Caput XV.

De secreto non propalando nisi propter necessitatem et utilitatem.

Habita deliberatione ac diligenti provisione super removendis hijs, quæ sunt consilio contraria, videlicet ira, cupiditate seu voluptate ac festinantia, provideas etiam, ut secretum tuum tibi habeas nec ab alio inde consilium petas, si per consilium, alienum non potes tuam conditionem facere meliorem; ait enim Jhesus Sirac: “Amico et inimico noli enarrare sensum tuum, et, si est tuum delictum, noli denudare. Audiet enim te, et respiciet te, et quasi defendens peccatum tuum, subridebit te.”

 ¹⁶¹ Et alius dixit: “Quod secretum esse vis, nemini dicas.” ¹⁶² Et alius dixit: Vix existimes ab uno posse celari secretum. ¹⁶³ Et Petrus Alfunsus dixit: “Consilium vel secretum absconditum quasi in carcere suo tenet ligatum;” ¹⁶⁴ quare dixit: “Qui consilium suum in corde suo retinet, sui juris est melius eligere;” ¹⁶⁵ nam tutius est tacere, quam ut taceat alium rogare. Ait enim Seneca: “Si tibi ipsi non imperasti, ut taceres, quomodo ab alio silentium quæris?” ¹⁶⁶ Si autem per alienum consilium tuam conditionem credis facere meliorem, tunc delibera et intra te diligenter provide, cum quo vel quibus consilium facere debeas tuaque secreta aperire; ait enim Seneca: “Tu omnia cum amico delibera, sed de ipso prius.” ¹⁶⁷ Et Petrus Alfunsus dixit: “Propter amicos non probatos: provide tibi semel de inimicis, et millesies de amicis; quia forsan amicus fiet inimicus, et sic levius poterit dampnum tuum perquirere.” ¹⁶⁸