 2, 15| sapiens haberi postulet, ut ludibriis ac iocis coli gaudeat. Neque
3473 2, 38| dixisset Horatius: 'An me ludit amabilis insania': Neque
3474 2, 35| solum ipsi perpetuo gaudent, ludunt, cantillant, rident, verum
3475 2, 39| quidem res, nisi quod hic ludus plerumque solet in rabiem
3476 2, 59| pestilens, ut universam morum luem simul invehat, adeo iniusta,
3477 2, 29| qui parentem exstinctum luget, ridere iubeat, quod iam
3478 2, 59| Principes ac vera mundi lumina, ad peram et baculum revocari.
3479 2, 9 | huc atque illuc errantibus luminibus, anoia dicitur. Haec nitida
3480 2, 63| interpretantur, Solem omnis luminis fontem, Deum. Huic adstipulatur
3481 2, 54| quam talpae, nimirum, tota luminum acie ad ingenii cuspidem
3482 2, 34| Ut ne commemorem interim lupata frena, aculeata calcaria,
3483 2, 33| totius divinitatis scriniis, lupinum arrodit, cum cimicibus ac
3484 2, 8 | asphodelus, malua, squilla, lupinumue, aut faba, aut aliud hoc
3485 2, 15| conuenit, quam cum agno lupis. Itaque sublato illo, iam
3486 2, 24| obmutuit, perinde quasi lupo conspecto. Qui militem animasset
3487 2, 25| colloquium inciderit, repente lupus in fabula. Si quid emendum,
3488 2, 63| illum scomma iaciant onos luras: Magistraliter et Theologaliter
3489 1 | laterunculis in terim animi causa lusisse, aut si malint equitasse
3490 1 | prodet suam aut certe metum. Lusit hoc in genere multo liberius
3491 2, 39| caecutientes, vitreis etiam oculis lusitant? Postremo cum iam iusta
3492 2, 18| solennia, regem sortiri talis, lusitare tesseris, Philotesiis inuitare,
3493 2, 15| mortalibus loquor? Coelum omne lustrate, et mihi meum nomen opprobret
3494 2, 54| alius se plus quam undecim lustris spongiae vitam egisse, semper
3495 2, 11| illo temulento ridiculoque lusu, proueniunt, et superciliosi
3496 2, 31| sapiant homines: nempe altero luto, altero figulo Prometheo
3497 2, 45| foret? Si quis tabulam minio lutoque male oblitam, suspectet,
3498 2, 55| delitiae, libertas, adulatio, luxus, hoc acrius enitendum ac
3499 2, 38| infimi loco natus, Croesum Lydorum regem esse se credat. Sed
3500 2, 29| quem omnes e theatro velut lymphatum saxis eiiciant? Exorietur
3501 2, 35| Gigantum exemplo, disciplinarum machinis, naturae bellum inferunt,
3502 2, 37| gravis et invisus, pallore, macie, valetudine, lippitudine,
3503 2, 53| quomodo fuerit ab Adae macula, praeservata, quam nostri
3504 2, 48| Caeterum ubi iam nectare madent, neque lubet quidquam serium
3505 2, 15| cum iam nectare coeperint madere. Porro quid ego nunc commemorem,
|