Liber, Caput

 1      II, I    |           vel gelatur, zelatur, in amicitiam convertitur, et per bonam
 2      II, I    |         autem et celatur itaque in amicitiam convertitur per fidem, per
 3      II, I    |        bonam coagulatur amor et in amicitiam cadit. Unde quidam sapiens
 4      II, I    |           zelatur amor et cadit in amicitiam. Et efficitur homo zelosus,
 5      II, I    |     nunquam illi tribuendo, illius amicitiam merito perdes. Cum autem
 6      II, I    |        Placeat autem tibi alterius amicitiam et amici commodo conservare
 7      II, II   |           motum illium, ne amor in amicitiam malam convertatur. Et licet
 8      II, II   |         pravus, nec convertatur in amicitiam stulti, vel insipientis,
 9      II, II   |            vel insipientis, nec in amicitiam avari, vel cupidi, vel perversi,
10      II, III  |        eciam per datum insipientis amicitiam eius perdis, nec retinere
11      II, III  |            Et non habeas pro magno amicitiam stulti, quia non est permanens.
12      II, III  |        eciam dico tibi: Non habeas amicitiam sapientis viri cum stultis
13      II, III  |          non tamen eius districtam amicitiam habere procures. Ait enim
14      II, IV   |          vitanda. Rubrica.~ ~In te amicitiam autem avari vel cupidi amor
15      II, V    |            atque distringas, ut in amicitiam superbi vel perversi hominis
16      II, VI   |         non te ita decipiat, ut in amicitiam loquacis vel lingosi vel
17      II, VI   |           loqui non debes; illorum amicitiam retinere non potes. Et alibi
18      II, VII  |       amicitia iracundi hominis.~ ~Amicitiam autem iracundi hominis non
19      II, VIII | generaliter omnium malorum hominum amicitiam districtam esse penitus
20      II, VIII |          evitandam. Nam per talium amicitiam et continuam conversationem
21      II, VIII |      assiduam conversationem atque amicitiam malorum hominum efficitur
22      II, VIII |      loquamur per consuetudinem et amicitiam talium, eciam bonus homo
23      II, IX   |      tantum vos hortari possum, ut amicitiam anteponatis omnibus humanis
24      II, IX   |       primum sentio, nisi in bonis amicitiam esse non posse.246~ ~Quare
25      II, IX   |        mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt, quia nichil
26      II, XII  |           Amicitia, “Difficile est amicitiam durare sive manere, si a
27      II, XII  |      rectum sit. Hec igitur lex in amicitiam senciatur ut nec rogemus
28      II, XII  |            danda est, sine qua nec amicitiam, nec ullam rem expetendam
29      II, XII  |            dixit,~ ~Et illam veram amicitiam extimes quam non spes, non
30      II, XII  |         diligit, in eius amorem et amicitiam non accendaris. Male enim
31      II, XVI  |     Formula Honeste Vite, “Nullius amicitiam per adulationem acquiras.
32      II, XVIII|    convitiatur amico suo dissolvit amicitiam,”528 ut Ihesus filius Sirac
33      II, XXII |       ignoras, illum in ulteriorem amicitiam non assumas. Nam dixit quidam
34      II, XXII |          consilio temeritas.”597~ ~Amicitiam vero dubitati amici ante
35      II, XXII |       putando bonum amare cepisti, amicitiam eius non retineas. Non enim
36      II, XXII |     credendo et cavendo omnia.”611 Amicitiam tamen eorum non subito nec
37      IV, III  |           ponunt, ipsa enim virtus amicitiam gignit et continet, nec
38      IV, X    |        reverentiam, misericordiam, amicitiam, concordiam. Benignitas