DE MAXIMA HUMILITATE IPSIUS & OBEDIENCIA.

Qvia uero spirituali fabrice humilitas est necessaria, tamquam ceterarum uirtutum stabile ac solidum fundamentum, quam tocius perfeccionis exemplar dominus Jhesus Cristus uerbo docuit & exemplo, ideo Agnes, ut uera Cristi discipula (172^v) in oculis suis humilis, de se semper humilia senciebat, omnes superiores se arbitrans in uirtute. Propterea toto tempore uite sue prelacionem sui ordinis declinauit, parere malens humiliter quam aliis imperare, et inter Cristi ancillas minima & abiecta ministrare pocius quam ministrari summi exemplo magistri. Stupam calefacere & coquinam pro conuentu sororum parare uirgo egregia non horrebat, sed & specialia fercula suis mundissimis manibus cum magna deuocione parata infirmis ac debilibus fratribus mittebat, cum Martha ministra Cristi sollicita, dominum in suis pauperibus reficere satagendo. Scutellas & cetera coquine uten(173^r)silia cum magna cordis hylaritate lauabat, habitacula quoque sororum & diuersas inmundicias furtim purgabat, omnium facta peripsima propter Cristum. Sed & stupende humilitatis excessu deliciositatem obliuiscens ingenitam, infirmarum sororum ac leprosorum hominum fetentes pannos & sordidos pia sibi cautela procurans afferri teneris manibus abluebat, adeo ut ex frequenti talium locione propter mordacitatem lexiue et smigmatis manus haberet sepius sauciatas. Vestes insuper eorundem laniatas sub noctis silencio consuebat, nolens eorum que gerebat alium quam deum inspectorem habere, a quo solo mercedem piorum expectabat (173^v) laborum. Igitur, ut gemmula carbunculi in ornamento auri, sic et generositas huius preclare uirginis humilitatis decore preradians, ipsam deo amabilem et ceteris imitabilem reddidit, et ad amplorum diuinorum carismatum ubertatem illius uirtute qui ponit humiles in sublimi prouexit. Cum autem sanctitas mirabilis ad aures sanctissime Clare uirginis peruenisset, illa tam nobili prole diuina gracia fecundata gaudens, magnificauit altissimum, eamque crebrius suis graciosis litteris materne reuerenter ac affectuosissime consolans, studiose in sancto proposito confortauit, regulamque suam per bone memorie Innocencium quartum confirmatam ueluti pignus here(174^r)ditarie successionis eidem transmisit. Quam agna Cristi deuote suscipiens denuo per felicis recordacionis dominum Alexandrum quartum pro se & sororibus sui monasterii perpetuis temporibus obtinuit confirmari. Cuius sacre regule professioni se uinciens districcione obediencie que prepollet uictimis, quasi uite hostia pacificorum mactabat assidue propriam uoluntatem. Toto nempe conamine mentis regularis obseruancie intendebat, non iota statutorum uel apicem pretermittens, ut sine offendiculo uiam mandatorum dei percurreret superiorumque iussionibus quoad uixit cum humilitate & reuerencia magna parebat, iugum sancte obedien(174^v)cie ac onus religionis artissime propter amorem domini suaue reputans et leue.