De visu.

Visu eciam debemus intelligere de visu super egenum et pauperem, oculis corporeis et occulis mentis sive cordis. Oculis corporeis capitis debemus intelligere super eos, ad exemplum Domini, de quo dicit Propheta: “Oculi eius in pauperem respiciunt: et palpebre eius interogant filios hominum.”¹⁴ Libenter enim debemus in eos inspicere et eorum misereri, alioquin caritas Dei in nobis non esset. Nam, ut ait Beatus Iohannes, in Epistula sua: “Qui habuerit substantiam huius mundi, et viderit fratrem suum necessitatem patientem, et clauserit viscera misere sue ab eo: quomodo caritas Dei est in illo?”¹⁵ Et eciam in Decretis dictum est: “Si videris fratrem tuum morientem fame et non paveris, occidisti.”¹⁶ Nec debemus occulos nostros vel faciem nostram avertere a pauperibus. Dixit enim Iesus Sirac: “Fili, helemosinam pauperis ne defraudes, et oculos tuos ne advertas a paupere. Et animam esurientem ne despexeris: et non exasperes inopia sua.”¹⁷ “Ab inope non advertas faciem tuam propter iram: et non relinquas querentibus te retro maledicere.”¹⁸ Et Tobias dixit filio suo: “Fili, de tua substantia fac helemosinas, et non avertas faciem tuam ab ullo paupere: ita enim fiet ut non avertatur a te facies Domini.”¹⁹ Occulis vero cordis vel mentis debemus intelligere super egenos vel pauperes quia, licet non videamus eos in presenti, et licet in proverbio dictum sit: “Qui procul est ab occulis, procul est a lumine cordis,”²⁰ tamen eos semper in corde ac memoria habere solicite debemus, ad exemplum Apostoli, qui dixit, in Epistula ad Galathias, quod Cephas, et Iacobus, et Iohanes dederunt sibi et Barnabe dextras societatis: et addiderunt: “ut pauperum essemus memores, quia ipsum solicitus fui facere,”²¹ in memoriam pauperum habere.