[CAPUT XIII.]

De morte non metuenda sed contempnenda.

Nec est in talibus mors metuenda. Nam ut idem ait, “Melior est mors quam amara vita, et requies eterna quam langor perseverans.”²⁵⁸ Non enim vivere bonum est, sed bene vivere. Unde totius vite remedium est mortem contempnere. Nichil triste est cum huius metum effugimus. Unde Cato dixit,

Ne timeas illam que vite est ultima finis.

Qui metuit mortem qui vivit perdit id ipsum.²⁵⁹

Et alibi,

Linque metum leti: nam stultum est, tempore in omni

Dum metuas mortem, amittere gaudia vite.²⁶⁰

Et iterum,

Multum venturi ne cures tempora facti:

Non metuit mortem qui scit contempnere vitam.²⁶¹

Et quidam sapiens dixit, “Mortem ubi contempnis, omnem metum vincis.”²⁶² Et alius dixit, “Estingit mortem, qui eam contempnit.”²⁶³ Timidissimum quamque consequitur. Et Martialis dixit,

Mortis, Paule, timor tibi vite commoda tollit;

Nam morieris vivens dum metuendo peris.

Inter nature si ponas munera mortem,

Te de morte metus sollicitare nequid.²⁶⁴

Et alius dixit, “Quod vitare nequis, confestim sustinere mente!”²⁶⁵ Sic que dura fuit mors tibi mitis erit. Non ergo minus debes timere mortem, nec eciam investigare tempus mortis. Nam ut ait Seneca, “Pereundi scire tempus assidue est mori,”²⁶⁶ et, “Ubi omnis vite metus, est optima.”²⁶⁷ Inde eciam Cassiodorus dixit, “Non est parvum tormentum adversus aliquod formidare venturum, dum semper extimatur emergere quod timetur.”²⁶⁸ Quare Seneca dixit, “Crudelius est semper timere mortem quam mori.”²⁶⁹ Sic ergo cum vivas mortem contempnas, ut cum Apostolo dicere valeas: “Mihi vivere Christus est et mori lucrum.”²⁷⁰