I

Initium sapientiae timor Domini.

Intellectus bonus omnibus facientibus eum.

In circuitu impii ambulant.

In Deo faciemus virtutem, et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.

Immittit angelos Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos. [1099A]

In memoria aeterna erit justus, ab auditione mala non timebit.

In patientia vestra possidebitis animas vestras.

Impius cum in profundum peccatorum venerit, contemnet.

In malevolam animam non introibit sapientia, nec habitabit in corpore subdito peccatis.

Invidia diaboli mors intravit in orbem terrarum.

Infernus et perditio coram Domino, quanto magis corda filiorum hominum.

Inter superbos semper jurgia sunt, qui autem cuncta agunt consilio, reguntur sapientia. In omnibus operibus tuis memorare novissima, et in aeternum non peccabis.

In fine hominis denudatio operum ejus.

In die bonorum ne immemor sis malorum.

Initium omnis peccati superbia.

In desideriis est omnis otiosus.

In multiloquio non deerit peccatum.

In omni loco oculi Domini contemplantur bonos et malos. [1099B]

In omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros.

In hoc ipso peccat homo, quod peccare vellet, si inulte potuisset.

Intenta supplicatio dormire cor mundum vetat.

Invocandus est Deus jugiter, ut voluntatem simul et facultatem bene agendi nobis praestare dignetur.

Ideo omnes diabolicae tentationis molestias pati permittimur, ut omnibus easdem molestias patientibus compati et condolere sciamus.

Iter longum agentes majori providentia indigent quam prope proficiscentes.

Ita et monachi jugiter Deo servientes magis egent provideri quam caeteri libere viventes.

Infinito labori finitus quantuscunque sit comparari nequit.

Invisibilia Dei per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur. [1099C]

Infirma mundi elegit Deus ut confundat fortia.

Initium bonorum confessio est malorum.

Incassum caro affligitur, si mens voluptatibus non reluciatur.

Innocentia vera est, quae nec sibi nec aliis nocet.

Iracundus cum irasci desierit, tunc sibimet maxime irascitur.

Iracundus etiamsi mortuum suscitet, nulli placet.

Infeliciores sunt mali cum cupita perfecerint, quam si ea quae cupiunt implere non possent.

Infeliciores sunt qui faciunt, quam qui patiuntur injuriam.

Ignis concupiscentiae carnalis quanto diutius ardere permittitur, tanto difficilius exstinguitur.

Ingratus unus multis miseris nocet.

Inopi beneficium bis dat, qui dat celeriter.

Inopiae parva, avaritiae desunt omnia.

Inimicos diligere grave quidem est praeceptum, sed grande praemium.

Improvidus miles fortem se in pace gloriatur. [1099D]

Illis dimittuntur minima, qui majora districte fleverunt peccata.

In malis sperare bona, nemo nisi innocens solet.

In multis frustra laborat, qui sua magis quam se ipsum Deo offerre studet.

In vanum laborat, qui caecum honorat.

Injuriam magnam Creatori facit, qui creaturam ullam plusquam illum diligit.

Imperat aut servit collecta pecunia cuique.

Invidus alterius marcescit rebus opimis.

Impedit ira animum ne possit cernere verum.

Impia quaeque studens, nequit in Christo fore prudens.

Invidiae plenum super omnes constat egenus.

Indurare Dei nihil aliud est, nisi non misereri.

Incrassata caro gustat coelestia raro.

Inter epulas difficile servatur castitas.

Infirmi pene omnes se quidem ab aliis tolerari [1100A] volunt, ipsi vero alios tolerare renuunt.

Infirmitas carnis si patienter sustineatur, est quasi purgatorius ignis.

Illos exspectat gloria, qui laboriosa gerunt certamina.