Caput XIV.

De festinantia vitanda in consiliis.

Festinantiam denique in consiliis esse contrariam, cognoscas; ideoque illam in consiliis a te procul abicias; sicut enim “in judicando criminosa est celeritas,”

 ¹⁵³ unde dici consuevit: “Optimum judicem existimo, qui cito intelligit et tarde judicat,” ¹⁵⁴ et etiam: “Ad pœnitendum properat qui cito judicat,” ¹⁵⁵ ita et de consiliis scriptum est: “De consiliis, quod diu tractaveris, id puta rectissimum.” ¹⁵⁶ Et etiam dici consuevit: “Velox consilium sequitur pœnitentia.” ¹⁵⁷ Non ergo consilium dare vel recipere debes subito et festinanter, sed cum deliberatione ac mora competenti; ait enim Seneca, De Formula Honestæ Vitæ: “Nihil tibi subitum sit, sed totum ante prospicias; nam qui providus est, non dicit non putavi hoc fiere; quia non dubitat, sed expectat, non suspicatur, sed cavet.” ¹⁵⁸ Quare in talibus deliberatio et competens mora non est reprobanda, immo valde diligenda. Scriptum est enim: “Deliberare utilia, mora est tutissima;” ¹⁵⁹ et iterum: “Mora omnis odio est sed facit sapientem.” ¹⁶⁰