[CAPUT VI.]

De luxuria et luxurioso.

De luxurioso facto per otia, per Ovidium dictum est,

Otia si tollas, periere Cupidinis archus

Concepteque iacent et sine luce faces.¹⁰⁹

Et non solum fugiendo otia potes fugere luxuriam, sed eciam fugiendo ipsum actum luxurie. Unde dici consuevit,

Quali more Martis cedis victoria parchis,

Cede Venus cedit, insta magna improba ledit.¹¹⁰

Est autem luxuria libidinose voluptatis appetitus, de qua eciam Cato dixit,

Cum te detineat Veneris dampnosa voluptas,

Indulgere gule noli, que ventris amica est.¹¹¹

Et aliter eciam diffinitur, “Luxuria est res appetibilis quam fugiendo fugamus, et sequendo persequemur vincimurque ab ea.”¹¹² Et nota quod “Luxuria non tantum peccat, sed eciam publicat,”¹¹³ ut Seneca in epistolis dixit. Quare eciam ait, “Nichil luxuria tua tibi in futuros annos intactum reservavit.”¹¹⁴ Et eciam Ovidius dixit,

Intrat amor mentes usu, dediscitur usu.¹¹⁵

Et de luxuria dicit quod notavi supra in titulo De Amicitia Malorum Hominum Vitanda. Per otia insuper vitium inhertie consumit corpus. Unde Cato dixit,

Segnitiem fugito, que vite ignavia fertur;

Nam cum animus languet, consumit inhertia corpus.¹¹⁶

Et eciam quidam philosophus dixit cuidam imperatori, “Indignareris, inquit, optaret si aliquis, ut inutiles manus ac pedes haberet: nunc autem cum omnia sint integra, quare eis uti non vis?”¹¹⁷

Quare otium semper fugiendum est, nisi forte otium appelles quando legis, aliter enim morti otium conparatur. Ut Seneca in epistolis dixit, “Otium sine litteris mors est et hominis vivi sepultura.”¹¹⁸