INCIPIT UITA ILLUSTRISSIME UIRGINIS SORORIS AGNETIS ORDINIS SANCTE CLARE DE PRAGA: & PRIMO DE ORTU IPSIUS ET CONUERSACIONE IN ETATE PRIMEUA.

Candor lucis eterne et speculum sine macula dei maiestatis, et ymago bonitatis patris eterni, dominus Jhesus Cristus, cuius miseraciones super omnia opera eius, mundi termino iam uergente, miserie sue liberis recordatus, de excelso habi(161^v)taculo suo dignatiue prospexit super filios hominum sedentes in tenebris & umbra mortis. Et ut in seculis superuenientbus habundantes diuicias gracie ac bonitatis sue ostenderet, de massa humani generis, quasi de tenebris lucem fecit splendescere mirande sanctitatis, cum Agne[te]m felicissimam hora ista nouissima tamquam luciferum in tempore suo produxit, et uelud uesperum super filios terre consurgere fecit: ut eius conuersacione preclara splendore ueri syderis populus gencium qui ambulabat in tenebris, pedes affeccionum suarum dirigeret in uiam pacis.

Ex inclita namque prosapia, ut pote regie stirpis progenita, quia pater eius Premisserius dictus Otakarus, illus(162^r)tris rex Bohemie; mater uero Constancia, soror domini Andree, regis Vngarie, patris sancte Elyzabet: et tota progenies utroque parente regalis, originem nobilem morum elegancia mirifice uenustauit. Cuius mater, cum adhuc eam gestaret in utero, uidit sompnium euidens presagium fiendorum. Videbatur enim sibi quod intraret cameram in qua uestes sue regie preciose & multe seruabantur. Quas conspiciens uidit inter eas tunicam & pallium coloris grisei, ac cordam qua sorores ordinis sancte Clare cinguntur. Cumque ualde miraretur quisnam uestem tam rudem & simplicem inter uestimenta eius preciosa posuisset, audiuit uocem dicentem sibi "Noli mirari, quia proles quam (162^v) portas tali ueste utetur, et erit lumen tocius Bohemie!" Futurorum quoque prescius deus, qui prius uult ostendere uentura quam fiant, ortam in mundum Agnetem paruulam miro quodam instinctu pretendere fecit signis corporeis future ymaginem sanctitatis. Nam iacens in cunis sepe a nutrice sua inueniebatur, habens manus & pedes in modum crucis cancellatos, ad designandum quod is qui pro nobis crucis amara sustinuit intra mentis ipsius ubera, tamquam mirre fasciculus erat continue moraturus & quod uirginitatem florigeram eidem perpetue seruare deberet.

Cum autem ad tercium etatis annum peruenisset, parentibus suis eam generose ut (163^r) decuit maritare uolentibus, desponsata est cuidam duci Polonie, illucque cum nutrice sua & honesto comitatu deducta in monasterio quod Trebnier dicitur honorifice recepta est, vbi primum ex ore filie sancte Hegwidis morum & fidei rudimenta docili corde suscepit, ibi denique manens, quamuis infantula nichil puerile gessit in opere: quin pocius dominabus monasterii ad persoluendas horas canonicas chorum intrantibus, ipsa coram ymaginibus Cristi & uirginis gloriose oracionem dominicam & salutacionem angelicam flexis genibus frequencius iterando Cristo & uirgini matri eius offerebat deuote, socias suas ad simile crebris sermonibus exhortabat.

Factum est autem, (163^v) diuina prouidencia pro ea aliquid melius disponente, ut mortuo sponso suo duce predicto iam sexennis patri redderetur; et ab eodem in claustro Doxan in regno Bohemie pro ampliori morum informacione et capescenda litterarum noticia monialibus ibidem domino famulantibus studiosius commendaretur. Et cum per annum integrum proficiens eisdem commansisset, doctor internus spiritus sanctus qui mora non indiget ad docendum, tanta cor eius unccione miserie sue perunxit & docuit, ut quod aliis leccio cottidiana tribuere solet, illi spiritus sanctus suggerebat. Etatem itaque moribus transiens, aliarum puellarum insolencias uitabat & ludos: solus eam sancte oracionis locus, scilicet (164^r) ecclesia delectabat.

Octauo igitur etatis sue anno nobilis Cristi discipula de monasterio ad paternos lares reducitur; ibique propter morum ipsius grauitatem quam in omnibus actibus perferebat, non solum a parentibus, uerum eciam ab omnibus sibi conuiuentibus karissimo uenerabatur affectu. Tempore tandem aliquo interiecto, ab imperatoris Friderici filio perinter nuncios postulatur in coniugem et a parentibus dicto iuueni mediantibus prefatis nunciis desponsatur. In qua desponsacione quoddam contingit non tacendum. Nam nomen uirginis celebre quod pene omnibus erat notum, in ipsa desponsacione nullus astancium ualuit recordari, ut hoc clareret indicio quod non (164^v) homini mortali sed agno sine macula, in cuius libro nomen eius memoriter scriptum erat Agnes federe perpetuo esset copulanda. Denique ratificatis sponsalibus iuxta desponsacionem imperatoris, cum regalis magnificiencie apparatu per patrem in Austriam mittitur processu temporis per ducem Austrie imperatoris filio in consortem tradendam. Manens autem in curia ducis prefati nulli uoluptati carnis animum dedit, sed per totum aduentum, cum omnes de familia ducis secundum morem patrie carnibus uescerentur, ipsa sola in pane & uino ieiunauit. At in quadragesima communi quum pueri prefati ducis lacticiniis utebantur, ipsa tum pane et (165^r) uino contenta. Nolens tamen ab hominibus uideri ieiunans, totam quadragesimam sic cautissime ieiunando transegit quod preter nutricem suam & quasdam ipsius secretarias uix aliquis alius hoc percipere potuisset. Sic ipsa Jhesu Cristi mortificacionem anhelans circumferre in corpore suo, carnem teneram macerabat, concupiscencias eius loro parsimonie constringendo, ne uiuens in deliciis coram deo mortua censeretur. Elemosinis denique & oracionibus insistendo, intemerate matri Cristi quam sibi patronam elegit, se suamque pudiciciam commendabat, precando deuote ut digna fore posset imitatrix ac socia eius uirginee puritatis. Vnde & an(165^v)nunciacionem dominicam inter ceteras festiuitates quoad uixit ardentissima deuocione colebat, pia meditacione reuoluens quomodo intacta puella rore sancti spiritus fecundata humani generis conceperit ac germinauerit saluatorem, saluo priui!egio uirginali, sola digna nomine uirginis & matris.

Igitur mirabili uirtute dei qui reprobat consilia principum, factum est ut procelato et dissimulato prefato connubio, – dum iam quartum decimum annum attigisset, ad terram natiuitatis sue iterum reducitur. Et ecce non multo post tempore imperatoris & regis Anglorum nuncii ad parentes uirginis uenientes certatim petebant, ut eorum domino in coniugem tra(166^r)deretur. Ipsisque ibidem moram trahentibus, cuidam ex nunciis imperatoris militi utique clare fame digna relacione uisio monstrata est. Videbat namque in sompnis coronam mire magnitudinis super caput uirginis descendere: quam illa deponens, capiti suo superposuit incomparabiliter meliorem. Euigilans autem mane & uisa mente pertractans ac aliis referens, ut animalis homo expers intelligencie spiritalis, interpretabatur legacionem suam finem cupitum sortituram: quod uidelicet Agnes, Anglorum rege despecto, eum qui maioris dignitatis est scilicet imperatorem acciperet in maritum. Sed deus magnus reuelans in celo (166^v) misteria, hoc sompnio uoluit indicare quod Agnes sponsa Cristi mox futura, pro dyademate regni corruptibilis inmarcessibili corona glorie ad ipso esset perhenniter coronanda.